Rdest wężownik można go spotkać na terenie całej Europy. Ziele rdestu plamistego – Herba Polygoni persicariae ma zbliżone właściwości lecznicze i skład do rdestu ptasiego. Rdest preferuje gleby wilgotne i torfowiska. Posiada ona charakterystyczne drobne kwiaty koloru białego lub lekko różowego. Rdest ma grube i poplątane kłącza w kolorze ciemnobrązowym oraz niebieskawo – zielone liście o kształcie lancetowatym. U dołu liście są większe, im wyżej łodygi tym zmniejszają się.
Rdest wężownik posiada szerokie zastosowanie w medycynie i ziołolecznictwie. Zbierane są korzenie, kłącza i liście rośliny. Korzenie i kłącza wykopuje się z mokrych pastwisk późną jesienią. Większych rozmiarów korzenie należy pociąć na mniejsze i suszyć w specjalnej suszarni do ziół lub w piekarniku w temperaturze około 50 stopni Celsjusza. Po wysuszeniu należy je przechowywać z dala od źródeł wilgoci.
Rdest wężownik – zastosowanie
Zastosowanie rdestu wężownika w medycynie ma bardzo szerokie zastosowanie. Korzenie i kłącza stanowią bogate źródło składników leczniczych, takich jak między innym:
– polifenole,
– garbniki,
– leukocyjanidyna,
– węglowodany,
– sole mineralne,
– flawonoidy.
W czasach Shakespeare’a zioło to było stosowane na polipy w nosie. Zastosowanie kłącza rdestu posiadały bardzo szerokie zastosowanie. Kłącze gotowane w winie, były używane w przypadkach rozwolnienia oraz czerwonki. Co bardzo ciekawe środek ten wykorzystywano do kontroli miesiączki z obfitymi krwawieniami, zatrzymywał wymioty, działał lecząco na problemy z jamą ustną oraz łagodził zapalenia gardła. Rdest wężownik posiadał również reputację ziołowej płukanki, która wzmacniała rozchwiane zęby.
Rdest wężownik w związku z dużą zawartością skrobi w swoim składzie był używany w czasach głodu jako pokarm, były też prażone, gotowane w zupach lub mielone na mąkę. Młode liście rdestu wężownika mogą być gotowane lub jedzone jak szpinak.
Rdest wężownik – właściwości lecznicze
Rdest wężownik jest jednym z najsilniejszych ziół o właściwościach ściągających. Jest używany do gojenia się tkanek oraz hamowania krwotoków. Wodne wyciągi z rdestu zwiększają przesączanie w kłębuszkach nerkowych moczu, działając moczopędnie. Moczopędny wpływ wywierają kwasy fenolowe (w tym kwas salicylowy), seskwiterpeny, flawonoidy i kumaryny. Przyczyniają się do zwiększonego usuwania jonów chloru i sodu, przyśpieszając ustępowanie obrzęków. Flawonoidy i krzemionka wzmacniają naczynia krwionośne. W połączeniu z garbnikami zwiększają krzepliwość krwi i powstrzymują drobne krwawienia z błon śluzowych.
Rdest wężownik jest używany jako:
– płukanka jamy ustnej,
– płukanka w leczeniu gąbczastych dziąseł,
– w stanach zapalnych owrzodzeń,
– dysfunkcji, bólów gardła,
– do przemywania niewielkich oparzeń oraz ran,
– w leczeniu nadmiernych upławów pochwowych w zastosowaniu jako nasiadówka,
– wspomagająco w leczeniu hemoroidów,
– w leczeniu szczeliny odbytu,
– w leczeniu wrzodów trawiennych,
– wrzodziejącego zapalenia okrężnicy,
– w leczeniu czerwonki.
Wszystkie gatunki wywierają wpływ przeciwzapalny i ściągający na skórę i błony śluzowe. Zastosowane do wewnątrz i na zewnątrz przyśpieszają gojenie ran. Mogą wspomagać gojenie wrzodów przewodu pokarmowego. Szerokie zastosowanie rdestu
Rdest wężownik jest czasami używany w przypadkach problemów z układem moczowym (zapalenie pęcherza moczowego), jak również zioło to jest stosowane w przypadkach przekrwienia w górnym odcinku układu oddechowego.
Przetwory z rdestów są stosowane w leczeniu wielu schorzeń, miedzy innymi w:
– nieżytach przewodu pokarmowego,
– chorobach reumatycznych,
– dny,
– gruźlicy,
– przewlekłych chorób skóry,
– miażdżycy,
– nadciśnienia,
– skąpomoczu,
– krwiomoczu,
– białkomoczu,
– stanów zapalnych nerek,
– kamicy moczowej,
– niewydolności wątroby.
Zewnętrznie rdest wężownik niekiedy stosuje się jako odwar do płukania jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych oraz w takich schorzeniach, jak:
– angina,
– owrzodzenia,
– upławy,
– stany zapalne sromu,
– hemoroidy,
– nadmierna potliwość stóp,
– przy trudno gojących się ranach.
Rdest wężownik – sposób używania
Rdest stosuje się głównie w leczeniu dolegliwości układu pokarmowego – odwary stosuje się w ostrych biegunkach, w stanach zapalnych żołądka i jelit, przy bolesnych wzdęciach, przy niewielkich krwawieniach z przewodu pokarmowego, przy problemach z trawieniem.
Przygotowanie wywaru
Przepis: należy zalać szklanką wody 1 łyżeczkę suszonego zioła, zagotować i pozostawić na wolnym ogniu przez 10 – 15 minut. Zaleca się picie maksymalnie do trzech razy dziennie . Dla użytku zewnętrznego, wywar z rdestu wężownika może być również używany jako płukanka jamy ustnej lub gardła.
Nalewka: brać 2 – 4ml nalewki z rdestu wężownika trzy razy dziennie.
Pikantna zupa z rdestu
Przepis; należy 200 g liści i łodyg rdestu, 2 l bulionu ,sól do smaku
Liście trochę posiekać. Zalać 2 l wrzącej wody i gotować przez 5 minut (skracając lub wydłużając gotowanie, możemy regulować pikantność tej zupy). Odlać wodę. Zalać liście bulionem, gotować jeszcze 10 minut, dosolić.
