Różyczka u dorosłych – głównym sprawcą różyczki jest wirus – Rubivirus. Jak większość z wirusów przenosi się drogą kropelkową i uznawany jest powszechnie za bardzo zaraźliwy. W historii chorób notuje się iż od lat 70 tych XX wieku wirus ten znacznie zmniejszył swoją popularność a to za sprawą wprowadzenia szczepień. Różyczka u dziewczynek i chłopców oraz u osób dorosłych obu płci to rzadkość ze względu na prowadzone od lat szczepienia. Pierwsze szczepienie na tę chorobę zakaźną ma miejsce w wieku 2 lat kolejne, przypominające w wieku 10 lat.
Różyczka u dorosłych – przyczyny
Wirus różyczki co kilka lat jest bardziej aktywny. Szacuje się iż wśród dorosłych chorują głównie młodzi panowie, między 15 a 24 rokiem życia. Szczyt zachorowań na różyczkę szczególnie u dorosłych odnotowuje się na początku wiosny.
Warto zaznaczyć iż różyczka zaliczana jest do chorób wieku dziecięcego dlatego wielu wydaje się iż w dorosłym życiu nie ma możliwość zachorowania. Nic bardziej mylnego, nie dość że można zachorować to zazwyczaj osoby dorosłe mogą bardzo ciężko ją przechodzić. W wielu przypadkach możliwe jest wystąpienie skomplikowanych powikłań.
Dlatego choroby zakaźne uznawane za typowe dla wieku dziecięcego są rozpoznawane u osób dorosłych. Lekarze wyjaśniają to naszymi „zaległościami” z dzieciństwa – brakiem szczepień, nieprzechorwaniem schorzenia.
Zgodnie z prowadzonymi statystykami choroba częściej atakuje mężczyzn, lecz to u kobiet może mieć dużo gorsze skutki. Dlaczego? Otóż szczególnie niebezpieczna jest w okresie kiedy kobieta jest w ciąży. Grozi to znaczącymi uszkodzeniami płodu oraz może zagrażać życiu matki i nienarodzonego dziecka.
Różyczka u dorosłych – objawy
Najbardziej charakterystycznym objawem wskazującym jednoznacznie na różyczkę jest wysypka. Wśród najmłodszej grupy pacjentów których dopada ta choroba nie obserwuje się żadnych innych objawów poprzedzających.
U dorosłych sprawa ma się nieco inaczej. Dlaczego? Otóż w większości przypadków gdy dojdzie do zarażenia wirusem różyczki u dorosłych, okres wylęgu choroby jest bardzo długi, bo pierwsze widoczne objawy pojawiają się dopiero po czasie 14, nawet 23 dni. Początkowo rozpoznanie tej choroby jest bardzo utrudnione, gdyż nie objawia się od razu, typowa dla niej wysypka. Zanim ta się pojawi, najpierw chory może narzekać na złe samopoczucie, mogą je nękać bóle głowy i bóle mięśniowo – stawowe.
Wśród pozostałych objawów które mogą zwiastować nadejście choroby wymienia się złe samopoczucie, bóle głowy, bóle mięśniowo-kostne itd. oraz objawy typowe dla zapalenia spojówek, czyli wydobywanie się z wewnętrznych kącików wodnistej wydzieliny, przekrwienie oczu i pojawienie się lekkiego obrzęku powiek. Niestety nie są to wszystkie początkowe dolegliwości, które są zwiastunami choroby. W nielicznych przypadkach odnotowuje się także występowanie gorączki, powiększenie węzłów chłonnych w okolicach karku, za uszami, węzłów szyjnych i potylicznych. Te zmiany węzłów czasem nie ustępują nawet przez kilka tygodni i mogą sprawiać dziecku lekki ból podczas dotyku. Czasem, powiększona jest też śledziona.
W konsekwencji wyżej wymienionych objawów w kolejnym etapie choroby następuje plamisto-grudkowa, żywo różowa wysypka. Początkowo obejmuje ona twarz, następnie rozprzestrzenia się na tułów, a w końcu na kończyny. Wysypce zazwyczaj towarzyszy znaczne powiększenie węzłów chłonnych, zwłaszcza za uszami i z tyłu szyi oraz nieznaczna gorączka. Wysypka najczęściej pojawia się najpierw na szyi, za uszami i na twarzy. Potem w czasie jednej doby przechodzi też na pozostałe partie ciała. Wysypka jest bardzo drobna, jakby grudkowata, zlewa się w czerwone plamki zazwyczaj tylko na twarzy i utrzymuje się przez kilka dni.
Zupełnie inny charakter ma różyczka u dzieci. Odnotowuje się iż w większości przypadków różyczka u dzieci ma łagodny przebieg. Czasem może być nawet nierozpoznana, jeśli nie pojawią się typowe dla niej objawy, jak powiększone węzły chłonne i wysypka. Po przebytej chorobie organizm prawie zawsze zyskuje odporność na całe życie. W celu potwierdzenia lub wykluczenia odporności wykonuje się test który w prosty sposób daje nam odpowiedz na pytanie o stanie naszej odporności.
Plamki i zgrubienia ustępują po kilku dniach bez pozostawienia żadnych śladów.
Różyczka u dorosłych – leczenie
Niestety leczenie różyczki u dorosłych, podobnie jak u dzieci, jest leczeniem jedynie objawowym. Po zaobserwowaniu u siebie niepokojących objawów zaleca się niezwłoczne udanie do lekarza specjalisty który postawi diagnozę w oparciu o przeprowadzony wywiad. Może także zalecić leczenie objawowe.
Co to oznacza w praktyce? Jeśli występuje wysoka gorączka, wówczas należy podawać leki przeciwgorączkowe. W przypadku wystąpienia zapalenia stawów podaje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Gdy pojawi się znaczna małopłytkowość, stosuje się sterydy i leki uszczelniające naczynia. Z kolei w razie wystąpienia zapalenia mózgu stosuje się leczenie zapobiegające rozwojowi obrzęku mózgu, leki przeciwdragawkowe i przeciwzapalne.
