Świerzb – przyczyny, objawy, leczenie

Świerzb to dość popularna choroba zakaźna skóry. Powstaje ona w konsekwencji działania pasożytów o nazwie świerzbowce, stąd też nazwa. Dolegliwość ta występuje zarówno u zwierząt, jak i ludzi.

Coraz częściej wskazuje się iż przypadłość ta pojawia się często u osób starszych, zwłaszcza tych, które mieszkają w domach opieki społecznej lub przebywają w innych, zamkniętych ośrodkach, ale także i u dzieci, które często korzystają z placówek publicznych lub bawią się na dużych placach zabaw.

Świerzb – przyczyny

W odniesieniu do człowieka chorobę powoduje świerzbowiec ludzki. W konsekwencji jego działania skóra zostaje zaatakowana przez samicę świerzbowca, która wnika w głąb naskórka i tam składa swoje jaja.

Co ciekawe samica pasożyta jest w stanie złożyć dziennie przynajmniej dwa jaja. Wylęganie larw trwa zwykle około trzech tygodni, wówczas przemieszczają się one na powierzchnię skóry, a następnie dojrzewają. Skutkuje to pojawieniem się w okolicach, w których zagnieździły się larwy, zmian skórnych w postaci czerwonej i swędzącej wysypki.

Do miejsc które szczególnie upodobał sobie świerzb w organizmie ludzkim należą:
– stopy,
– łokcie,
– kostki,
– skóra wokół pępka,
– obszar wkoło brodawek,
– okolice narządów płciowych,

Należy pamiętać iż pod wpływem dotyku, np. podczas mycia, wysypka może się rozprzestrzenić na inne partie ciała.

Przyczynami powstawania świerzbu mogą być złe warunki sanitarne oraz przebywanie w dużych grupach ludzi, którzy mogą posiadać w sobie ową chorobę. Aby wirus wniknął do organizmu trzeba posiadać obniżoną odporność oraz być narażonym na działanie różnorodnych stresów.

Swędzenie jest zazwyczaj spowodowane przez reakcję alergiczną na te roztocza. Świerzb rozprzestrzenia się bardzo łatwo i szybko. Może zaatakować ludzi w każdym wieku i ze wszystkich środowisk, bez względu na klasę społeczną czy sytuację życiową.

Świerzbowce przenoszą się z człowieka na człowieka poprzez bliski kontakt, taki jak spanie w tym samym łóżku lub dotknięcie czyjejś skóry. Roztocza mogą rozprzestrzeniać się również poprzez wspólne używanie ręczników, ubrań i innych rzeczy osobistych. Dlatego też świerzb często dotyka kilku członków jednego gospodarstwa domowego w tym samym czasie.

Jeśli choroba rozwija się na terenach o złym poziomie sanitarnym, może dojść do epidemii.

Świerzb – objawy

Objawy towarzyszące rozwojowi świerzbu w organizmie ludzkim nie są natychmiastowe i niestety w większości przypadków w początkowej fazie objawów ludzie po prostu je lekceważą. Dlaczego tak się dzieje? Otóż od momentu wniknięcia roztocza w głąb struktur skóry zazwyczaj mija trochę czasu, zanim pojawią się pierwsze objawy choroby. W przypadku osób, które miały już wcześniej do czynienia ze świerzbem, swędzenie zazwyczaj pojawia się w ciągu 1 do 4 dni. Jeśli jest to pierwszy przypadek zachorowania, organizm potrzebuje trochę więcej czasu, aby zareagować na obecność pasożyta, dlatego pierwsze objawy pojawiają się po około 2 do 6 tygodni.

Wśród najczęściej spotykanych objawów towarzyszących świerzbowi zaliczamy:

– uciążliwy świąt skóry( w większości przypadków występuje on w nocy i jest tak uciążliwy iż uniemożliwia spanie)
– charakterystyczne owrzodzenie, które mogą powstawać w skutek silnego drapania obszarów zmienionych chorobowo. W konsekwencji takiego działania zwiększa się także ryzyko wystąpienia infekcji które mogą być groźne w skutkach,
– wysypka, grudki, które najczęściej układają się w jednej linii. Zmiany te mogą przypominać wyglądem pokrzywkę, niewielkie ugryzienia owada lub krosty dlatego niejednokrotnie jest to powodem późnej prawidłowej diagnozy.
– strupy to konsekwencja jednej z poważniejszych postaci świerzbu, czyli świerzbu norweskiego. W strupach znajdować się mogą setki, a nawet tysiące pasożytów i ich jaja. Taka ilość roztoczy atakujących powierzchnię skóry powoduje bardzo silne objawy. I liczna obecność może doprowadzić do posocznicy, która jest niebezpieczna dla życia pacjenta.

Co charakterystyczne dla tego rodzaju choroby czyli świerzbowca ludzkiego preferuje on konkretne miejsca ludzkiego ciała takie jak skóra przykryta ubraniami lub biżuterią oraz pośladki, linia paska, penis oraz skóra wokół sutków to miejsca, gdzie świerzbowiec ludzki lubi pasożytować. Roztocza preferują także miejsca na skórze przykryte bransoletką, zegarkiem lub pierścionkiem. Szczególnie narażone są także dłonie a także ręce oraz ramiona.

Świerzb – leczenie

Tak jak w przypadku większości chorób jedną z najważniejszych rzeczy jest odpowiednia diagnostyka. W tym celu konieczne jest udanie się do lekarza specjalisty czyli dermatologa. Bardzo często świerzb można łatwo pomylić z innymi chorobami skóry.

W przypadku braku podjęcia się leczenia roztocza rozmnażają się pod skórą powodując kolejne podrażnienia i swędzenie.

Leczenie świerzbu polega w szczególności na smarowaniu ciała preparatem zwalczającym świerzbowce (zawierającym np. lindan lub mesulfen). Czas leczenia wynosi średnio od 2-5 dni. Leczeniu muszą się poddać wszyscy domownicy, a całą używaną bieliznę osobistą i pościel trzeba wyprać w temp. 95oC i wyprasować. Resztę odzieży wietrzyć przez dwa tygodnie, by mieć całkowitą pewność, że pasożyty wyginęły. W trakcie leczenia, roztocza wywołujące świerzb umierają.