Aminek egipski – jest to roślina dwuletnia dorastająca do 50 on wysokości. Można go spotkać na terenach zagospodarowanych przez człowieka. Głównie obszar śródziemnomorski, natomiast w Polsce nie występuje. Dziko rośnie w Azji Zachodniej, Afryce Południowej, na Maderze, Wyspach Kanaryjskich oraz Europie Południowej.
Aminek egipski to roślina charakterystyczna posiadające zdrewniałe promienie baldachów. Stara egipska roślina lecznicza, która działa silnie na rozszerzenie naczyń krwionośnych. Od dawna używana jako środek przeciw kamienicy nerkowej.
Aminek egipski – zastosowanie
Aminek egipski to roślina jednoroczna lub dwuletnia, duża, rozgałęziona. Dochodzi do wysokości 1 metra, posiada dość charakterystyczne korzennie które w Polsce mogą przypominać kształtem marchewkę. 
Posiada szczególną łodygę drobno bruzdowatą, rozgałęzioną. Budowa liści jest podwójna lub potrójnie pierzasta, skrętoległe, kwiatostany w kształcie baldachimów. Liście dolne pojedynczo pierzaste, górne nawet potrójnie pierzaste. Podwójne baldachy są wielkie i wielopromienne. Promienie w czasie kwitnienia są odstające, cienkie i już od nasady rozszerzone i zgrubiałe, w czasie owocowania wyprostowane w górę, grube sztywne i zdrewniałe. Kwiaty białe do żółtawo białych, obupłciowe. Płatki korony nierównej wielkości, głęboko wcięte, z odgiętym w tył środkowym odcinkiem. Zalążnia dolna. Owoc o długości 2-2,5 mm, szeroko jajowato-eliptyczny, prawie tak samo długi jak szeroki, z boków słabo ścięty.
Szerokie zastosowanie aminku egipskiego zawdzięczamy jego szczególnemu składowi czyli pochodnym furanochromonu (kelina, wisnagina, kelol, kelolglukozyd i in.) oraz piranokumaryn (wisnadyna, samidyna i in.). Poza tym w surowcu występują związki flawonowe (akacetyna), 0,2% olejku eterycznego, fenolokwasy, ok. 20% tłuszczu i inne.
W Polsce uprawa dla celów leczniczych jest praktycznie niemożliwa ze względu na zbyt niskie temperatury, które są bardzo szkodliwe dla aminku. Bywa jednak uprawiana do celów ozdobnych, również ze względu na niewielkie wymagania środowiskowe. Należy pamiętać, że aminek jest rośliną ciepłolubną więc najlepsze będą stanowiska dobrze nasłonecznione.
Kwitnie w czerwcu, lipcu i w sierpniu. Rośnie w krajach śródziemnomorskich, w Ameryce Południowej i Łacińskiej.
Aminek egipski – właściwości lecznicze
Zastosowanie aminku egipskiego dzięki swoim właściwościom bardzo dobrze sprawdza się w leczeniu licznych schorzeń. Wśród najbardziej popularnych dolegliwości wskazuje się na pomocnicze działanie aminku egipskiego w takich dolegliwościach jak:
– kolki,
– liczne stany skurczowe moczowodów,
– infekcje pęcherza moczowego,
– wspomagająco przy bolesnych parciach na mocz,
– łagodząco w kamicy nerkowej,
– wspomaga leczenie w stanach skurczowych oskrzeli,
– ma także korzystne działanie w chorobach serca.
Piranokumaryny, a zwłaszcza wisnadyna działają rozkurczająco na naczynie wieńcowe i nerkowe. Powodują one wzmożenie ukrwienia mięśnia sercowego. Podobne lecz słabsze działanie wykazuje kelina. Mechanizm działania aminku, dzięki jego głównemu składnikowi keliny, jest stosowany w chorobach wieńcowych a przede wszystkim w częstych napadach dusznicy bolesnej w stanach przedzawałowych, dychawicy oskrzelowej, kamienicy dróg moczowych i żółciowych, szczególnie w okresie napadu kolki oraz w innych stanach skurczowych przewodu trawiennego.
Wszystkie związki czynne zawarte w wyciągu z surowca działają monolitycznie na mięśnie gładkie. Co to oznacza w praktyce. Otóż w znaczny sposób zmniejszają lub znoszą stany skurczowe w obrąbie oskrzeli, przeciwdziałają atakom astmatycznym, wpływają na ustąpienie duszności oddechowej. Równocześnie działają na jelita oraz na moczowody i pęcherz moczowy, ułatwiają przepływ moczu i jego wydalanie.
Kleina jeden ze składników aminku egipskiego daje długotrwały efekt i odznacza się umiarkowanym działaniem uspokajającym.
Związki zawarte w aminku egipskim nie mają wpływu na naczynia tętnicze i żylne, zatem na ogólne ciśnienie krwi. Wyciągi z surowca zwiększają nieznacznie ilość wydalanego moczu (flawonoidy), ma korzystny wpływ na przepuszczalność ścian naczyń włosowatych i wykazuje również słabe właściwości przeciwbakteryjne, zwłaszcza w układzie moczowym (kwasy polifenolowe). Są to jednak działania nieregularne i ujawniające się tylko u niektórych osób.
Z owoców aminka egipskiego produkuje się nalewkę ( Tinctura Ammi visnagae ) oraz wyciągi. Izolowane są także poszczególne związki (kelina, wisnadyna). Działają one jednak słabiej niż surowiec.
Leki zawierające wyciągi z owoców aminka egipskiego są stosowane pomocniczo, jako leki rozkurczające, przy leczeniu choroby wieńcowej serca, astmy oskrzelowej oraz kamicy nerkowej. Kelina w postaci tabletek i zastrzyków stosowana jest rzadko w powodu złej rozpuszczalności, właściwości alergizujących, oraz zdolności do kumulowania się w organizmie. Gromadząca się w organizmie kelina może wywoływać łagodne skutki uboczne w postaci zawrotów głowy, braku łaknienia i pokrzywki dlatego też stosowane są raczej jej syntetyczne pochodne.
Aminek egipski – przeciwwskazania
Przy częstym stosowaniu wyciągów lub preparatów z poszczególnymi substancjami aminka może dojść do nietolerancji, nudności, braku łaknienia, bólów głowy, świądu, a czasami również bezsenności. Należy także pamiętać że kelina kumuluje się w organizmie
Aminek egipski – sposób użycia
Odwar aminkowy
Przepis; należy 10g zmielonych owoców zalać 300ml wody, następnie gotować 5 minut i odstawić pod przykryciem na 20 minut. Przecedzić i zażywać 3 razy dziennie po 15ml.
