Zapalenie tęczówki – tęczówka stanowi część błony naczyniowej oka. Stan zapalny może być elementem bardziej rozpowszechnionego zapalenia naczyniówki. Charakterystyczne symptomy są najczęściej intensywne oraz skłaniają chorego do złożenia wizyty lekarzowi, co jest na tyle istotne, że dolegliwość pozostawia po sobie trwałe ubytki w widzeniu, a także powikłania.
Zapalenie tęczówki – przyczyny
Zapalenie tęczówki związane jest najczęściej z chorobami o charakterze autoimmunologicznym toczącymi się w organizmie człowieka. Określa się, ze dolegliwości te wywołane są na skutek autoagresji, co oznacza, że nadmiernie stymulowane limfocyty osoby chorej nieprawidłowo rozpoznają niektóre jego tkanki jako materiał obcy oraz niszczą je, przyczyniając się do powstawania miejscowych zmian zapalnych.
Zapalenie tęczówki pojawia się najczęściej w przypadku obecności takich chorób o charakterze reumatycznym jak: reaktywne, łuszczycowe albo reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, zesztywniawszy zapalenie stawów kręgosłupa, sarkoidoza, cewkowo-miąższowe zapalenie nerek, nieswoiste zapalenie jelit i inne.
Jeżeli chodzi o inne przyczyny, to należy tutaj wspomnieć choroby zakaźne, wśród których można wymienić kiłę czy też gruźlicę. Zapalenie może pojawiać się także w obecności chłoniaka złośliwego, infekcji rozwijającej się w innej części organizmu, a ponadto powikłanie przebytej operacji na gałce ocznej. W niektórych przypadkach przyczyna nie zostaje określona. W takiej sytuacji określa się, że jest to idiopatyczne zapalenie tęczówki.
Zapalenie tęczówki – objawy
Zapalenie tęczówki bardzo często pojawia się nagle i przechodzić z formy ostrej w przewlekłą. Osoba dotknięta choroba skarży się najczęściej na takie dolegliwości jak: łzawienie, intensywne bóle oka, zaburzenia widzenia oraz mroczki w polu widzenia. Z wykorzystaniem badania okulistycznego stwierdza się najczęściej obecność intensywnego zaczerwienienia twardówki oraz spojówki w obszarze tak zwanego rąbka (jest to obszar u podstawy rogówki), przekrwienie tęczówki, zniekształcenie albo zaburzenia ruchomości źrenicy.
Ponadto rogówka może stać się obrzęknięta oraz mieć lekką zmniejszoną przezierność. W sytuacji bardziej nasilonych zmian dostrzega się w cieczy wodnistej komórki albo nacieki zapalne, a także wydzielinę ropną. Jest ona widoczna w formie zlewiska mętnej cieczy, która tworzy się pomiędzy tęczówką a rogówką. Ponadto ciśnienie wewnątrzgałkowe może być podwyższone.
Zapalenie tęczówki – leczenie
Działania lecznicze dotyczące zapalenia tęczówki są długotrwałe. O ile symptomy pojawia się w obecności chorób układowych, potrzebna jest jednoczesna kuracja zmian pierwotnych. Bardzo istotne jest także wdrożenie kuracji chorób zakaźnych albo usunięcie ogniska zakażenia. Podstawowym rodzajem leczenia choroby, która jest zapalenie tęczówki jest zastosowanie leczenia miejscowego. W pierwszej fazie stosuje się głównie preparaty przeciwzapalne, a także antybiotyki, podawane w formie kropli ocznych. Dodatkowo na noc zaleca się stosowanie maści, która zakładana jest do worka spojówkowego.
Działa ona dłuższy czas, jednakże ze względu na konsystencję utrudnia ona widzenie, dlatego nie jest wykorzystywana w ciągu dnia. Antybiotyki mają tutaj znaczenie zapobiegawcze. Pozwalają na uniknięcie wtórnych infekcji bakteryjnych oka, w przypadku których stan zapalny daje dobre warunki do rozwoju. W stanach niezmiernie trudnych leki mogą być dodatkowo podawane w sposób ogólny (dożylnie albo doustnie).
W sytuacji, w której osoba chora skarży się na silny światłowstręt, zaleca się wtedy stosowanie okularów przeciwsłonecznych lub też przesłania się chore oko specjalnie przygotowanym do tego celu szyldzikiem.
Po ustąpieniu trudnych objawów przyjmuje się niesterydowe preparaty przeciwzapalne w formie kropli do oka. Zmiana ta wynika z faktu, iż długotrwałe wykorzystywanie sterydów grozi powstaniem powikłań w formie wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego bądź przyspieszonego rozwoju zaćmy.
Zapalenie tęczówki – powikłania
Podkreślić należy tutaj fakt, ze ostre zapalenie tęczówki może rozprzestrzenić się na całą błonę naczyniową. Stan taki wymaga bardzo intensywnego leczenia, gdyż może doprowadzić nawet do utraty wzroku, w przypadku chorego oka. Najczęściej występujące powikłania to: nawroty choroby, powstanie zrostów miedzy tęczówką a soczewką lub w kącie tęczówkowo – rogówkowym, przyspieszony rozwój choroby określanej mianem zaćma, trwałe pogorszenie utraty ostrości wzroku, zaburzenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które prowadzi do jaskry. Choroba przedstawia trwałe skutki w około 20% przepadków. w związku z powyższym nie można jej zatem bagatelizować.
Nawet w sytuacji, gdy natężenie symptomów jest mało znaczące, należy zachować dużą ostrożność. Nie wolno być obojętnym gdy leczenie przynosi szybką poprawę. Podkreślić należy także fakt, że każdy przypadek zapalenia tęczówki oka powinien być leczony prze lekarza okulistę. Najlepiej gdy przeprowadzone jest ono w warunkach szpitalnych. Nie należy zwlekać i liczyć na poprawę bez ingerencji pomocy lekarskiej, gdy takie działanie może doprowadzić do trudniejszych w leczeniu skutków.
