Lordoza to fizjologiczne lub patologiczne skrzywienie kręgosłupa, objawiające się wypukłością skierowaną ku przodowi. Fizjologiczna lordoza występuje zawsze w odcinku lędźwiowym i odcinku szyjnym kręgosłupa. Patologiczna lordoza diagnozowana jest również w tych samych częściach ciała, ale różni się od stopnia zgięcia fizjologicznego.
Zdarza się, że w kręgosłupie piersiowym powstaje patologiczna lordoza. Przyczyną takich zmian może być uszkodzenie kręgosłupa i mięśni pleców z powodu nowotworów, wad wrodzonych, stanów zapalnych, przykurczów itp. Inną przyczyną lordozy mogą być schorzenia stawów biodrowych wrodzone lub nabyte zwichnięcia, zesztywnienia, przykurcze, jako system równoważący dla utrzymania równowagi. Jest to zauważalne w naruszeniu postawy i bólach pleców. Ortopedzi mogą zastosować leczenie zachowawcze, lub operacyjne.
Lordoza – przyczyny
Fizjologiczna lordoza powstaje zwykle w pierwszym roku życia. Patologiczna lordoza może rozwinąć się w każdym wieku z powodu wrodzonej lub nabytej patologii kręgów, stawów biodrowych, mięśni pleców, pośladków i ud. Towarzyszy temu ból i naruszenie postawy. W ciężkich przypadkach może to skomplikować pracę narządów wewnętrznych.
Przyczyną patologicznej lordozy mogą być procesy wrodzone takie jak:
- Nowotwory
- Zapalenie kręgów
- Kręgozmyk (przemieszczanie się kręgów kręgosłupa względem siebie)
- Skurcze mięśni
- Uraz kręgosłupa.
Fizjologiczna lordoza może wystąpić ze względu na:
- Przykurcze stawów biodrowych
- Zesztywnienia stawu biodrowego
- Patologiczne lub wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego
- Choroby układowe w obszarze mięśniowo-szkieletowym
- Niewłaściwe, nadmierne napięcie mięśni powodujące niedowład kończyn dolnych i mięśni brzusznych
- Ciąża, w tym przypadku lordoza jest tymczasowa i znika po urodzeniu dziecka.
Kiedy wszystkie te warunki przesuwają się do przodu, dana osoba jest zgięta w pasie. Czynnikami sprzyjającymi zwiększeniu ryzyka pojawienia się lordozy, które mogą być powodem schorzenia, jest:
- Nieprawidłowości postawy
- Nadwaga ze zgromadzeniem dużej ilości tłuszczu na brzuchu
- Gwałtowny wzrost w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Objawy lordozy
Niektóre z typowych objawów lordozy dotyczy:
- Zmiany postawy
- Zmęczenia i bólu w dotkniętym chorobowo obszarze kręgosłupa, który jest osłabiony po wysiłku lub pobycie w niewygodnej pozycji
- Ograniczenie w wykonywaniu niektórych działań fizycznych
- Choroby serca, płuc, nerek, żołądka i jelit, z powodu naruszenia normalnej pozycji i ściskania odpowiednich narządów.
W zależności od charakteru zmian patologicznych może występować kilka wariantów naruszenia postawy, któremu towarzyszy zmniejszenie lub zwiększenie lordozy. Zaokrąglonym plecom towarzyszy wzrost wszystkich zgięć. Lędźwiowa lordoza i kifoza piersiowa (fizjologiczne wykrzywienie kręgosłupa do tyłu w odcinku piersiowym) zostają wzmocnione. Nogi są w pozycji lekkiego nadmiernego zginania lub lekkiego zginania stawów kolanowych. Łopatki wystają, głowę można również lekko przesunąć do przodu.
Występuje znaczny wzrost kifozy piersiowej z odpowiednim zmniejszeniem lordozy lędźwiowej. Obserwuje się przechylenie głowy do przodu i zmniejszenie kąta nachylenia miednicy. Ramiona są podniesione, łopatki wystają. Występuje spłaszczenie lordozy szyjnej i zmniejszenie kifozy piersiowej. Lordoza lędźwiowa jest normalna lub zwiększona.
Z powodu zakłócenia prawidłowego kształtu kręgosłupa wszystkie patologie lordozy powodują patologiczną relokację obciążenia kości, więzadeł i mięśni. Gdy dochodzi do przeciążenia więzadeł, mięśnie są stale w stanie zwiększonego napięcia. W rezultacie rozwija się brak reakcji na bodźce, osłabienie, szybkie zmęczenie. W przypadku uporczywej, długotrwałej lordozy mogą wystąpić następujące komplikacje:
- Patologiczna ruchliwość kręgów
- Zmniejszona stabilność krążków międzykręgowych
- Wypadanie dysków
- Przepuklina międzykręgowa
- Proces zapalny w obszarze lędźwiowym
- Deformacja artrozy stawów kręgosłupa.
Diagnoza lordozy
Rozpoznanie lordozy dokonuje się na podstawie badań i zdjęć radiograficznych. Podczas badania lekarz ocenia naturalną pozycję ciała pacjenta i cechy postawy, a także przeprowadza serię specjalnych testów w celu ustalenia, czy lordozie towarzyszą zaburzenia neurologiczne. Ponadto lekarz bada mięśnie pleców i klatki piersiowej.
W przypadku podejrzenia lordozy, radiogram kręgosłupa w położeniu prostym i bocznym jest obowiązkowy. Aby uzyskać pojęcie o stopniu lordozy, lekarz zaleca wykonanie radiogramów z maksymalnym rozszerzeniem i zgięciem pleców. W ten sposób radiolog poprzez pomiary ocenia ruchomość kręgosłupa w płaszczyźnie przedniej (normalna, zredukowana, wzmocniona).
Leczenie lordozy
Głównym celem terapii jest wyeliminowanie przyczyny, która spowodowała lordozę. W trakcie leczenia lekarz ortopeda zleca również rehabilitację kinezyterapeutyczną i zabiegi ortopedyczne. Pacjentom przepisuje się terapię manualną, masaż terapeutyczny i ćwiczenia terapeutyczne. Możliwe jest także przeprowadzenie leczenia operacyjnego z późniejszą rehabilitacją.
Aby przywrócić dopływ krwi do mięśni, należy je rozluźnić w tym celu należy, zastosować:
- Magnetoterapia
- Elektroforeza
- Wykonanie procedury termicznej.
Natomiast terapeutyczny trening fizyczny odpowiednio dobrany, a jednocześnie dający odpowiednie obciążenie kręgom i kończynom ruchu, początkowo wyznacza specjalista. Ćwiczenie powinno być również monitorowane przez lekarza, dopóki pacjent nie jest przyzwyczajony do prawidłowej gimnastyki, aby się nie poddawał, ale jednocześnie ćwiczył niezbędne miejsca. Dla wielu codzienny trening kręgosłupa staje się normą, więc zapominają o tym, czym jest lordoza.
Bandaże, gorsety i korektory postawy mają swoje zalety, dlatego należy wybrać rozmiar oraz rodzaj bielizny korekcyjnej, lekarze biorą pod uwagę stan pacjenta. Długotrwałe noszenie, niewłaściwy rozmiar, błędy w zakładaniu mogą tylko pogorszyć stan, osłabić mięśnie.
