Flebologia jest diagnostyką naczyń żylnych. Czym jest flebologia? Te same w sobie są naczyniami krwionośnymi prowadzącymi krew do serca. Najczęściej jest ona odtlenowana, a wyjątek stanowi natlenowana krew w żyłach płucnych i pępowinowych. Niektóre z nich posiadają zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi. Prowadzą ją z obwodu prosto do serca. Największe żyły w naszym ciele to żyła główna górna i dolna, żyła nieparzysta, żyła wrotna, żyła szyjna wewnętrzna i zewnętrzna. Łatwo wnioskować z tego, że lekarz zajmujący się diagnozą i leczeniem pajączków, żylaków i zapalenia żył to flebolog.
ŻYLAKI
Żylaki są sygnałem ostrzegawczym przed rozwojem przewlekłej choroby żylnej, kóra jest już nieodwracalna i szybko postępująca. Żylaki to zbyt mocno rozszerzone żyły, które mogą powodować pękanie ich ścianek i owrzodzenia. Najczęściej pojawiają się żylaki kończyn dolnych, przełyku, odbytu, jednak u nielicznych przypadków spotyka się żylaki pęcherza moczowego, pochwy, macicy lub powrózka nasiennego. Są one wynikiem zaburzeń w układzie krwionośnym.
Generalnie występują poprzez to, że serce od ziemi oddalone jest o jakiś metr. Krew wracając do niego ma długą drogę, a utrudnieniem na niej jest grawitacja. Nieraz, gdy ciśnienie krwi jest zaburzone, krew próbuje się cofnąć, a jedynym ratunkiem są zastawki. Jednak gdy działają nieprawidłowo następuje zastój. Wizualnie wyglądają one jak niebieskie, wypukłe, nierówne kreski na ciele.
Flebologia – wyróżniamy trzy rodzaje żylaków i są to:
Żylaki pierwotne – powstałe wskutek zmniejszenia odporności żył na rozciąganie, a dalej niewydolność zastawek, sprzyjającym czynnikiem jest tu długie stanie lub podnoszenie ciężkich rzeczy. Jako zapobieganie zaleca się noszenie elastycznych opasek, pończoch oraz gimnastyce kończyn.
Żylaki wtórne – spowodowane są niedrożnością żył głębokich, a następstwem jest zakrzepica.
Żylaki o rzadkiej etiologii – są wynikiem genetycznym lub nabytymi orzetokami tętniczo-żylnymi.
Jako objawy wskazuje się obrzęki wokół kostek, zmiany troficzne skóry, zatem przebarwienia, stwardnienia i wypryski, a także pajączki wokół kostek.
W diagnozie przeprowadza się zazwyczaj badania USG metodą Dopplera.
Leczenie żylaków nie musi przebiegać jedynie operacyjnie. Jest możliwa również terapia poprzez wstrzykiwanie wielokrotne leku, co jest metodą o tyle dobrą, że bezbolesną i szybką, ponieważ pacjent zaraz po zabiegu może wrócić do praktycznie wszystkich codziennych czynności. Również, co już nieco bardziej inwazyjne jest usuwanie fragmentów żył. Układ krwionośny jest tak niesamowicie zbudowany, że pomimo usunięcia niedużego fragmentu uszkodzonej żyły, krew ta i tak znajduje ujście w innej sieci żył.
Flebologia – SKLEROTERAPIA
Jedną ze skutecznych metod walki z żylakami jest skleroterapia, która bezboleśnie pomaga uporać się ze schorzeniem. Dzięki niej możliwe jest zamknięcie i zarośnięcie naczyń, wskutek czego żylaki pozostaną wchłonięte. Przed wykonaniem zabiegu to właśnie flebolog – lekarz od żył stawia diagnozę i decyduje o podjęciu leczenia lub wskazuje ewentualne przeciwwskazania.
Jest to seria zabiegów, które wykonuje się co dwa tygodnie, a całość trwa zazwyczaj dwa do trzech miesięcy. Po zabiegu przez kilka dni zaleca nosić się wspomagającą opaskę uciskową lub specjalne pończochy uciskowe. Nowością w medycynie jest leczenie skleroterapią poprzez kontrolę USG. Wtedy też w płynie leku znajduje się specjalna pianka. Stosowane jest to zazwyczaj przy większych żyłach. Fizycznie nie widzimy, która żyła i w którym miejscu jest zamknięta, a ta metoda umożliwia nam widoczność i trafienie dokładnie w samo uszkodzenie pod nadzorem obrazu z odczytu USG.
Najpopularniejsze leki wstrzykiwane podczas skleroteriapi to Aethoksysclerol, Scleremo, Variglobin, Varicocid.
Po zabiegu zaleca się noszenie opaski uciskowej od miesiąca do pół roku, a także kontrolne badania USG, nie rozgrzewanie kończyn dolnych, prowadzenie czynnego trybu życia i unikanie długiego siedzenia.
We wskazaniach do przeprowadzenia serii zabiegu wskazuje się żylaki naczyniowe, głębokie, po zabiegach operacyjnych, pajączki, niewielkie wady naczyniowe jak na przykład naczyniaki jamiste, żyły siateczkowate, dalej niewydolność żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej, a także owrzodzenie żylakowe.
Jako główne powody nieprzystąpienia do zabiegu zalicza się okres ciąży i laktacji, nowotwory, chorobę tkanki łącznej, uczulenie na środek stosowany do obliteracji, obrzęk chłonny. W przeciwwskazaniach zapisuje się dalej chorobę reumatyczną, zwyrodnieniową, przewlekłą niewydolność żylną, zakrzepicę żył głębokich i zaawansowany wiek. Logicznym będzie też wykluczenie ze współpracy z flebologiem poprzez niechęć pacjenta, co zazwyczaj jest skutkiem chorób psychicznych.
Biorąc pod uwagę aspekt bezpieczeństwa to zabieg jest dość bezpieczny, bezbolesny, a dodatkowo odbywa się w warunkach ambulatoryjnych. Jednak ryzykiem jest, gdy zostanie źle przeprowadzony i skończy się utratą kończyny. Lista powikłań nie jest długa, jednak znajdują się w niej jeszcze wstrząs uczuleniowy, zapalenie żył, martwicę tkanek, zakrzepicę żył głębokich oraz zmiany skórne, takie jak przebarwienia.
