Mononukleoza to choroba trudna do zdiagnozowania, wręcz nieuchwytna. Jej leczenie można podjąć w chwili pewności o zakażeniu. Potwierdzeniem podejrzeń są badania w kierunku mononukleozy. Warto pamiętać iż jest to choroba zakaźna.
Mononukleoza i jej leczenie
Mononukleoza charakteryzuje się niespecyficznymi objawami, co oznacza ze trudno jest ją rozpoznać. Jej leczenie utrudnia fakt, iż objawy przypominają grypę lub anginę, czasem chłoniaka. Z tego względu leczenie bywa nieskuteczne i nieodpowiednie. Przebieg choroby zależny jest on tego w jakim wieku dojdzie do zakażenia.
U dzieci przypomina anginę, u dorosłych natomiast może wskazywać na żółtaczkę poprzez zmianę zabarwienia, zażółcenie skóry i podrażnienie wątroby. Gdy dojdzie do rozwoju żółtaczki pacjent trafia do szpitala i wówczas diagnozowana jest mononukleoza.
Niestety niestosowne leczenie bywa przeszkodą w wyzdrowieniu. Źle leczona mononukleoza może powodować komplikacje. Kiedy przykładowo poda się choremu antybiotyk występuje wysypka tzw. ostka plamista.
Badania w kierunku mononukleozy
Wśród badań na mononukleozę mówi się o morfologii krwi z oznaczeniem WBC. Morfologia krwi wraz z rozmazem wykazuje przy mononukleozie zwiększona ilość limfocytów oraz występowanie limfomonocytów z tendencją do spadku ilości płytek krwi. Ponadto w toku diagnozy mononukleozy wykonuje się badanie enzymów wątrobowych tzw. AspAT i ALAT, które w przebiegu choroby są podwyższone ponad normę.
Badaniu ulega także EBV. Po upływie około dwóch do trzech tygodni od zakażenia we krwi pojawiają się przeciwciała IgM przeciw wirusowi EBV, świadczące o świeżym zakażeniu; obecność przeciwciał IgG przeciw wirusowi EBV świadczy natomiast o tym, że zakażenie miało miejsce w przeszłości.
Dodatkowym badaniem jest wykrycie wirusa EBV metoda PCR. Pozwala ona określić obecność wirusa we krwi i ilość jego cząsteczek w danej objętości krwi. Ważne jednak jest to kiedy wykonuje się badanie. Gdy wykona się je zbyt wcześnie wynik będzie fałszywy, dlatego dla pewności należy badanie powtórzyć w czasie.
Mononukleoza – leczenie
Leczenie mononukleozy bazuje na aplikowaniu chorym środków przeciw gorączce. Dzieciom podaje się paracetamol oraz ibuprofen zaś dorosłym poza tymi preparatami zaleca się również kwas acetylosalicylowy, naproksen. Jak dotąd nie opracowano żadnego leku na wirusa EBV, dlatego też organizm musi go pokonać samodzielnie.
Zalecaniami jest odpoczynek w łóżku i dobre nawodnienie przy lekkostrawnej diecie. Jeśli wystąpi katar, niestety krople na katar nie działają, co za tym idzie odradza się ich stosowanie. Warto za to zadbać o inhalacje z naturalnych olejków eterycznych np. z eukaliptusa. Choruje się zwykle około dwóch tygodni.
Organizm po chorobie jest osłabiony, zwłaszcza u dzieci które potrzebują około miesiąca na regenerację. W okresie po chorobie jesteśmy bardziej podatni na infekcje z zewnątrz, gdyż układ odpornościowy został osłabiony chorobą. W celu wzmocnienia można posiłkować się suplementami diety uzupełniającymi witaminy i minerały oraz wspierającymi odporność.
