Załamanie nerwowe to stan nagły, co odróżnia go od depresji i innych zaburzeń nastroju. Dotyczy ono równowagi psychicznej wskutek silnego stresu lub wydarzenia wstrząsającego psychiką. Kryzys nerwowy dotyczy zwykle reakcji na traumatyczne i nieoczekiwane sytuacje jak śmierć, utrata domu, pracy.
Załamanie nerwowe
Kryzys psychiczny to synonim załamania nerwowego. Objawem jest stan zobojętnienia emocjonalnego i dezorientacji pacjenta przy jednoczesnym odczuwaniu silnego lęku i przygnębienia. Tym uczuciom towarzyszy bezradność, bezsilność i brak perspektyw na zmiany. Od depresji załamanie nerwowe odróżnia dynamika przebiegu. Dochodzi do niego gwałtownie.
Załamanie nerwowe – przyczyny załamania
Najczęściej przyczyną załamania nerwowego jest sytuacja kryzysowa jak śmierć bliskiej osoby, utrata majątku, pracy, rozwód, diagnoza choroby. Ta tragedia wywraca życie pacjenta do góry nogami i powoduje bardzo silny stres. Nie każdy organizm jest w stanie sobie z nim bez szwanku poradzić. Drugą z przyczyn może być tzw. kres wytrzymałości psychicznej.
Życie w ciągłym stresie powoduje rosnące emocje i napięcie, w pewnym czasie dochodzi do załamania. Gdy od dłuższego czasu problem spychamy do podświadomości, wówczas psychika radzi sobie do czasu aż napięcie jest nie do wytrzymania. Bardzo często chodzi o problemy z finansami, kryzys małżeński, czy niepowodzenia w pracy.
Kolejna z przyczyn załamania nerwowego jest niespełnienie istotnej potrzeby. Gdy bardzo oczekujemy wykonania czegoś, i okazuje się nagle iż to coś nie następuje, nie jesteśmy stanie tego zrealizować, wówczas może dojść do załamania. Jeśli rzeczywistość nie idzie w parze z nasza ambicją i potrzebą łatwo jest się załamać, zwłaszcza gdy nie jest to epizod sporadyczny ale pasmo nieszczęść. Najczęściej dotyczy to życia uczuciowego. Kiedy rozpada się kolejny związek, nawet po dłuższym czasie ale w ten sam sposób trudno jest się trzymać w garści i nie załamać.
Załamanie nerwowe – kryzys rozwojowy
Specyficzną przyczyna załamania nerwowego może być kryzys rozwojowy. Jest on związany z przemianami wynikającymi z rozwoju człowieka. Dotyczy on zarówno dzieci, młodzieży jak i dorosłych. Bardzo często to właśnie dorośli nie radzą sobie z sobą przekraczając czterdziestkę czy sześćdziesiątkę. Niesatysfakcjonujący bilans życiowy oraz brak perspektyw mogą spowodować załamanie nerwowe.
Załamanie nerwowe – objawy i leczenie
Stan załamania trwa zwykle kilak tygodni, pod warunkiem iż osoba go doznająca zwróci się o pomoc i ktoś jej tej pomocy udzieli. Widocznymi objawami zewnętrznymi, fizycznymi załamania jest wysokie tętno, kołatanie serca, zawroty głowy jak również drżenie, pocenie się i duszności. Ponadto obserwuje się napięcie mięśni, bezsenność, a nawet wymioty, problemy trawienne i utratę apetytu ze spadkiem masy ciała.
W sferze psychicznej dostrzec można występowanie lęku, niepokoju, poczucia beznadziejności, wycofania i tendencje do płaczu. Pojawia się tez apatia i spadek motywacji do działania. W zaawansowanym stadium może dojść do myśli samobójczych i zachowań autodestrukcyjnych. Kryzys ustępuje z czasem i nie wymaga leczenia, chyba ze stan ten się nasila, wówczas potrzebna jest farmakoterapia oraz psychoterapia.
W niektórych przypadkach kryzys jest właściwą reakcją i potrzebna dla odreagowania wydarzenia, jego uświadomienia sobie iż stało się faktem. To początek pracy nad traumą. Bywa iż tylko w ten sposób możliwe jest ostateczne zamknięcie przykrego rozdziału w życiu i wyjście z kryzysu silniejszym. Aby uzyskać równowagę psychiczną potrzebne jest wsparcie drugiej osoby, najlepiej bliskiej i zaufanej, jednak w niektórych przypadkach lepiej pomaga całkowicie ktoś obcy.
