Kminek zwyczajny to roślina która rośnie dziko w całej Polsce. Można ją spotkać przy drogach, na miedzach, łąkach i pastwiskach, ale jest również uprawiany w ogródkach przydomowych i na działkach.
Kminek zwyczajny to roślina dwuletnia, która w pierwszym roku tworzy rozetę pierzastych liści rozesłanych na ziemi, a w roku kolejnym – rozgałęzioną łodygę wysokości do 80–100 cm. Kwiaty są białe lub różowawe, owocem zaś jest podwójna rozłupnia. Kminek zwyczajny posiada bardzo charakterystyczny zapach.
Kminek znany był już w starożytności jako roślina aromatyczna i dodatnio wpływająca na trawienie.
Kminek zwyczajny – zastosowanie
W uprawie ogrodowej kminek zwyczajny wymaga żyznej, dobrze przepuszczalnej gleby, z dużą zwartością wapnia. Lubi stanowiska słoneczne, w miejscach mniej słonecznych wytwarza mniej olejków eterycznych. Kminek kwitnie w maju lub w czerwcu. Drobne, białe kwiaty zebrane są w baldachowate kwiatostany umieszczone na końcach łodyg.
Kminek zwyczajny to zioło dwuletnie z porowatą, wyprostowaną oraz rozgałęzioną łodygą osiągającą wysokość 40 – 60 cm. Pierzaste liście kminku zwyczajnego wyrastają z łodygi parami naprzeciwko siebie lub po trzy. Odgałęzienia łodyg kończą się kiściami małych, białych kwiatków. Kminek zwyczajny kwitnie w czerwcu oraz w lipcu. Główki kwiatowe kminku zwyczajnego przypominają kwiaty marchewki. Nasiona kminku zwyczajnego są długie, unerwione, brązowatego koloru.
W ziołolecznictwie wykorzystuje się dojrzałe owocostany kminku, które suszy się w miejscach przewiewnych, a owoce omłaca. Kminek to roślina miododajna. Drobne brązowe owoce kminku, zwane potocznie nasionami, to powszechnie znana i używana przyprawa. Owoce zawierają olejek lotny, który nadaje im charakterystyczny korzenny zapach i ostry smak.
Owoce kminku zwyczajnego zawierają około 7% olejków eterycznych, białka, skrobię, cukier, garbniki oraz tłusty olej.
Kminek zwyczajny – właściwości lecznicze
Kminek zwyczajny jest jednym z najbardziej popularnych ziół. Posiada niezliczoną ilość zalet wśród których najczęściej wskazuje się na tę która pobudza kubeczki smakowe czyli jego zastosowanie jako przyprawy. Ale nie jest to oczywiście jego największa zaleta pomimo iż być może jedna z najbardziej znanych.
Wśród cech charakterystycznych kminku zwyczajnego wskazuje się na:
– silne pobudzanie czynności przewodu pokarmowego,
– rozkurczająco na mięśnie gładki,
– eliminuje problem powstawania gazów w jelitach,
– posiada właściwości rozgrzewające,
– usprawnia pracę mózgu,
– eliminuje dysfunkce wątroby,
– wspomaga śledzionę,
– pomaga w zadyszkach,
– uśmierza swędzenia,
– działa moczopędnie,
– likwiduje zawroty głowy.
Kminek zwyczajny zapobiega w szczególności rozwojowi szkodliwej mikroflory oraz pasożytów jelitowych. Postać przyjmowania kminku jest dowolna , można przyjmować sproszkowanie owoce, lub można je rzuć bezpośrednio. Ze względu na aromatyczne nasiona używany jest jako przyprawa, jak również wspaniały środek we wspomaganiu trawienia. Znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym dlatego też stosowany jest do produkcji różnego rodzaju serów, chleba żytniego.
Kminek preparowany z winem lub podany w pożywieniu jest pomocny na wszelkie niedomagania nerek, usuwając z nich piasek.
Kminek zwyczajny – sposób użycia
Odwar
Przepis; należy przygotować jedną rozdrobnioną łyżkę owoców kminku zwyczajnego. Następnie zalać ją około 1,5 szklanki gorącej ale nie wrzącej wody, przykryć i pozostawić do ostygnięcia. Zaleca się przyjmowania około 0,5 szklanki na dobę.
Napar z kminku zwyczajnego
Przepis; należy przygotować 1 łyżeczkę rozdrobnionego (mielonego) kminku zalewamy szklanką wrzątku i odstawiamy pod przykryciem na około kwadrans. Po przecedzeniu pijemy w 2-3 porcjach bólach brzucha, zaparciach, wzdęciach, a także w czasie karmienia piersią. Istniej możliwość podawania naparu dzieciom w zmniejszonych proporcjach tj. 1/2 do 1 1/2 łyżki tego naparu 2-3 razy dziennie.
Nalewka Z KMINKU
Przepis; należy przygotować 200 g nasion kminku, 2 litry wódki 60 % zrobionej ze spirytusu i przegotowanej wody, syrop cukrowy . Następnie najlepiej w moździerzu utłuc bardzo dokładnie 200 g nasion kminku. Następnie tak przygotowaną miazgę należy zalać w słoju 2 litrami wódki ( 60 %) zrobionej ze spirytusu. Zaleca się szczelne zamknięcie i odstawienie nalewki w ciepłe miejsce a co najmniej jeden miesiąc.
Po tym okresie przefiltrować , dodać syrop cukrowy – którego proporcje wody i cukru dobrać do smaku. Podczas gotowania syropu szumować z powstającej piany. Dodać do nalewki zamieszać. Nalewkę rozlać do butelek, szczelnie zakorkować. Nalewkę odstawić, aby dojrzewała na okres od czterech miesięcy do roku.
W szczególności zaleca się stosowanie tej nalewki w dokuczliwych i długotrwałych bólach żołądka i wątroby. Pomaga w zaburzeniach trawienia i innych dolegliwościach przewodu pokarmowego. Ogranicza fermentację jelitową. Likwiduje wzdęcia, pobudza wydzielanie soków żołądkowych, wzmaga perystaltykę jelit, działa rozkurczowo. Ze względy na zawartość alkoholu nie zaleca się prowadzenia samochodu po spożyciu. Nalewkę pić jedną łyżkę stołową w niewielkiej ilości przegotowanej, ciepłej wody, trzy razy dziennie.
