Choroba Heinego-Medina – to bardzo groźna choroba zakaźna. W nazewnictwie zamiennie stosowaną nazwą jest polio. Za chorobę heinego-medina odpowiedzialny jest wirus który najczęściej przedostaje się do organizmu drogą wziewną lub za sprawą zanieczyszczonego pożywienia. Choroba heinego-medina nie jest chorobą nową lecz znana od lat pomimo to dopiero niedawno udało się znaleźć skuteczny sposób by uniknąć zachorowania. Nazwa choroby pochodzi od nazwisk jej odkrywców czyli Jakoba Heine i Karla Oskara Medina.
Choroba Heine – Medina jest jedną z licznych chorób związanych z uszkodzeniami w obrębie centralnego układu nerwowego. Wśród innych chorób znajdują się między innymi:
– wodogłowie,
– padaczka,
– udar mózgu,
– choroba Parkinsona,
– choroba Alzheimera,
– mózgowe porażenie dziecięce.
Przyczyny
Choroba heinego-medina zwane także nagminnym porażeniem dziecięcym jest chorobą wirusową, która wpływa na specyficzne neurony w rdzeniu kręgowym. Co jest tego konsekwencją? Otóż w wyniku zakażenia mięśnie kontrolowane przez te komórki nerwowe zostają w konsekwencji sparaliżowane.
W latach 50 tych miała miejsce wielka epidemia polio. Wówczas to wiele osób, w tym głównie dzieci zaraziło się tym wirusem. Po dziś dzień wciąż istnieją dorośli z poważnym upośledzeniem spowodowanym tą epidemią Polio.
Polio jest bardzo zaraźliwe. Wirus polio przenoszony jest w jedzeniu i wodzie pitnej. Na zakażenie wirusem polio najbardziej narażone są osoby nie stosujące się do podstawowych zasad higieny. Zazwyczaj trafia on do organizmu człowieka poprzez kontakt z fekaliami czy zanieczyszczoną żywnością. Dlatego najwięcej przypadków zachorowań na polio odnotowuje się w krajach, w których dostęp do bieżącej wody oraz środków sanitarnych jest bardzo ograniczony.
Objawy
Wśród licznych i charakterystycznych objawów wywołanych w skutek zarażenia wirusem można wydzielić dwie postacie choroby heinego-medina.
Pierwsze z nich stanowi lżejsze zapalenie rogów przednich. Co jest jej konsekwencją, otóż nie powoduje ona porażeń. Dlatego tez uznaje się iż około 85% przypadków zakażeń to postacie lżejsze.
Do najbardziej charakterystycznych objawów wirusa tej postaci wirusa heinego-medina wśród dzieci wymienia się:
– wysoka gorączka,
– złe samopoczucie,
– silne i napadowe bóle głowy,
– dysfunkcje gardła.
Druga postać choroby jest znacznie poważniejsza, a jej rozwój następuje stopniowo. Zakażenie może rozwijać się kilka dni. Wśród najbardziej charakterystycznych objawów które mogą wskazywać na ten typ choroby wymieniamy:
– katar,
– ból gardła,
– silne bóle głowy,
– gorączk,
– nudności,
– bóle mięśni,
– dysfunkcje i sztywnienie karku,
– drętwienie kończyn dolnych i górnych,
– ogólne osłabienie.
Leczenie
Leczenie postaci przedporażeniowych obejmuje bezwzględny wypoczynek w łóżku, izolację chorego oraz obserwację. Inaczej sytuacja wygląda po wystąpieniu porażenia (aby zapobiec powstaniu deformacji) stosuje się bierne ruchy kończyn.
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania schorzeniu jest podanie szczepienia przeciw polio. Zgodnie z polskim kalendarzem szczepień obowiązuje ono wszystkie dzieci.
Co charakterystyczne wraz ze zwiększeniem siły mięśniowej zwiększa się nasilenie ćwiczeń. W skrajnych przypadkach jeśli wirus heinego-medina zaatakuje mięśnie oddechowe klatki piersiowej, to chory umiera w wyniku utraty możliwości oddychania. W innych przypadkach porażenie obejmuje jedną lub obie nogi czasem tylko niektóre jej mięśnie. Może ono być trwałe i pozostać mimo ustąpienia choroby. Nawet w przypadkach ciężkiej postaci choroby u ponad 50% chorych dochodzi do pełnego wyleczenia. U 25% chorych pozostaję trwałe uszkodzenia lekkiego stopnia, a u 25% następstwa są bardzo ciężkie.
W sytuacji porażenia układu oddechowego wspieranie gowymaga użycia urządzeń mechanicznych, które wpompowują niezbędne powietrze do płuc chorego przez rurkę tracheostomijną wprowadzoną przez krtań. Konieczne jest także eliminowanie tworzącej się wydzieliny nagromadzonej w gardle. Następuje to przy użyciu urządzeń mechanicznych odsysających.
Wydaje się, że występują osobnicze różnice w naturalnej podatności na tę chorobę. Wiele osób posiada w krwi przeciwciała przeciw wirusowi polio, bez przejścia nawet najlżejszej postaci tej choroby. Szczepienie przeciw polio jest teraz częścią programu obowiązkowych szczepień dla dzieci dlatego polio nie występuje już w krajach zachodnich, ale wciąż pojawia się w krajach mniej rozwiniętych.
Uważa się, że po przebyciu dziecięcego porażenia nagminnego osoba nabywa odporność na całe życie. Znane są jednak przypadki ponownego zachorowania spowodowane (przynajmniej czasami) szczepami wirusa odmiennymi immunologicznie od wywołującego pierwsze zachorowanie.
W leczeniu polio konieczne jest przebywanie dziecka w szpitalu, zaś całość działań terapeutycznych skupia się na łagodzeniu objawów. Niezwykle istotne jest aby rehabilitacja została rozpoczęta możliwie jak najwcześniej.
Do najważniejszych czynników ryzyka zachorowania na chorobę heinego-medina należy wiek w szczególności choroba ta występuje najczęściej u dzieci i młodych osób dorosłych. Do innych czynników predysponujących do zakażenia zalicza się ciężki wysiłek fizyczny, nagłe oziębienie oraz ciążę.
