Prognatyzm odnosi się do wystającej szczęki. Nazywa się to także rozszerzoną szczęką lub szczęką Habsburgów. Jest to zwykle podstawowy objaw tej choroby. Jeśli podejrzewamy, że nasza szczęka wystaje, warto skonsultować się z lekarzem.
Rozpoznanie prognatyzmu
Jeśli cierpimy na tę chorobę, dolna szczęka rozciąga się dalej niż powinna. Szczątkowy prognostyk pojawia się, gdy górna szczęka wystaje. Zdarzają się również przypadki, w których obie szczęki wystają.
Podstawowe objawy prognatyzmu
Niektóre osoby rodzą się z wystającą górną lub dolną szczęką, nie mając żadnych podstawowych warunków. W innych przypadkach, ta choroba może być związana z jedną z kilku określonych chorób.
Akromegalia – ten stan występuje, gdy organizm wytwarza zbyt dużo hormonu wzrostu (GH), który powoduje powiększenie tkanek. Dolna szczęka kończy się, gdy staje się większa. Według Narodowego Instytutu Cukrzycy i Trawiennego i Nerkowego, dotyka to schorzenie około 60 milion ludzi.
Zespół podstawnokomórkowy Nevusa – jest to rzadki, dziedziczny stan, który powoduje nieprawidłową charakterystykę twarzy, taką jak szeroki nos, zbyt daleko oddalone od siebie oczy i grube brwi. W niektórych przypadkach może wtedy występować prognatyzm.
Akrysteza – jest to rzadki przypadek choroby wrodzonej. Może powodować skrócenie rąk i nóg, problemy ze słuchem, krótki nos, wysuniętą szczękę i upośledzenie umysłowe.
Prognatyzm – kiedy powinniśmy zobaczyć lekarza?
Prognatyzm może powodować stan, zwany wadą zgryzu, co oznacza, że zęby nie są poprawnie wyrównane. Może to powodować problemy z żuciem, gryzieniem i mówieniem. Niewyrównane zęby są trudniejsze do czyszczenia, co z kolei zwiększa ryzyko chorób dziąsła i próchnicy. Dentysta może sprawdzić ustawienie szczęk i skierować nas do ortodonty w celu leczenia.
Akromegalia może zwiększać ryzyko zachorowania na cukrzycę, wysokie ciśnienie krwi i choroby serca, gdy nie jest leczona. Może również powodować poważne komplikacje, takie jak problemy ze wzrokiem i artretyzm. Należy zadzwonić do lekarza, jeśli mamy wystającą szczękę i inne obawy tego schorzenia, takie jak:
- opuchnięte dłonie i stopy,
- wystające czoło,
- obrzęk stawów,
- słabe mięśnie,
- poszerzony nos,
- zwiększona przestrzeń między zębami,
- ból stawów.
Zespół podstawnokomórkowy jest związany ze zwiększonym ryzykiem raka skóry, zwany podstawnokomórkowym. Jeżeli mamy nietypowe narośle lub zmiany skórne, jak najszybciej udajmy się do dermatologa, aby to sprawdził.
Ten stan może również wpływać na nasz układ nerwowy i prowadzić do ślepoty, upośledzenia umysłowego, drgawek i głuchoty. Ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem, jeśli mamy fizyczne cechy tego schorzenia.
Leczenie prognotyzmu
Opieka dentystyczna
Ortodonta może naprawić wystającą szczękę, przeprowadzając operację ortognatyczną. Może to zrobić, jeżeli mamy źle ustawione zęby lub z powodów kosmetycznych. Będziemy musieli nosić aparaty ortodontyczne, aby zachęcić zęby do przejścia na nową pozycję. Chirurg usunie i zmieni położenie części kości w razie potrzeby. Nasza szczęka zostanie na miejscu dzięki płytom, śrubom lub drutom.
Opieka medyczna
Lekarz może zdiagnozować i leczyć schorzenia, które powodują wysuniętą szczękę.
Akromegalia może być leczona przez chirurgiczne usunięcie guza przysadki, powodującego produkcję zbyt dużej ilości hormonu wzrostu. Możemy potrzebować też radioterapii, jeśli guz jest zbyt duży. Lekarz może także przepisać leki, kontrolujące ilość uwolnionego hormonu wzrostu lub blokującego jego działanie.
Jeśli mamy zespół podstawnokomórkowy, leczenie zależy od tego, jakie części naszego ciała są nim dotknięte i czy mamy raka.
Leczenie akrodystozy wymaga specjalnej edukacji w zakresie upośledzenia umysłowego i opieki ortopedycznej nad problemami z kośćmi.
Co dzieje się po przeprowadzeniu operacji korekcyjnej?
Po przeprowadzeniu takiej operacji, należy tymczasowo zmodyfikować swoją dietę. Leki mogą uśmierzyć ból, a do pracy będziemy mogli wrócić około jednego-trzech tygodni po operacji. Nasza szczęka potrzebuje dziewięciu-dwunastu miesięcy, aby w pełni ją wyleczyć.
Zapobieganie prognatyzmowi
Nie można mu zapobiec, jeśli wynika z przyczyn genetycznych, takich jak zespół podstawnokomórkowy. Możemy porozmawiać z doradcą genetycznym, jeśli planujemy mieć dzieci, aby sprawdzić czy jest szansa na urodzenie zdrowego potomstwa.
Badanie hormonu wzrostu
Chociaż test supresji GH obejmuje tylko minimalny ból, trwa dłużej niż standardowe pobranie krwi. Przed testem możemy zostać poproszeni o głodówkę przez 10-12 godzin. Jednak woda pitna jest zwykle akceptowana. Możemy również być poproszeni o ograniczenie aktywności fizycznej w ciągu 10-12 godzin przed testem i powinniśmy poinformować swojego lekarza o wszelkich przyjmowanych lekach.
Po przybyciu na test, igła zostanie umieszczona w żyle na ramieniu lub ręce. Pozwoli to na pobranie kilku próbek krwi z tej żyły. Jeśli nie mamy problemów z krzepliwością, możemy poczuć lekkie szczypanie podczas testu. Później może pojawić się lekki siniak. Warto przeprowadzić to badanie, jeśli mamy niepokojące objawy.
