Psychoza maniakalno-depresyjna, bywa nazywana również chorobą dwubiegunową afektywną lub cyklofrenią. Należy do bardzo poważnych zaburzeń psychicznych i może zagrażać życiu, również innych osób. Choroba bipolarna to wahanie nastrojów o dużej intensywności. Na przemian pojawia się stan depresji oraz euforii.
Psychoza maniakalno-depresyjna
O wiele częściej słyszymy o chorobie dwubiegunowej afektywnej, która jest synonimem psychozy. Istotną zaburzenia jest wahanie nastrojów od depresji do euforii naprzemiennie. Zmiany zachodzą gwałtownie, co daje z pozycji osoby trzeciej ocenę nienormalności sytuacji.
U niektórych osób choroba posiada pośredni stan zdrowia psychicznego. Tym samym płynnie pacjent przechodzi z depresji przez równowagę do manii euforycznej.
Psychoza maniakalno-depresyjna – przyczyny zachorowania
Przyczyn psychozy upatruje się w czynnikach zewnętrznych. Podłożem choroby są zaburzenia pracy mózgu tzw. zaburzenia neurotransmisji. Są one odpowiedzialne za nastrój, myślenie. Zaburzenie wydzielania się serotoniny, dopaminy, adrenaliny ma wpływ na to jak pacjent się zachowuje. Czasem wpływ ma także genetyka, jednak jest on znikomy.
Dziedziczymy zaledwie skłonność do zachorowania. Sam przebieg choroby może być zupełnie inny. Naprzemienne epizody manii i depresji powinny nas zaniepokoić i skłonić do diagnozy. Fakt iż przez jakiś czas zachowujemy się w normie nie przesądza iż choroba nas nie dotyczy, bowiem istnieją także stany remisji, kiedy pacjent nie wykazuje objawów.
Psychoza maniakalno-depresyjna – objawy
Epizody depresyjne charakteryzują się sporym spadkiem nastroju na który nie pomaga żadne pocieszenie. Smutek pojawia się również w wyniku wydarzeń które powinny cieszyć, są pozytywne. W tym czasie chory nie jest zdolny do odczucia przyjemności, ponadto jest zmęczony, apatyczny, lękliwy a także senny. W fazie manii i urojeń jest zupełnie przeciwnie.
Podwyższony nastrój manifestuje się poprzez nadpobudliwość, zastrzyk energii, uczucie szczęścia, gadulstwo. Często chorzy zachowują się wówczas lekkomyślnie i nieracjonalnie. Mogą pojawić się także urojenia wielkościowe, chory wtedy czuje wyższość nad innymi i nie znosi krytyki, reaguje na nią agresywnie. Osoby chore reagują na porady osób trzecich zupełnie inaczej. Stad też szereg nieporozumień w rodzinie, towarzystwie.
Psychoza maniakalno-depresyjna – diagnoza i leczenie
Warto powalczyć o diagnozę, bowiem wiedząc z czego wynikają nasze zachowania łatwiej jest je zaakceptować i reagować na nie w sposób odpowiedni. By postawić diagnozę należy przeprowadzić dokładny wywiad lekarza z pacjentami. W przebiegu choroby występują zaburzenia lękowe, ADHD oraz padaczka.
Czasem również występuje toczeń i stwardnienie rozsiane. Leczenie winno objąć okresy manii i depresji. Skopić się wówczas winno na wydłużeniu okresów remisji. Skuteczne są leki przeciwdepresyjne. Stabilizują one pracę mózgu, wpływają na nastrój regulując substancje nim zarządzające. Jeśli występują myśli samobójcze, wówczas zaleca się leczenie szpitalne.
