Artoza to zwyrodnienie stawów, zapalenie stawów, czyli inaczej zaburzenia układu ruchowego człowieka. Charakteryzuje się ona powolnym zniszczenia chrząstki, jak również kilkoma dodatkowymi niepożądanymi procesami w obszarze okołostawowych. Konsekwencją takiej choroby bez leczenia jest inwalidztwo chorego.
Artroza stawów jest chorobą przewlekłą, która polega na zmianach dystroficznych w tych strukturach ludzkiego ciała. Proces ten wpływa na różne części łączenia, niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Choroba charakteryzuje się powolnym postępem, chociaż może być przyspieszona przez niektóre czynniki zewnętrzne. Wszystko zależy od indywidualnych cech ciała, chorób człowieka i jego stylu życia.
Artoza – przyczyny
W niektórych przypadkach przyczyny mogą być nieznane lub niemożliwe do ustalenia. W takich przypadkach choroba występuje sama, bez żadnych zewnętrznych czynników. Podobny stan nazywa się idiopatyczną (niejasne podłoże) lub pierwotną artrozą. Wtórna artroza jest stanem, który wywołuje jakiekolwiek patologiczne zmiany w ludzkim ciele.
Najczęstsze przyczyny artozy są następujące:
- Różne urazy, w tym złamania, zwichnięcia, skręcenia, itp.
- Wrodzona wada stawów
- Zaburzenia układu metabolicznego
- Niektóre choroby o podłożu autoimmunologicznym: reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Liebman-Sachs)
- Niespecyficzne procesy zapalne, w tym ostre ropne zapalenie stawów
- Szczególne zapalenie: gruźlica, kleszczowe zapalenie mózgu, rzeżączka i kiła
- Niektóre choroby endokrynologiczne
- Procesy zwyrodnieniowe, dystroficzne: Choroba Perthesa
- Choroby związane z problemami układu mięśniowo-szkieletowego i zwiększoną ruchomością stawów
- Hemofilia o różnych etiologiach, wywołująca krwawienie do stawów.
Oprócz samych chorób, istnieje wiele innych czynników, które powodują ryzyko rozwoju artrozy:
- Wiek przekraczający 60-65 lat
- Duża masa ciała, która tworzy dodatkowy ciężar i ograniczenie na stawach
- Niektóre warunki pracy, niewłaściwa organizacja treningów i konsekwencje niektórych chorób
- Interwencje operacyjne w strefie okołostawowej lub bezpośrednio w stawie
- Predyspozycje genetyczne
- Naruszenie równowagi układu hormonalnego w okresie pomenopauzalnym u kobiet
- Niewystarczający poziom mikroelementów
- Patologie kręgosłupa szyjnego i piersiowego
- Toksyczne zatrucie niektórymi substancjami
- Długotrwała lub częsta hipotermia ciała (wychłodzenie organizmu)
- Mikrourazy stawu, często następujące po sobie.
Artoza – objawy
Objawy zapalenia stawów I zwyrodnienia stawów są zupełnie inne, ale najbardziej charakterystyczny jest zespół bólu stawów. Najczęściej występuje, gdy dochodzi do pewnego obciążenia lub mechanicznego uszkodzenie dotkniętego obszaru.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją cztery duże grupy objawów, które bezpośrednio scharakteryzują chorobę, jako artroza:
- Ból
- Trzeszczenie, chrupnięcie
- Zmniejszona mobilność
- Deformacja.
Stopnie choroby dające konkretne objawy:
1 stopień – stan patologiczny, w którym nie występują wyraźne zmiany morfologiczne, co wpływa na bezobjawowy obraz przebiegu choroby. Od czasu do czasu osoba może odczuwać niewielki ból, który jest przede wszystkim spowodowany zwiększonym obciążeniem stawów lub nagłymi ruchami, które można zaobserwować w małych procesach zapalnych. Zmiany zachodzą w płynie maziowym, jego skład chemiczny nieznacznie się zmienia, co znacząco wpływa na zaopatrzenie tkanki chrzęstnej. Mięśnie otaczające stają się nieco słabsze, ale nie zmieniają swojej struktury.
