Kłamstwo dzieci to swego rodzaju norma rozwojowa. Na pewnym etapie rozwoju brak kłamstwa oznacza zaburzenie. Skąd się bierze potrzeba kłamania i jakie są przyczyny kłamstwa? Zwykle dziecko kłamie ze strachu, wstydu czy braku zaufania bądź nadmiernej kontroli rodzicielskiej. To manifestacja problemu. Według pedagogów kłamstwo dzieci to skutek postępowania dorosłych, którzy kłamią i dają przykład do naśladowania.
Kłamstwo dzieci
Dorośli często wypierają się iż wcale nie kłamią, tymczasem analizując swoje postępowanie okazuje się ze w ciągu jednego dnia można zauważyć całe mnóstwo kłamstw. Nasze życie jest naszpikowane kłamstwem, również wobec dzieci.
Jak często zdarza ci się nie spełniać danych dziecku obietnic? W taki właśnie sposób uczymy dzieci kłamstwa. Zakazując go niczego nie wskórasz. Skoro mamie wolno kłamać to i mnie dziecku także, nawet jeśli nie wolno. Do tego dochodzi testowanie granic. Dziecko testuje rodzica jak daleko może się posunąć z kłamstwem i jakie będą tego konsekwencje.
Kłamstwo dzieci – małe dziecko kłamie
Małe dziecko żyje w dużej mierze w świecie fikcji, tym samym kłamstwo jest dla niego naturalne. Przecież gadająca świnka w kreskówce jest kłamstwem ponieważ świnie nie mówią. Zatem jak odróżnić dozwolone kłamstwo od niedozwolonego? Zmyślanie dziecka jedynie rozwija i pobudza jego wyobraźnię.
Można się z tego tylko cieszyć, jednak należy pilnować granicy. Dziecko zabawę powinno traktować jak fikcję, nie zaś jak realny świat. Wygłupianie się z dzieckiem, udawanie, odgrywanie ról to wszystko pozwala ocenić na ile dziecko utonęło w kłamstwie przez siebie wymyślonym a na ile jest to rodzaj zabawy.
Charakterystycznym objawem problemu jest wymyślony przyjaciel dziecka na którego zrzuca ono winę zarówno za niepowodzenia, przewinienia jak i kłamstwa.
Kłamstwo dzieci – przyczyny kłamania
W wieku przedszkolnym około trzech lat dziecko kłamie nieświadomie, mimo iż kłamstwo może dotyczyć realnego życia, nie tylko wymyślonej zabawy. To efekt braku pewności gdzie znajduje się granica pomiędzy fikcją a rzeczywistością. Kłamstwo dziecka może obrazować problem z rówieśnikami jak i rygorem wychowawczym w domu.
Reakcja dorosłych na kłamanie powinna być dawka czasu z dzieckiem ograniczając zabawy w wymyślanie. Również kary warto wtedy zastąpić pogadankami o kłamstwie i jego konsekwencjach. Przyda się i sprawdza nagrody za prawdę, nawet gdy jest ona smutna. Karać należy recydywę, pierwsze kłamstwo warto odpuścić, skupiając się na tłumaczeniu.
Kłamstwo dzieci – starsze dziecko
Kiedy kłamie starsze dziecko odczuwamy porażkę rodzicielską. Ono kłamie świadomie i nie rzadko z premedytacją, opierając się przy własnej wersji prawdy. Zwykle kłamstwo wynika z niezręcznej sytuacji. Wówczas zamiast karać za oszustwo wato okazać zrozumienie dla intencji i dezaprobatę dal zachowania.
Lawina kłamstwa nadciąga wraz z ukończeniem przez dziecko 8 lat. Nie powinno się go zawstydzać przyłapaniem na kłamstwie, ale należy ukazać złe strony kłamstwa. Zwykle kłamanie dotyczy złych stopni w szkole. To efekt strachu przed rodzicami. Zadeklaruj wówczas dziecku pomoc w nauce zamiast kary za zatajenie jedynki. Udowodnij, że potrafisz spokojnie przyjąć wiadomość o złym zachowaniu latorośli.
To przepustka do dobrych relacja na czas dojrzewania. Czasem bywa że dziecku w tym wieku wydaje się iż mówi prawdę, gdyż nie pamięta realnej prawdy dopowiada według siebie. Pamiętaj aby nie pozwolić się oszukiwać nawet na żarty. Każde kłamstwo uwidocznij, odkryj jednak spokojnie bez krzyku i zastraszania. Zapewnij dziecko o własnej akceptacji i miłości, by nie miało powodu aby cie oszukiwać. Doceń przyznanie się do winy ale nie wymuszaj go. Ułatwisz w ten sposób mówienie prawdy.
