Apatia jest stanem psychicznym, który objawia się brakiem chęci do życia oraz ułomnym odczuwaniem emocji, bodźców fizycznych. Osoby w apatii tudzież z apatią niechętnie biorą aktywny udział w życiu codziennym, są wycofane społecznie, unikają kontaktów zwłaszcza nowych.
Apatia i jej przyczyny
Przyczyny apatii mogą być rozmaite od tych somatycznych jak niedokrwistość po zaburzenia psychiczne skłaniające się do depresji. Utrata chęci do życia jest ważnym elementem diagnostycznym z punktu widzenia oceny stanu psychiki pacjenta. Osoba doświadczająca apatii ogranicza się do podejmowania czynności z zakresu minimum egzystencjalnego.
Bardzo często osoba ta jest nie do poznania dla otoczenia, bliskich. Niegdyś pełna energii, dziś zgaszona, cicha i zamknięta w sobie bez powodu. Zdarza się iż osoba taka sama dostrzega iż nie sprawiają jej przyjemności te rzeczy, które do niedawna były dla niej atrakcyjne, ciekawe i które lubiła. Trudno jest jej znaleźć relaks lub rozrywkę , bowiem każda aktywność meczy.
Praktycznie wszystko wypada z kręgu zainteresowań. Charakterystyczna dla apatii jest bezrefleksyjność czynności rutynowych jak spożywanie posiłków lub też rozmowy z bliskimi. Dla osób postronnych może sprawiać wrażenia działania na autopilocie. Dodatkowymi odczuciami osoby apatycznej jest rezygnacja z przyjemności, doświadczeń oraz brak wiary w siebie, sens podejmowanych wysiłków i stale obniżający się nastrój.
Ograniczenie życia do minimum to swego rodzaju wegetacja bez oczekiwania na przebudzenie się do życia. Czynności są coraz wolniejsze, również funkcje organizmu przebiegają wolniej jak krążenie, metabolizm.
Apatia – objawy
Apatia może mieć różny przebieg, mniej lub bardziej dynamiczny. Objawy apatii mogą przybierać różne natężenie, niektóre bodźce ją łagodzić a niektóre wzmagać. Wiele zależy od cech charakteru osoby, której apatia dotyczy. Wspólnym mianownikiem dla objawów jest spadek nastroju i osłabienie odczuwania emocji, swego rodzaju obojętność.
Większość osób w tym stanie odczuwa jedynie smutek i przygnębienie. Bywa też rodzaj uczuć otępienia emocjonalnego. Kolejnym z objawów wspólnych jest reakcja na bodźce fizyczne. Osoba w apatii przestaje czuć ból, głód, potrzeby dotąd dla niej istotne, zwłaszcza w zakresie towarzyskim, zawodowym.
Reakcje związane z podstawowymi potrzebami, takie jak głód, pragnienie czy pociąg seksualny są mocno ograniczone. Zaczynają kuleć relacje społeczne. Wycofanie może mieć różny charakter jednak zawsze występuje ograniczenie aktywności towarzyskiej. Apatyczne osoby nie chcą spotykać się z nikim, nigdzie wychodzić, a kontakty rodzinne je męczą.
Apatia – aktywność fizyczna i intelektualna
W zakresie aktywności poznawczej apatia rzutuje na dekoncentrację i pamięć oraz zdolności uczenia się. Porażki w tym zakresie wpływają na rezygnację z aktywności intelektualnych nakręcając spirale apatii. Podobnie jest z aktywnością fizyczną. Automatyczne czynności codzienne to za mało dla zachowania kondycji ciała. Wraz z uczuciem ociężałego ciała apatia przykuwa nas do jednego miejsca.
Czynności związane ze sportem czy rekreacją zostają zawieszone, niechętnie podejmowane są również nowe wyzwania. Apatia objawia się uczuciem utraty sił i satysfakcji. To rzutuje na zaniedbanie wyglądu, często na nadwagę.
Apatia – senność czy bezsenność
Apatia wpływa na senność, chociaż u niektórych osób może wystąpić bezsenność mimo poczucia nieustannego zmęczenia. Mogą tez pojawić się wybudzenia w ciągu dnia. Gdy apatia jest przejściowym stanem można spróbować przemówić do siebie, zaaplikować sobie kompleks witamin, czy wygospodarować nawet siłą czas na relaks.
Zdrowa dieta tylko wesprze nas w walce z apatią, warto też postarać się o pomoc z zewnątrz. Gdy jednak stan apatii postępuje i jest przewlekły wskazana jest wizyta co najmniej u lekarza pierwszego kontaktu i wykonanie badań kompleksowych stanu zdrowia. Poszukiwanie jej przyczyn to priorytet, nie daj się zwieźć antydepresantom, to nie jest rozwiązanie.