2 stopień – to etap, który wyznacza początek zniszczenia stawu. W tym okresie pojawiają się pierwsze narośle i guzki. Zespół bólu jest umiarkowany, ale jednocześnie wyraźny. Proces zapalny nie ma trwałego charakteru.
3 stopień – jest to ostatni etap choroby, który charakteryzuje się patologicznymi deformacjami stawu i chrząstki, skutkującymi nawet zmianą w osi kończyny. Ze względu na to, że anatomia stawu stopniowo się zmienia, a także patologiczne zmiany w tkance łącznej, więzadła tracą swoją funkcjonalność, stopniowo się skracają. Chory ma przykurcze w chorej kończynie, mięśnie w okolicy stawu ulegają znacznemu skróceniu i osłabieniu.
Artoza – diagnostyka
Diagnozowanie artozy odbywa się to poprzez kompleksowe badanie pacjenta. Oceniany jest stan całego organizmu, lekarz przeprowadza badanie pacjenta, aby wykryć wcześniej przebyte choroby i urazy, badanie radiograficzne (zdjęcie rentgenowskie wykaże zapalenia kości i stawów, zwyrodnieniowe w chrząstce stawowej), badania laboratoryjne, badania diagnostyczne i specjalne, aby uzyskać pełny obraz choroby.
Czasami promienie rentgenowskie nie są wystarczające, aby dokładnie ocenić stan stawów. Dla zbadania struktury kostnej może być niezbędne CT stawu, aby ocenić stan tkanki miękkiej MRI stawu. Podejrzenia choroby przewlekłej spowodowanej wtórną chorobę zwyrodnieniową stawów, ortopeda może skierować pacjenta do odpowiednich specjalistów: endokrynolog, hematolog, ginekolog, itd.
Artoza – leczenie
Leczenie chorych stawów jest lepsze na wczesnym etapie, samo leczenie musi być złożone. Istotą leczenia jest usunięcie przyczyn, które przyczyniają się do rozwoju choroby konieczne jest również, wyeliminowanie zmian zapalnych i przywrócenie funkcji, które zostały utracone wcześniej.
Kompleksowe leczenie zapalenia kości i stawów obejmuje leki, które mają działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe, a także muszą być wykonane procedury fizjoterapeutyczne, które mają działanie przeciwbólowe.
Wszyscy lekarze stosują niesteroidowe leki przeciwzapalne, najczęściej wybierając iniekcję dożylną lub domięśniową. Czasami, jako czynniki pomocnicze, są stosowane w postaci maści, ale ich wchłanianie jest bardzo niskie, więc nie można osiągnąć znaczącego efektu.
- Hormonalne kortykosteroidy są przepisywane na etapie zaostrzenia, są wstrzykiwane do stawu przy użyciu takich leków, jak hydrokortyzon lub diprospan.
- Chondroprotektory (leki do odbudowy tkanki chrzęstnej) mają na celu przywrócenie chrząstki i poprawę, jakości mazi stawowej. Jako najczęstszy środek tej grupy stosuje się glukozaminę lub siarczan chondroityny. Zaleca się również stosowanie leków opartych na kwasie hialuronowym, przyczyniają się do tworzenia otoczki komórek odpowiedzialnych za tworzenie się chrząstki stawowej.
- Diacereina stosowana w chorobie zwyrodnieniowej stawów, wspomaga regenerację tkanki chrzęstnej. Ale efekt natychmiastowego oczekiwania nie następuje, z reguły, poprawa następuje po dwóch tygodniach lub nawet po miesiącu od pierwszego przyjęcia.
- Jeśli sprawa jest szczególnie ciężka, lekarz może zalecić stosowanie narkotycznych leków przeciwbólowych. Ale są one stosowane bardzo rzadko, gdy pozostałe leki nie przyniosły pożądanego efektu.
