Adopcja dziecka to dla wielu par jedyne rozwiązanie, by w ich domu zagościło dziecko, dla innych nieodparte pragnienie adoptowania dziecka, jeszcze dla innych możliwość jaka daje prawo do opieki nad osieroconymi dziećmi z rodziny bliższej lub dalszej. Dzieci do adopcji to nie tylko sieroty, ale również dzieci porzucone lub pochodzące z rodzin, w których rodzice nie spisali się najlepiej w swej roli.
Adopcja dziecka
Adopcję należy bardzo dokładnie przemyśleć, gdyż dziecko to nie rzecz, a żywy człowiek, którego nie powinno się zwrócić, reklamować jak kupionej sukienki, czy nowego telewizora. Z tego też powodu przyszli rodzice adopcyjni zanim staną się rodzicami muszą wykazać się wiedzą, przygotowaniem, umiejętnościami i stanem psychicznym wskazującym na zdolność opieki nad dzieckiem w perspektywie długoletniej, nie tylko tu i teraz.
Adopcja dziecka nie może być zachcianką. W Polsce adopcja realizowana jest przez przysposobienie konwencjonalne lub przez tzw. adopcje ze wskazaniem. Procedura jest długotrwała i żmudna, jednak tylko potwierdza determinację przyszłych rodziców.
Jak trudno zostać rodzicem
Bycie rodzicem to pasmo wyrzeczeń i oddania, dotyczy to również rodziców adopcyjnych. Co roku w Polsce adoptowanych jest 3600 dzieci. Jest to liczba stosunkowo niedużą patrząc na liczbę dzieci w domach dziecka która oscyluje wokół 20 tysięcy. Niestety większość z tych dzieci nie może być adoptowana z uwagi na nieuregulowaną sytuacje prawną.
Ponadto należy zauważyć, iż większym powodzeniem cieszą się noworodki i niemowlęta do adopcji. O wiele trudniej jest znaleźć rodzinę zastępczą dla dzieci starszych, które maja już określone doświadczenia, schorzenia, zaburzenia, głównie natury psychicznej. Dzieci z problemami się nie chce adoptować. Dla dzieci powyżej 7 lat pewnym wyjściem jest adopcja zagraniczna.
Zasady adopcyjne
Po pierwsza adoptować można wyłącznie dziecko opuszczone. Oznacza to ze dziecko nie am rodziców gdyż zmarli lub ma rodziców, którzy zrzekli się władzy rodzicielskiej lub sąd orzekł o jej pozbawieniu. Decyzja o powierzeniu dziecka do adopcji jest nieodwracalna, dlatego matka oddająca dziecko winna dokładnie przemyśleć swoją wolę. Od chwili oddania dziecka ma 6 tygodni na zmianę swej decyzji, ma to znaczenie również dla rodziców oczekujących na adopcje.
Oznacza, że najwcześniej można adoptować dziecko po 6 tygodniach od narodzin. Tym samym wszelkie umowy jeszcze w ciąży lub w chwili porodu nie są wiążące prawnie. Ponadto w przypadkach starszych dzieci może okazać się iż dziecko wraca do swej rodziny, kiedy problem rodziców biologicznych zostaje rozwiązany za pomocą osób trzecich lub w wyniku splotu różnych wydarzeń.
Okno życia
Mimo iż wydaje się to proste to nie można adoptować dzieci porzuconych bez ustalenia kto jest ich rodzicami. Stad też dzieci z tzw. okien życia maja wysoce utrudnioną drogę do adopcji. Ponadto problemem są rodzice biologiczni zaniedbujący sprawy o zrzeczenie się praw rodzicielskim, tym samym blokujący możliwość adopcji dziecka przez nową rodzinę.
Odbieranie sądowe rodzicom dziecka jest zawsze rozwiązaniem ostatecznym. Zwykle sąd ogranicza prawa rodzicielskie do czasu poprawy sytuacji rodzinnej. Co więcej dzieci, które osiągnęły wiek 13 lat muszą samodzielnie podjąć decyzję czy chcą być adoptowane.
W kolejce po dziecko
Poza długa drogą dziecka do rodziców adopcyjnych również rodzice adopcyjni napotykają wiele trudności wydłużających ten proces. Trwa to zwykle około 9 miesięcy kiedy prowadzi się weryfikację rodziców, szkolenia i badania psychologiczne mające określić na ile osoby te nadają się do opieki nad dziećmi. Poza tym sprawdzeniu ulegają też warunki mieszkaniowe i byt materialny.
Warto zauważyć, iż w Polsce prawo dopuszcza adopcje osobom samotnym. O dziecko starać się mogą pary o stażu małżeńskim co najmniej pięcioletnim co dyktują statystyki rozwodów. Po tym okresie liczba rozpadów małżeństw jest znacznie niższa. Motywem do takich kroków jest troska o stabilizację dziecka adoptowanego, które już raz zostało skrzywdzone.
