Anemia aplastyczna (aplazja szpiku) to inaczej niedokrwistość aplastyczna spowodowana zaburzeniami funkcji komórek macierzystych. Aten rodzaj anemii podlega leczeniu. W przebiegu choroby dochodzi do uszkodzenia szpiku kostnego, który odpowiada za zmniejszoną produkcję czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi.
Anemia aplastyczna
Anemia aplastyczna to jeden z typów niedokrwistości. W tym wypadku powoduje ją zaburzenie pracy komórek macierzystych. To efekt zanikania szpiku kostnego i zastępowania go tkanka łączną lub tłuszczową. Do aplazji może dojść samoistnie lub w wyniku wady genetycznej. Możliwa jest też aplazja szpiku wtórna spowodowana przez czynniki zewnętrzne.
Anemia aplastyczna – przyczyny zewnętrzne
Przyczynami zewnętrznymi jest między innymi radioterapia. Również aplazje szpiku kostnego mogą powodować środki owadobójcze i chwastobójcze; benze; a także zakażenia wirusowe (parwowirus B19, HIV, HBV, HCV).
Ponadto za ten rodzaj anemii odpowiadać mogą niektóre ze stosowanych leków jak chloramfenikol, metotreksat, sole złota, penicylamina. Wśród przyczyn zewnętrznych wymienia się też ciążę z nocną napadową hemoglobinurią (zespół Marchiafavy-Micheliego) oraz układowe choroby tkanki łącznej.
Anemia aplastyczna – objawy choroby
Objawem anemii aplastycznej jest niedobór wszystkich elementów krwi. W konsekwencji pojawiają się duszności i osłabienie, problem z jakąkolwiek aktywnością a także podatność na infekcje, zakażenia. Częste stany gorączkowe, krwawienia i wybroczyny to typowe objawy niedoborów.
Kryteria diagnostyczne anemii aplastycznej funkcjonują trzy z czego muszą wystąpić dwa aby można było mówić o diagnozie anemii aplastycznej. Kryteriami tymi jest neutropenia, małopłytkowość oraz retikulocytopenia.
Aby prawidłowo postawić diagnozę wykonuje się również punkcję szpiku. Wynik wskazujący na zmniejszenie do 30% elementów krwi oraz wzrost tkanki tłuszczowej, łącznej potwierdza diagnozę tego typu anemii.
Anemia aplastyczna – leczenie niedokrwistości
Do progresu choroby może dojść gwałtownie. Nie zawsze ten scenariusz się sprawdza, jednak należy być przygotowanym iż rozwój anemii będzie dynamiczny i szybki. Zdarza się iż anemia tego typu rozwija się bez objawów latami. Niestety w zaawansowanej i ostrej postaci leczenie bywa utrudnione i wysoce skomplikowane. Co za tym idzie panuje wysoka śmiertelność pacjentów.
Do 40 roku życia wykonuje się pacjentom przeszczep szpiku kostnego. Wówczas wyleczenie szacowane jest na 60 do 90%. u osób starszych natomiast podaje się Cyklofosfamid z ATG. W postaciach anemii wrodzonej oraz nabytej skutecznością odznacza się aplikowanie androgenów. Proces leczenia jest długotrwały a dolegliwości związane z chorobą nie należą do lekkich.
Pacjenci często chorują na schorzenia towarzyszące. Są osłabieni co za tym idzie układ odpornościowy nie radzi sobie nawet z drobnymi infekcjami wirusowymi. Wymaga to ostrożności w leczeniu funkcjonowaniu otoczenia chorego.
