Interferon jest białkiem, znajdującym się w naturalnym stanie w organizmie ludzkim, ma ono walczyć z patogenami stymulując układ odpornościowy do produkcji przeciwciał. Mając to na względzie zaczęto produkować interferon syntetycznie w postaci leku. Niestety jego działanie wywołuje szereg skutków ubocznych i ingerencja w funkcjonowanie organizmu poprzez aplikację interferonu może obniżyć komfort życia chorego.
Interferon – działanie
To białko ma za zadanie w organizmie walczyć z drobnoustrojami. Przy okazji badań nad interferonem naukowcy odkryli szereg właściwości jakie posiada. Jak się okazało białko to hamuje rozwój komórek nowotworowych, stad też zaczęto produkcję interfonu jako leku.
Ponadto wykorzystano interferon do leczenia chorób autoimmunologicznych programując reakcje układu odpornościowego. Najbardziej skuteczna ochroną przed patogenami daje nam interferon alfa, chociaż medycyna stosuje również rodzaje beta i gamma. Białko w postaci proszku miesza się z rozpuszczalnikiem po czym jest wstrzykiwane pacjentowi.
Kiedy się stosuje interferon?
Terapia interferonem jest wskazana w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B oraz C. Statystycznie środek podawany z rybawiryną leczy co drugi przypadek WZW C. w naturalnej postaci jest go niewiele w organizmie. Podawany z zewnątrz stosowany jest w leczeniu raka krwi i układu chłonnego, czasem też białaczki i chłoniaków. Sporadycznie leczy się nim także nowotworów nerek, czerniaka i szpiczaka mnogiego.
Interferon beta również ma zastosowanie lecznicze. Wykorzystuje się go w leczeniu niektórych postaci stwardnienia rozsianego. Prawdopodobnie blokuje on reakcję układu immunobiologicznego i reakcje zapalne, które prowadza do wyniszczenia włókien nerwowych. Niestety skuteczność w tym zakresie odnotowuje się na poziomie zaledwie 35% pacjentów.
Interferon gamma ma najmniejsze zastosowanie lecznicze. Wykorzystuje się go rzadko przy wrodzonej chorobie ziarnikowej.
Niepożądane działanie interfeonu
Interferon nie jest powszechnie stosowany z uwagi na dość sporo skutków ubocznych jakie powoduje jego przyjmowanie. Bywa iż pacjentom bardzo pogarsza się samopoczucie w związku z terapią tym białkiem. Pojawić się mogą bóle mięśni, głowy, podobne do grypy lub przeziębienia, ponadto nudności, biegunka, zaparcia oraz bóle brzucha.
Zdarza się iż pacjent traci na wadze, odczuwa bóle w klatce piersiowej oraz świąd skóry z wysypką włącznie. Większość tych działań niepożądanych mija z czasem, zwłaszcza po zaprzestaniu terapii. Zdarza się jednak iż pozostaje osłabienie, drżenie kończyn, czy ból gałek ocznych, zaburzenia płodności.
Skutków ubocznych jest wiele i to wielu sferach życia. Terapia interferonem może przyczyniać się również do rozwoju chorób w przyszłości, między innymi sarkoidozy, cukrzycy, nadczynności tarczycy i posocznicy itd.
Interferon – przeciwwskazania do terapii
Przeciwwskazaniem do terapii interferonem jest ciąża i okres laktacji a także choroba wątroby, zaburzenia psychiczne i niewydolność nerek, a także schorzenia tarczycy i układu sercowo-naczyniowego. Dużej ostrożności wymaga zastosowanie terapii u osób z chorobami autoimmunologicznymi, a także w przypadku występowania łuszczycy.
