Otępienie z ciałami Lewy’ego jest schorzeniem bardzo trudnym do zdiagnozowania. Bywa iż chorobie towarzyszy inne schorzenie. Bywa mylona z chorobą Alzheimera, co łączy się z niewłaściwą terapią leczniczą. Jest to choroba typowo neurodegeneracyjna.
Otępienie z ciałami Lewy-ego
Otępienie z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies – DLB) to schorzenie w przebiegu którego dochodzi do patologicznych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Konsekwencją choroby jest otępienie, demencja. To zjawisko jest wynikiem gromadzenia się w mózgu nieprawidłowych złogów białek, nazywanych ciałami Lewy’ego.
Przyczyną otępienia jest uszkodzenie komórek mózgowych. Te same uszkodzenia są charakterystyczne dla choroby parkinsona lub Alzheimera. Ciała lewy-ego są zlokalizowane w korze nowej oraz układzie limbicznym.
Otępienie z ciałami Lewy’ego – objawy
Objawem choroby jest demencja. Przede wszystkim są to zaburzenia funkcji poznawczych. Ma to zmienne nasilenie. Na początki dominuje zaburzenie koncentracji, z czasem występuje zaburzenie czynności wykonawczych oraz koordynacji wzrokowo-przestrzennej. Co ciekawe nie ma w tym wypadku zaburzeń pamięci krótkotrwałej.
Konkurencyjnym objawem jest zespół parkinsonowski. Wyróżnia się on akinezją (bezruchem), całkowitym odrętwieniem. Z pozycji osoby trzeciej dostrzega się u chorego spowolnienie ruchowe oraz tzw. twarz maskowata, nie posiadająca wyrazu. Rzadko pojawia się również drżenie spoczynkowe, bardziej typowe dla choroby parkinsona.
Zespół ten pojawia się wraz z demencją. Ponadto dla choroby ciał Lewy-ego typowe są urojenia, depresja, omamy wzrokowe oraz zaburzenia zachowania w fazie snu REM. Niestety po podaniu leków przeciwpsychotycznych objawy ulegają nasileniu.
Otępienie z ciałami Lewy’ego – diagnoza i leczenie
W rozpoznaniu choroby istotne jest skojarzenie objawów chorobowych oraz wyników badań neuropsychologicznych. W toku diagnozy stosuje się badania obrazowe jak rezonans magnetycznych i tomografia komputerowa. Pomocniczo wykorzystuje się laboratoryjne badania psychologiczne. Poza tym istotne znaczenie i wpływ na diagnozie ma badanie anatomopatologiczne. Jest to badanie tkanek i narządów, zwłaszcza mózgu. Leczenie schorzenia opiera się an farmakologii.
Podawane są pacjentowi inhibitory acetylocholinoesterazy. Na rynku dostępne są – chlorowodorek donepezylu, rywastygmina i galantamina. Niestety nie są one skuteczne u wszystkich chorych. Z uwagi na nietolerancje tychże leków przez wielu pacjentów eksperymentuje się z użyciem memantyny. Lek ten działa odmiennie, poprawia myślowe procesy i pamięć. W efekcie lek poprawia funkcjonowanie i komfort życia.
Lecząc zespół parkinsonowski wykorzystuje się z powodzeniem lewodopę. Terapia obejmuje także leki przeciwpsychotyczne, jednak mogą po nich wystąpić reakcje nadwrażliwości. Prowadzi się wciąż eksperymenty i badania nad aplikacją inhibitorów wychwytu serotoniny. Nie zaleca się stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
Otępienie z ciałami Lewy’ego – leczenie niefarmakologiczne
Poza leczeniem farmakologicznym stosuje się także pozafarmakologiczne terapie pomocnicze. Do takich należy trening pamięci, stymulacja poznawcza oraz terapia orientacji w przestrzeni i czasie. Ponadto wykorzystuje się prace z albumami fotograficznymi, puzzlami, krzyżówkami itp.
Warto dodać iż otępienie z ciałami Lewy’ego od otępienia w przebiegu choroby Parkinsona pozwala odróżnić tzw. kryterium jednego roku. Istotnym kryterium jest wystąpienie na przestrzeni jednego roku łącznie zespołu parkinsonowskiego i otępienia. Jeśli otępienie występuje później mamy do czynienia z czysta postacią choroby Parkinsona.
