Przepuklina pachwinowa rozwija się bardzo powoli, jednak z czasem jej objawy są coraz silniejsze. Nieleczona jest bardzo groźna dla zdrowia i życia człowieka. Kończy się na stole operacyjnym. Częściej dotyka mężczyzn niż kobiety z uwagi na budowę ciała. U dzieci zaś ma postać wrodzoną.
Przepuklina pachwinowa to dość powszechne schorzenie. Może powstać w konsekwencji urazu, przy zbyt dużym wysiłku, a u kobiet – również po porodzie. Dotyka osoby otyłe, mające problemy z wypróżnianiem się lub przewlekłym kaszlem. Często dotyka młodych ludzi w okresie szybkiego wzrostu oraz w podeszłym wieku ze względu na zwiotczenie mięśni brzucha.
Czym jest przepuklina pachwinowa?
Jak każda przepuklina to patologiczne uwypuklenie zawartości jamy ciała w miejscu obniżonej oporności. Tłumacząc najprościej: narządy wewnętrzne są dokładnie „otulone” poprzez otrzewną oraz mięśnie brzucha. To one trzymają je tam, gdzie powinny być. Niestety, czasami dochodzi do rozszczelnienia tej bariery. To proces długotrwały, ale konsekwentnie nasilający się. Dlatego przy początkowych problemach ból jest niewielki. Przy każdym wysiłku czy kaszlnięciu jednak do dalszego uszkodzenia powłok jamy brzusznej pod wpływem wzrastającego ciśnienia. W końcowej fazie przepukliny mięsień pęka, a jelito wypływa w miejsce, w którym nie powinno się znajdować. W zależności od tego, gdzie się znajdzie dzielimy przepuklinę na:
- udową – jelito wypływa pod więzadło pachwinowe. Ten typ częściej występuje u kobiet,
- pachwinową – jelito znajduje się zaś nad więzadłem pachwinowym. Ten typ z kolei przeważa u mężczyzn.
Typu te są związane z budową kanału pachwinowego. U kobiet jest on słabo rozbudowany z więzadłem obłym macicy. Męski kanał zaś mieści nasieniowód, naczynia krwionośne, nerwy oraz dźwigacz jądra. Po prostu jest większy, więc sprzyja tworzeniu się przepukliny pachwinowej.
Objawy przepukliny
Przepuklina pachwinowa daje takie same objawy, jak każdy inny typ. Są nimi:
- miękki guz – znajdujący się dokładnie w miejscu przepukliny. W początkowej fazie tworzenia się schorzenia czuć go pod palcami przy wysiłku, np. podczas śmiechu, kaszlnięcia. Później można go „wepchnąć” do jamy brzusznej, ale w końcowej fazie jest to już niemożliwe,
- ból, ciągnięcie, pieczenie przy uciskaniu i przemieszczaniu guza,
- narastający ból, który promieniuje; jest wyczuwalny przy podnoszeniu ciężarów, kaszlaniu, napinaniu się, załatwianiu potrzeb fizjologicznych, długotrwałej pozycji. Jest to związane ze wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej.
Przepuklina pachwinowa wymaga pomocy lekarskiej, nie zagraża jednak życiu pacjenta. Ale nieleczona i zaniedbana – może doprowadzić do śmierci. Mowa o sytuacji, w której wystąpi uwięźnięcie przepukliny. To sytuacja, w której jelito dokładnie zatka otwór i uniemożliwi jego drożność. W bardzo krótkim czasie może się wytworzyć martwica jelita, dlatego konieczna jest natychmiastowa operacja. Sytuacja uwięźnięcia przepukliny może się zdarzyć w każdym momencie, przy każdym wykonanym ruchu osoby chorej.
Jakie są objawy uwięźnięcia przepukliny? Oprócz standardowych dochodzą jeszcze:
- nasilony ból brzucha oraz jego znaczne wzdęcie,
- brak możliwości oddania gazów, a także stolca,
- występowanie nudności oraz wymiotów,
- przyspieszenie tętna,
- zmiana miękkiego guzka w twardy i bolący guz, którego nie można przesunąć ani wcisnąć,
- w wyniku stanu zapalnego skóra jest czerwona i gorąca.
Leczenie przepukliny
Przepuklinę leczy się na dwa sposoby: operacyjnie i zachowawczo. To drugie polega na stosowaniu specjalnych pasów przepuklinowych.
Na czym dokładnie polega operacja przepukliny? Chirurg otwiera jamę brzuszną, oddziela i podwiązuje worek przepuklinowy. Następnie zszywa ubytek w powłoce mięśniowej, wzmacniając ją. Istnieje kilka technik operacji przepukliny, niektóre są związane z wszczepieniem specjalnych siatek wzmacniających powłoki brzuszne. Warto dodać, że operacje te są obciążone niewielkim ryzykiem. Zwykle już na drugi dzień chory wstaje z łóżka, choć przez pewien czas musi być ostrożny i oszczędzać się. Niekiedy stosuje się metodę laparoskopową, wymagającą silnej narkozy, choć skutkującą mniejszą raną pooperacyjną. Klasyczne metody operacji przepuklin można stosować przy znieczuleniu miejscowym, które wiąże się z mniejszą liczbą powikłań i mniejszym ryzykiem.
Podczas zabiegu usuwania przepukliny odprowadza się zawartość worka przepuklinowego poprzez jego oddzielenie i podwiązanie. Jest to możliwe poprzez odcięcie nadmiaru tkanki i zszycie. Zszywany mięsień również jest wzmocniony; niektóre operacje wiążą się ze wszczepieniem specjalnych siatek wzmacniających. To niegroźna operacja, ze znieczuleniem miejscowym. W taki sposób operowana jest każda przepuklina, niezależnie od jej typu. Możliwe jest też wykonanie zabiegu laparoskopowego, jednak jest on bolesny i wymaga podania narkozy. W przypadku uwięźnięcia przepukliny często okazuje się konieczna resekcja jelita. Rekonwalescencja nie trwa długo, ale wiąże się z unikaniem zbytniego wysiłku fizycznego, obciążającego powłoki brzuszne.
