Kolka jest przyczyną częstego, długotrwałego i intensywnego płaczu lub zmartwieniem u zdrowego niemowlęcia. Może być szczególnie frustrująca dla rodziców, ponieważ ból u dziecka pojawia się bez wyraźnego powodu, a pocieszanie nie wydaje się przynosić ulgi. Epizody zwykle występują wieczorem, gdy rodzice są często zmęczeni.
Epizody kolki często osiągają szczyt, gdy niemowlę ma około 6 tygodni i znacząco się zmniejszają, gdy kończy 3-4 miesiąc życia. Podczas gdy nadmierny płacz ustąpi z czasem, łagodzenie kolki powoduje znaczny stres w opiece nad noworodkiem.
Możemy podjąć właściwe kroki, które mogą zmniejszyć ciężkość i czas trwania epizodów kolki, złagodzić własny stres i wzmocnić zaufanie w relacjach rodzic-dziecko.
Symptomy
Płacz jest normalny u niemowląt, szczególnie podczas pierwszych trzech miesięcy. A zakres tego, co jest normalnym płaczem, a co nie, jest trudne do ustalenia. Ogólnie kolkę definiuje się jako płacz przez trzy lub więcej godzin dziennie, trzy lub więcej dni w tygodniu, przez trzy lub więcej tygodni.
Kolka może obejmować:
- intensywny płacz, który może bardziej przypominać krzyk lub wołanie z bólu,
- płacz bez wyraźnego powodu, w przeciwieństwie do płaczu, wyrażającego głód lub potrzeby zmiany pieluszki,
- ekstremalny niepokój, nawet gdy płacz już zmalał,
- przewidywalny czas, z epizodami często występujący wieczorami,
- zmiany koloru twarzy, takie jak zaczerwienienie lub bledsza skóra wokół ust,
- napięcie ciała, takie jak podciągnięte lub usztywnione nogi i ręce, zaciśnięte pięści, wygięte w łuk plecy lub napięty brzuch,
- czasami występuje ulga w objawach, kiedy dziecko wydali gazy lub jelita się poruszają. Gaz jest prawdopodobnie wynikiem połknięcia powietrza podczas długiego płaczu.
Kiedy iść do lekarza?
Nadmierny, przesadny płacz może być wynikiem kolki lub wskazaniem choroby albo stanu, który powoduje ból lub dyskomfort. Umówmy się na spotkanie z pediatrą, aby dokładnie przebadał malucha.
Przyczyny
Przyczyna kolki nie jest znana. Może wynikać z wielu czynników, które się do niej przyczyniają. Trudno jest badaczom określić dlaczego kolka zaczyna się zwykle pod koniec pierwszego miesiąca życia, dlaczego różni się w zależności od niemowlęcia, z jakiego powodu występuje o określonych porach dnia i dlaczego sama w końcu znika, gdy dziecko dorośnie.
Do możliwych czynników możemy zaliczyć:
- układ trawienny, który nie jest w pełni rozwinięty,
- brak równowagi zdrowych bakterii w przewodzie pokarmowym,
- alergie lub nietolerancja pokarmowa,
- przekarmienie, niedojedzenie lub rzadkie odbijanie,
- wczesna postać migreny w dzieciństwie,
- rodzinny stres lub niepokój.
Czynniki ryzyka
Czynniki ryzyka, pojawienia się kolki nie są do końca znane. Badania nie wykazały różnic w pojawieniu się ryzyka, gdy sprawdzono następujące czynniki:
- płeć dziecka,
- przedwczesny poród lub ciąża przenoszona,
- karmienie sztucznym pokarmem lub piersią.
Wiadomo jednak, że niemowlę urodzone przez matkę, która paliła w ciąży lub po porodzie, ma zwiększone ryzyko wystąpienia kolki.
Komplikacje
Kolka nie powoduje krótkoterminowych ani długoterminowych problemów medycznych dla dziecka. Kolka jest stresująca również dla rodziców. Badania wykazały związek pomiędzy kolką a problemami z dobrostanem rodziców:
- zwiększone ryzyko depresji poporodowej u matek,
- wczesne zaprzestanie karmienia piersią.
- uczucie winy, wyczerpania, bezradności lub gniewu.
Zespół wstrząśniętego dziecka
Stres związany z uspokajaniem płaczącego dziecka czasami skłaniał rodziców do wstrząsania lub w inny sposób do szkodzenia dziecku. Potrząsanie dzieckiem może powodować poważne uszkodzenie mózgu lub śmierć. Ryzyko wystąpienia tych niekontrolowanych reakcji jest większe, jeśli rodzice nie wiedzą, jak uspokoić dziecko, co to jest kolka i nie mają odpowiedniego wsparcia.
Kolka – diagnoza
Lekarz wykona kompletne badanie lekarskie, aby zidentyfikować przyczyny ucisku u dziecka. Badanie będzie obejmowało:
- pomiar wzrostu, masy ciała i obwodu głowy dziecka,
- słuchanie dźwięków serca, płuc i brzucha,
- badanie kończyn, palców u rąk i nóg, oczu, uszu i genitaliów.
- ocena reakcji na dotyk lub ruch,
- poszukiwanie objawów wysypki, stanu zapalnego lub innych objawów infekcji lub alergii.
Badania laboratoryjne, zdjęcia rentgenowskie i inne testy diagnostyczne zwykle nie są potrzebne, ale w nieczytelnych przypadkach mogą wykluczyć inne przyczyny.
Leczenie
Podstawowymi celami są ukojenie dziecka w jak największym stopniu, dzięki różnym interwencjom i zapewnienie, że rodzice mają wsparcie, którego potrzebują, aby sobie z tym poradzić.
Strategie kojące
Może się nam przydać plan, lista kojących strategii, które warto wypróbować. Być może będziemy musieli eksperymentować. Niektóre sposoby mogą działać lepiej niż inne. Kojące strategię mogą obejmować:
- używanie smoczka,
- zabieranie dziecka na przejażdżkę samochodem lub na spacer w wózku,
- chodzenie z dzieckiem lub kołysanie,
- przykrywanie dziecka kocem,
- pocieranie brzucha niemowlaka lub umieszczanie dziecka na brzuchu w celu przetarcia pleców,
- odtwarzanie dźwięku uderzeń serca lub cichych, kojących dźwięków,
- zapewnienie białego szumu przez uruchomienie białego szumu, odkurzacza lub suszarki w pobliskim pomieszczeniu,
- przyciemnianie świateł i ograniczanie innej stymulacji wizualnej.
