Choroba bostońska to coraz bardziej popularna infekcja wirusowa, dotykająca w głównej mierze najmłodsze dzieci, szczególnie w wieku przedszkolnym. Charakteryzuje się dużą zaraźliwością w szczególności ze względu na sprzyjające warunki jej rozwoju takie jak duże skupiska dzieci np. przedszkola, żłobki.
Dlaczego choroba bostońska? Otóż nazwa tej choroby nawiązuje do miejsca jej epidemii, czyli Bostonu. Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest wysypka, która występuje pod postacią plamek oraz grudek. Choroba wylęga się krótko, mniej więcej 4-6 dni, a jej objawy ustępują po około 7 dniach. Mimo, iż na chorobę bostońską może zachorować tak naprawdę każdy, znaczny odsetek zachorowań odnotowuje się jednak w grupie dzieci poniżej dziesiątego roku życia.
Choroba bostońska – przyczyny
Na chorobę bostońską zachorować może każdy, niemniej jednak zdecydowaną większość przypadków odnotowuje się wśród dzieci w szczególności poniżej 10 roku życia. Jaka jest tego przyczyna? Otóż podstawę zakażenia wirusem stanowi właśnie wirus z rodzaju enterowirusów, a dokładniej echowirusem typ 16.
Enterowirusy najczęściej przenoszą się drogą kropelkową. Kiedy chora osoba kichnie lub zakaszle, to miliony drobnych kropelek wydostaje się z jej układu oddechowego do powietrza. Wirusy przez chwilę unoszą się w powietrzu zanim opadną na pobliską powierzchnię. Gdy osoba zetknie się z wirusami w powietrzu lub dotknie skażonej powierzchni może ulec zarażeniu (np. poprzez włożenie zabrudzonych palców do nosa, czy do jamy ustnej).
Do zakażenie może dochodzić ponadto poprzez kontakt z wydzielinami takimi jak ślina, mocz i kał. Enterowirusy znajduje się w kale nawet po 4 tygodniach od wyzdrowienia, dlatego bardzo ważne jest każdorazowe mycie rąk po skorzystaniu z toalety, dotykaniu nocnika czy pieluszek.
Zakażenie wirusem przenosi się z człowieka na człowieka przez bezpośredni kontakt z wydzieliną ze zmian skórnych, śliną, wydzieliną z nosa. Wirus jest też wydalany w dużych ilościach wraz ze stolcem, nawet przez kilka tygodni po ustąpieniu objawów. Dlatego bardzo istotną rolę w zapobieganiu rozprzestrzeniania się zakażenia ma zachowanie wysokiej higieny osobistej, częste mycie rąk.
Objawy choroby bostońskiej
Głównym objawem który charakteryzuje chorobę bostońską jest wysypka. Ma ona postać plamek oraz grudek o intensywnym łososiowym kolorze. W odróżnieniu od wysypki w trakcie ospy zmiany skórne w przypadku choroby bostońskiej są nieswędzące, osiągają maksymalnie 1 cm średnicy i lokalizują się głównie na twarzy i górnej połowie klatki piersiowej. Wysypce towarzyszy zazwyczaj w początkowej fazie wysoka gorączka a wypryski pojawiają się po 2-3 dniach. Sama choroba jest schorzeniem samoograniczającym się, objawy ustępują w ciągu około 7 dni. Nie wymaga leczenia, poza stosowaniem leków przeciwgorączkowych i przeciwzapalnych.
Choroba bostońska zaliczana jest do chorób z wysokim ryzykiem zakażenia, dochodzi do niego zwłaszcza w dużych skupiskach dzieci (np. w przedszkolach), gdyż łatwo przenosi się przez dotyk i ślinę. Najbardziej zakaźne są zmiany w obrębie jamy ustnej. Wystarczy, że dziecko napije się z tego samego kubeczka, co chory rówieśnik lub dotknie klamki w toalecie, której wcześniej dotykało niedomytymi rękami chore dziecko. Zakażenia drogą kropelkową zdarzają się rzadziej, a wirus wydala się z przewodu pokarmowego nawet przez kilka tygodni po przebytej chorobie.
Wśród najbardziej charakterystycznych objawów towarzyszących chorobie bostońskiej zaliczamy:
– wysoka gorączka, cechująca się krótkotrwałością,
– charakterystyczne wypryski które mogą pojawić się zarówno na całym ciele jak i w jamie ustnej,
– osłabienie,
– złe samopoczucie,
– pęcherze surowicze w gardle
– nadżerki w jamie ustnej.
Leczenie choroby bostońskiej
Należy mieć na uwadze to iż choroba bostońska jest wyjątkowo zakaźna, niemniej jednak można podjąć pewne kroki które mają na celu zminimalizowanie ryzyka zachorowania na tę chorobę.
W tym celu w szczególności zaleca się:
– zwiększenie dbałości o higienę u dziecka, w tym zwiększenie częstotliwości mycia rąk, ograniczenie kontaktu z dziećmi zarażonymi, zmiana odzieży po powrocie z przedszkola czy żłobka, odkażanie zabawek a także używanie wyłącznie swoich przyborów w szczególności kuchennych takich jak kubeczek czy widelec.
– ograniczenie kontaktów z nosicielami poprzez miedzy innymi izolowanie dzieci z tłumu i dużych skupisk ludzkich.
Choroba bostońska rzadko powoduje powikłania. Zwykle ustępuje w ciągu 10 dni. Nim to nastąpi, z powodu pęcherzyków w gardle, malec może mieć problemy z jedzeniem. Zaleca się nie przymuszanie dziecka do jedzenia, i zastąpienie tradycyjnych potraw letnimi, delikatnymi, niekwaśnymi potrawami takim jak kisiel, kaszkę na mleku.
W przypadku utrzymywania się wysokiej gorączki wskazane jest podawanie dziecku dużej ilości płynów które uniemożliwia odwodnienie się organizmu. Jeśli zachodzi taka potrzeba zaleca się zastosowanie leków przeciwgorączkowych z paracetamolem lub ibuprofenem. Te ostatnie mają też działanie przeciwzapalne, co ułatwia leczenie zmian skórnych.
Bardzo ważne !! Pęcherzyków nie wolno przekłuwać ani rozdrapywać. Takie działanie może doprowadzić do ich zainfekowania przez bakterie.
