Sinica (Akrocyjanoza) skóry i błon śluzowych to pojawienie się nienaturalnego filetowo-niebieskiego odcienia w niektórych obszarach ciała i błon śluzowych, które mogą wystąpić zarówno u dziecka, jak i u dorosłych. Według lekarzy ten stan jest spowodowany faktem, że we krwi występuje zwiększona ilość nieprawidłowej hemoglobiny, co sprawia, że jej kolor wygląda na niebieski.
Jednocześnie obserwuje się niedostateczne nasycenie krwi tlenem, w wyniku, czego krew nie jest dostarczana w odpowiedniej objętości do pewnych obszarów ciała, co powoduje sinicę skóry i błon śluzowych. W niektórych przypadkach taki stan chorobowy jest niezwykle trudny, ponieważ towarzyszą mu duszności. A jeśli chory w takim stanie na czas nie otrzyma pomocy medycznej, ryzyko śmierci jest wysokie.
Sinica – przyczyny
Najczęstszym zjawiskiem jest zaburzenie naczynioruchowe, charakteryzujące się zmianą koloru skóry na częściach tułowia, czyli kończynach, twarzy. Sinica rozwija się głównie u osób z chorobą serca i może świadczyć o rozwoju niewydolności serca u dziecka lub dorosłego. U dorosłych sinica jest również oznaką rozwoju miażdżycy, dystonii wegetatywnej, żylaków i innych patologii. Ale także patologia występuje u niemowląt, które nie mają żadnych nieprawidłowości w rozwoju układu sercowo-naczyniowego.
Zlokalizowana sinica najczęściej pojawia się na:
- Dłoniach i stopach
- Na uszach
- Czubku nosa
- Ustach.
Dla niemowląt w pierwszych dniach życia sinica jest zjawiskiem normalnym, ponieważ płuca jeszcze nie zaczęły funkcjonować z pełną wydajnością, co przejawia się niedostatecznym podaniem tlenu do krwi.
Choroba jest bardziej wyraźna, gdy dziecko płacze, podczas karmienia lub gdy jest niespokojne. Ważne jest, aby zrozumieć, że istnieją różne odmiany tego stanu patologicznego. Tak, więc lekarze mówią o centralnej i lokalnej sinicy. Centralna sinica rozwija się, gdy krew tętnicza nie jest nasycona tlenem, gdy dana osoba posiada ciężkie choroby, takie jak niewydolność oddechowa, czerwienica, choroby serca i inne. Ta odmiana jest również nazywana rozlaną sinicą i ma maksymalny stopień nasilenia.
W lokalnej sinicy obserwowane jest upośledzenie krążenia w zlokalizowanym obszarze z powodu miejscowych zaburzeń krążenia krwi. Ta postać nieprawidłowości występuje w miejscach zwiększonego gromadzenia się naczyń krwionośnych to znaczy wokół ust i oczu. Lokalna forma nazywana jest również sinicą obwodową.
Przyczynami tej postaci choroby mogą być następujące stany patologiczne:
- Spowolnienie przepływu krwi w naczyniach włosowatych z powodu zakrzepowego zapalenia żył lub naciskania ich nowotworem
- Zatrucie organizmu
- Choroby serca i naczyń
- Gruźlica i zapalenie płuc, które uniemożliwiają dostateczny dopływ tlenu do krwi
- Odkształcenie klatki piersiowej w wyniku urazowego uszkodzenia z naruszeniem funkcji oddechowej.
Sinica nosowo – wargowa jest często diagnozowana u niemowląt, wskazując na wady rozwojowe płuc, serca i nerwobóle.
Sinica – objawy
Jeśli dana osoba cierpi na sinicę jej objawy będą w kolorze niebieskim na: paznokciach, fałdach palców, podeszwach, uszach, trójkącie nosowo-wargowym, w tym na błonach śluzowych. Sinica błony śluzowej, paznokci i skóry może być słabo wyrażona lub silnie wyrażona a im bardziej wyraźna, tym cięższy jest stan, co wskazuje na ostrą niewydolność oddechową.
Bardzo często, sinica objawia się poprzez:
- Drgawki
- Napad padaczkowy
- Wstrząs anafilaktyczny
- Odmę opłucnową
- Przedawkowanie leków odurzających
- Zatrucie pokarmowe.
Objawy stanu chorobowego przejawiające się na skórze, paznokciach i błonach śluzowych są różne w zależności od rodzaju naruszenie, które spowodowała sinica. Na przykład, w chorobach płuc i oskrzeli sinica nosowo-wargowa i błon śluzowych posiada ciemny kolor fioletowy na powierzchni, co świadczy o braku tlenu.
W chorobach serca pojawia się także sinica, ale obraz kliniczny jest uzupełniony innymi objawami, takimi jak:
- Pogrubienie paliczków palców, podudzi
- Krwioplucie
- Duszność.
Sinica kończyn występuje w obwodowej postaci patologii i jest rozpoznawana dość często zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Jednocześnie sinica u noworodków, może mieć charakter patologiczny i fizjologiczny, dlatego pomoc medyczna dla niemowląt jest wymagana tylko wtedy, gdy kolor siny jest silnie zaznaczony i nie przechodzi przez długi czas.
Sinica – diagnostyka
Sinica nie stanowi choroby samej w sobie. Jest to tylko objaw poważnej patologii ciała dziecka lub osoby dorosłej, więc gdy pojawia się ten objaw, diagnostyka jest ważna. Po pierwsze, jeśli chory ma sinicę twarzy, lekarze sprawdzają układ oddechowy, ujawniając przyczyny braku tlenu we krwi. Jeśli u dziecka zdiagnozowano sinicę, czyli zaczerwienienie (zasinienie) kończyn, błon śluzowych, paznokci, diagnoza będzie dotyczyła przede wszystkim naruszeń w pracy układu sercowo-naczyniowego.
Główne testy przypisane pacjentom z podejrzeniem sinicy to:
- Analiza krwi
- Gazometria
- Analiza prędkości przepływu krwi
- Pulsoksymetria.
Następnie, biorąc pod uwagę dolegliwości i objawy, a także te analizy, lekarz może zalecić takie metody badawcze, jak:
- Elektrokardiografia
- Tomografia klatki piersiowej
- Prześwietlenie klatki piersiowej.
Sinica – leczenie
Sinica jest objawem nieprawidłowego stanu narządów wewnętrznych. Dlatego leczenie w tym przypadku będzie miało na celu wyeliminowanie choroby podstawowej, która spowodowała sinicę twarzy, kończyn, błon śluzowych lub paznokci.
Jedną z metod stosowanych w leczeniu sinicy jest tlenoterapia, w której pacjent może wdychać tlen, zwiększając w ten sposób jego stężenie we krwi. Leczenie tlenoterapią stosuje się w połączeniu z innymi środkami do leczenia niewydolności serca lub niewydolności oddechowej, która powoduje sinicę.
Stosowane jest również leczenie farmakologiczne. Lekarz (kardiolog) przepisuje leki poprawiające przepływ krwi i zwiększające nasycenie naczyń włosowatych. Leki te obejmują:
- Antyhipoksanty (zwiększenie odporności na niedobór tlenu)
- Leki rozszerzające oskrzela
- Anestetyki oddechowe
- Glikozydy nasercowe.
Niestety, w większości przypadków leczenie jest nieskuteczne, jeśli sinica wystąpiła w wyniku patologii serca. W takich sytuacjach istnieje tylko skuteczne leczenie chirurgiczne, najczęściej stosowane u noworodków z zaburzeniami serca.
