Mydlnica lekarska, w nazewnictwie stosuje się takie nazwy jak mydlnik, mydelnik i psie goździki. Zaliczana jest do roślin wieloletnich zielonych, osiągająca 30-70 cm wysokości. Ma prostą, widlasto rozgałęzioną łodygę, eliptyczne, unerwione liście i białe lub jasnoróżowe kwiaty wyrastające pęczkami na długiej szypułce z kątów liści lub na wierzchołku łodygi. Gdzie możemy ją spotkać? Otóż najczęstszym jej rejonem bytowania są łąki, pola oraz przydroża.
Gatunek ten najlepiej czuje się w miejscu słonecznym lub delikatnie zacienionym. Ziemia powinna być raczej żyzna i wilgotna, ale jednocześnie jest rośliną wskaźnikową dla gleb piaszczystych, żwirowych i kamienistych, dlatego też dobrze czuje się w miejscach przepuszczalnych.
Mydlnica lekarska – zastosowanie
Mydlnica lekarska ze względu na swoje właściwości lecznicze jest również uprawiana. Roślina nie jest wymagająca w stosunku do gleby, dobrze rośnie praktycznie w każdych warunkach, ale najlepiej w miejscach słonecznych. Surowcem zielarskim mydlnicy lekarskiej jest kłącze wraz z korzeniami. Zbiór przeprowadza się wczesną jesienią lub wiosną, a następnie suszy i przygotuje napary, wywary i odwary. Surowiec zawiera saponiny, glikozydy, węglowodany i sole mineralne.
Młode okazy bez problemu możemy uzyskać poprzez jesienny podział podziemnych części. Na większa skalę uprawiana jest z nasion, które wysiewamy bezpośrednio do gleby w okresie wiosennym. Jeżeli dopuścimy do przekwitnięcia i wytworzenia torebek nasiennych, mydlnica lekarska wysieje się sama.
Mydlnica lekarska – właściwości lecznicze
Mydlnica lekarska posiada bardzo szerokie spektrum zastosowań. Wśród najczęściej wymienianych wskazuje się:
– jako środek pobudzający odruch kaszlu,
– zwiększa produkcję śluzu w przewodach oddechowych,
– w przewlekłych nieżytach dróg oddechowych,
– wspomagająco w astmie oskrzelowej,
– pylicy,
– w chorobie gośćcowej,
– pomocniczo w skazie moczanowej,
– kamicy moczowej,
– kamicy żółciowej,
– dermatozach.
Mydlnica jako kosmetyk jest stosowana dosyć często. Najczęściej wykorzystuje się jej właściwości myjące i pieniące. Dlatego w wielu przypadkach wchodzi w skład szamponów do mycia włosów a także płynów do kąpieli, maseczek, past do zębów, preparatów do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej. Do dnia dzisiejszego bardzo często odwar jest delikatnym środkiem do prania naturalnego jedwabiu i wełny. Mycie twarzy odwarem, nadaje skórze miękkości, gładkości i jędrności. Włosy umyte w odwarze są puszyste i mają połysk.
Do okładów przy egzemach oraz chorobach skóry, przebiegających ze świądem. Wykorzystywany jako składnik mieszanek ziołowych stosowanych w łojotokowym zapaleniu owłosionej skóry głowy, wypadaniu włosów, łupieżu. Mydlnica wykorzystywana jest również w kosmetyce, szczególnie do pielęgnacji cery suchej i wrażliwej.
Zewnętrznie odwar z mydlnicy stanowi środek pomocniczy w łojotokowym zapaleniu skóry na głowie, wypadaniu włosów, łupieżu, a także w trądziku, opryszczce i egzemach.
Mydlnica lekarska – sposób użycia
Odwar
Przepis; Najlepszym sposobem na zrobienie odwaru z korzenia mydlnicy lekarskiej jest namoczenie 4 łyżek stołowych suszonego korzenia (lub 2 łyżek stołowych drobno pokrojonego świeżego korzenia) w litrze zimnej wody przez około 5 godzin. Następnie to wszystko podgrzać i gotować na wolnym ogniu przez 10 minut. Zaleca się spożywanie 1 raz dziennie po min pół szklanki.
Korzeń mydlnicy (suszony) można zakupić w aptece lub sklepie zielarskim.
Płukanka z mydlnicy
Przepis; należy 2 łyżki korzenia mydlnicy lekarskiej zalać 2 szklankami wody. Następnie gotujemy wywar około 5-10 minut, przecedzamy, studzimy i płuczemy nim dokładnie skórę głowy i/lub włosy. Efekt jest bardzo pozytywny. Dlaczego? Otóż skóra głowy rzeczywiście wolniej się przetłuszcza. Włosy są lekko sztywne, ładnie odbite od nasady i bardzo puszyste. Dzięki temu jest ich wizualnie więcej, a kucyk jest grubszy. Nie polecam stosować jej po każdym myciu (chyba, że na samą skórę głowy), bo na dłuższą metę może włosy nieco przesuszyć.
Szampon z mydlnicy
Przepis; należy ugotować wywar z łyżek korzenia mydlnicy lekarskiej i zalać 1 szklanką wody. Dla lepszego efektu mycia możemy dodać do niego (po wystudzeniu) np. żółtko, miód, sok z cytryny, półprodukty, glinkę lub inne zioła (dopasowane do naszych włosów np. siemię lniane lub lipa – jeśli mamy suche włosy; skrzyp, pokrzywa, tatarak – przy problemie z wypadaniem, rumianek – dla blondynek itd). Dla zapachu dodajemy kilka kropel olejku eterycznego (np. rozmarynowego, lawendowego czy grejpfrutowego). Szampon stosujemy trochę inaczej niż taki zwykły (bo ten nie się prawie nie pieni) – polewamy nim dokładnie suche włosy i skórę głowy, masujemy chwilę i zostawiamy na min. 5 minut. Potem dokładnie spłukujemy wodą.
Żel do przemywania twarzy
Przepis; należy wymieszać wyciąg z korzenia mydlnicy lekarskiej, korzenia prawoślazu, owsa, ziela nostrzyka, kwiatostanu lipy. Odstawić na 15 min, po wystygnięciu delikatnie przemywać twarz i dekolt wacikiem maczanym w wywarze.
Dzięki obecności wyciągów z ziół powszechnie stosowanych w fitoterapii cery suchej i wrażliwej, działa oczyszczająco, osłaniająco i wygładzająco.
