Chelatacja (kuracja chelatacyjna) to coraz częściej wykorzystywana przez lekarzy metoda lecznicza, polegająca na dożylnym aplikowaniu choremu pacjentowi, u którego występuje zatrucie metalami ciężkimi, specjalnych środków, które mają na celu usunąć metale ciężkie z ciała pacjenta.
Komponentami kuracji są aktywne środki, które na drodze chemicznej absorbują wybrane metale i minerały znajdujące się w organizmie.
Chelatory stosowane w terapiach chelatujących to między innymi aminokwas EDTA oraz kwas ALA.
Po wprowadzeniu preparatu w postaci kroplówki do krwiobiegu pacjenta, chelator nijako „wychwytuje” z blaszek miażdżycowych wapń i wyzwala „czyszczenie” naczyń krwionośnych z osadów lipidowo – cholesterolowych. Mniej więcej parę godzin po zakończeniu wlewu dożylnego większa część podanego chelatora jest już usuwana do moczu. Substancja ta, w przeciwieństwie do zazwyczaj spożywanych lekarstw nie obciąża układu krwionośnego, bowiem nie wchodzi w interakcję i jest usuwana z organizmu w całości. Metoda wymaga serii zabiegów.
Chelatacja a metale ciężkie
Metale ciężkie zwykle występujące w naszym otoczeniu, rzadko przedostają się do organizmu w dużej ilości. Przenikają tam stopniowo, w minimalnych ilościach. Każdy organizm ludzki ma swój własny centralny system chelatacji. Wytwarza on glutation, cząsteczkę antyoksydacyjną, która absorbuje metale, zanim przedostaną się do wątroby czy nerek. Jednakże przy obecnemu zanieczyszczeniu środowiska, obecności toksycznych substancji w codziennie używanych produktach, niskiej jakości materiałów spożywczych nasz naturalny system ulega przeciążeniu. Dlatego, aby uratować zdrowie i życie w skrajnie poważnych zatruciach, opracowano chelatory w postaci leku.
Wskazania do zastosowania chelatacji
Lista chorób, w których stosuje się kurację chelatacją jest bardzo długa. Wśród nich można wymienić m.in.:
- różne rodzaje raka;
- choroba wieńcowa serca;
- zaburzenia przepływu krwi;
- zakażenia metalami ciężkimi i zatrucia grzybami;
- nadciśnienie tętnicze krwi;
- miażdżyca;
- cukrzyca;
- wylew;
- problemy krążenia mózgowego;
- stany depresyjne;
- choroba Alzheimera.
Skuteczność terapii chalatacji
W USA metodę chelatową z sukcesem stosuje się od późnych lat osiemdziesiątych. Wtedy to na podstawie wyników testów została potwierdzona duża skuteczność chelatacji. Według obserwacji amerykańskich kardiologów, przeprowadzonych na grupie niemal 3 tysięcy osób, po wdrożeniu terapii chelatującej zauważono poprawę u 93,5 % pacjentów z dusznicą bolesną, 91 % z problemami krążenia nóg, 54 % z zaburzeniami krążenia mózgowego.
Zagrożenia po chelatacji
Prawidłowo dokonana chelatacja nie powoduje żadnego zagrożenia dla zdrowia pacjenta. Dotychczas nie stwierdzono żadnych szkodliwych lub mniej szkodliwych powikłań chelatacji.
EDTA w ciele chorego nie zmienia swej postaci. Łączy wyłącznie jony niezdrowych metali, które przenikają do organizmu wraz ze skażonym powietrzem, wodą, jedzeniem. Następnie wraz ze połączonymi jonami metali w całości jest wydalany z organizmu.
Okazjonalnie podczas infuzji dożylnej, przy zbyt intensywnym wlewie, mogą wystąpić bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, chwilowe obniżenie ciśnienia krwi czy ból mięśni, szybko neutralizowane dożylnym podaniem wapnia.
Podczas stosowania kuracji należy pamiętać o cyklicznej kontroli poziomu cukru we krwi w trakcie suplementacji, aby nie dopuścić do jego zbyt małego poziomu, tym bardziej w przypadku jednoczesnego zażywania ALA wraz z doustnymi specyfikami obniżającymi poziom cukru we krwi.
Chelatacja nie jest polecana dla pacjentów z całkowitą niewydolnością nerek.
Rekomendowana ilość zabiegów dla osób dorosłych to 20-30, prewencyjnie 5 -7 zabiegów. Czas trwania zabiegu to ok. 1 godzina. Decyzję o liczbie zabiegów podejmuje lekarz po wykonaniu badań.
Skutki uboczne i zagrożenia chelatacji
Substancje chelatujące dość skutecznie neutralizują metale ciężkie, jednak absorbują także niezbędne w organizmie substancje mineralne i je z niego usuwają. Dlatego istotne jest, aby suplementować witaminy i minerały pacjentom poddawanym terapii chelatacji. Mogą wystąpić poważne niedostatki substancji odżywczych w tym czasie, więc konieczne jest przyjmowanie witamin i minerałów.
Ponadto wychwytywane metale usuwane są z organizmu przez nerki. Jest to następne niebezpieczeństwo dla chorych z niewydolnością nerek, które mogą mieć problemy w ich filtracji, wtedy metale będą się kumulować w nerkach i mogą je uszkodzić. Wszystkie metale ciężkie są skrajnie niezdrowe dla układu nerwowego. Dlatego też chelatację powinno się stosować przy zaburzeniach nerwowych i neurodegeneracyjnych, takich jak autyzm.
Najczęstszą przyczyną autyzmu jest zatrucie układu nerwowego rtęcią. Głównym jej źródłem są szczepionki, gdzie rtęć wykorzystywana jest jako substancja wspomagająca. Ponadto udowodniono, że źródłem metali ciężkich u nowo narodzonych dzieci może być łożysko, a konkretniej krew matki skażona metalami ciężkimi. Chodzi tu o występowanie metali ciężkich takich jak: ołów, antymon (metal wytwarzany razem z ołowiem), rtęć, cynę, glin.
