Artretyzm to poważny problem zdrowotny nie tylko osób starszych. Jest chorobą powodującą stany zapalne stawów. Może obejmować jeden staw jak i wiele. Choroba objawia się bólem i obrzękiem a w konsekwencji usztywnieniem stawu i ograniczeniem mobilności.
Artretyzm
Istnieje około stu pięćdziesięciu form artretyzmu. Najpopularniej występuje postać moczowa oraz reumatoidalne zapalenia stawów i osteoartretyzm. Absolutnym mitem jest mówienie, iż jest to choroba wieku starczego. Ta przypadłość może dotyczyć nawet dzieci.
Osoby starsze najczęściej chorują na osteoartretyzm, tymczasem RZS i łuszczycowe zapalenie stawów dopada osoby w każdym wieku i w większości przed 65 rokiem życia. Kolejnym z mitów dotyczących artretyzmu jest kwestia diety warzywnej. Nieprawda jest iż dieta warzywna pogarsza stan chorego na artretyzm.
Oczywiście chemiczne konserwanty, nawozy wpływają na wypłukiwanie magnezu i wapnia z warzyw, jednak zdrowa i ekologiczna żywność w tym warzywa są pożądane w diecie osób cierpiących na artretyzm.
Leczenie artretyzmu
Wbrew powszechnym opiniom artretyzm to choroba, która się leczy. Nie jest to schorzenie nieuleczalne. Istnieje wiele metod łagodzenia objawów i bólu. Tym samym warto jest leczyć to schorzenie. Większość sposobów leczenia to terapia długoterminowa. Poleca się suplementację glukozaminą wspomagająca układ chrzęstny.
Przydana w leczeniu okazuje się też medycyna ajurwedyjska. Ciepła woda z miodem i cynamonem także przynosi widoczne efekty uzdrawiające. Poza wymienionymi medycyna klasyczna oferuje na artretyzm szereg środków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Poleca się również fizjoterapie pod okiem specjalisty.
Dzięki masażom i ćwiczeniom z piłką można zachować ruchomość stawów mimo zaawansowanego stadium artretyzmu. Ponadto ważna jest dieta, dzięki której chrząstki maja szanse się dobudowywać. Poza warzywami, owocami istotna jest żelatyna jaka wpływa na odbudowę mięśni, chrząstek stawowych i zapewnia przyrost mazi stawowej.
Sport a artretyzm
Sport o artretyzm wcale się nie wykluczają. Co więcej odpowiednia dawka aktywności pomaga zachować jak najdłużej ruchomość stawów i mobilność gwarantująca samodzielność chorego. Aktywność poprawia stan pacjenta zarówno pod katem fizycznym jak i psychicznym.
U chorych rezygnujących z aktywności fizycznej mięśnie tracą siłę, masę i elastyczność, zakres ruchów stawów staje się bardziej ograniczony, kości cieńsze, tkanka chrzęstna zanika. W efekcie tego choroba postępuje szybciej. Zatem jeśli masz taka możliwość ćwicz jak najwięcej, korzystaj z wody która odciąża stawy i nie ogranicza ruchu.
