Jaskra torebkowa (nazywa również jaskrą pseudoeksfoliatywną lub w przebiegu zespołu rzekomego złuszczania PEX) jest dość powszechnym rodzajem jaskry otwartego kąta. Towarzyszy jej rozwój ciężkich zmian dystroficznych w ośrodku oka z gromadzeniem się białych osadów w soczewce i ciele rzęskowym.
Ta choroba bardziej dotyka kobiety i występuje najczęściej po 50 roku życia. W około 25% przypadków jaskry torebkowej rozpoznano nadciśnienie oczne. Częstość występowania tej choroby u osób z jaskrą jest bezpośrednio związane z występowaniem zespołu pseudoeksfoliacji (produkcja i gromadzenie produktów nieprawidłowych błon podstawnych starzejących się komórek (złogów)) w regionie, w którym choroba się znajduje.
Jaskra torebkowa – przyczyny
Czynniki w rozwoju jaskry torebkowej są procesami destrukcyjnymi zachodzącymi w błonie podstawnej nabłonka soczewki, ciele rzęskowym lub tęczówce. Aktywacja tych procesów prowadzi do tworzenia się złogów patologicznych. Ten szarawy materiał składa się z włókienek, z granulacją, osadzonych na spojówce i ciele szklistym.
Osady te nakładają się na przestrzeń śródmiąższową, a wypływ płynu wewnątrzgałkowego jest zablokowany. Powoduje to wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Osady pseudoeksfoliacyjne w dużych ilościach powstają na rzęskach ciała rzęskowego, które produkują płyn wewnątrzgałkowy. Można je również znaleźć na tylnej powierzchni rogówki. Nagromadzenie złogów zaburza funkcjonowanie tak zwanego systemu odwadniającego
Faktem jest, że wytwarzanie cieczy wodnistej (lub płynu wewnątrzgałkowego) odbywa się w sposób ciągły. Aby utrzymać stały poziom ciśnienia, jego nadmiar jest odprowadzany do ogólnego krążenia żylnego. Wraz z wiekiem rozwija się jaskra torebkowa u ludzi, którzy mają skłonności genetyczne do patologii przemiany elastyny. Proces ten przyczynia się również do zmętnienia soczewki, rozwoju zaćmy. Ryzyko powikłań jaskrowych, takich jak odwarstwienie siatkówki, wzrasta.
Naruszenie tego procesu powoduje niedostateczne dostarczanie składników odżywczych i tlenu, stopniową atrofię nerwów wzrokowych. W rezultacie osoba może oślepnąć, a stan ten jest nieodwracalny nawet przy wykorzystaniu osiągnięć nowoczesnej chirurgii.
Czynnikami, które mogą wywołać jaskrę torebkową są:
- Naruszenie procesów metabolicznych w oku z wytworzeniem osadu kwasu hialuronowego
- Zaburzenia krążenia mózgowego w wyniku choroby lub urazu
- Zmiany zwyrodnieniowe występujące w naczyniach narządu wzroku.
Jaskra torebkowa – objawy
Pierwszymi objawami choroby są bóle głowy z lokalizacją w okolicy oczu, zmęczenie podczas wzrokowego obciążenia (czytanie, oglądanie telewizji, praca przy komputerze lub na tablecie, prowadzenie samochodu).
W jaskrze torebkowej (pseudoeksfoliacyjnej) chorzy mogą doświadczyć następujących objawów:
- Pełność i ciśnienie w oczach
- Zmętnienie, mgła przed oczami
- Ograniczenie widzenia obwodowego
- Pogorszenie orientacji o zmierzchu i ciemności
- Się ból w gałce ocznej
- Pojawienie się wielokolorowych świateł wokół źródeł światła
- Uczucie łzawienia gałek ocznych.
Kiedy pojawia się atak, z powodu wzrostu ciśnienia, zaczynają się bóle głowy. Wraz z postępem jaskry pogarsza się widzenie obwodowe, co prowadzi do nieodwracalnego pogorszenia ostrości wzroku całego pola widzenia. Te patologiczne zmiany ostatecznie prowadzą do ślepoty.
Jaskra torebkowa – diagnostyka
Rozpoznanie choroby rozpoczyna się od zebrania historii medycznej, biorąc pod uwagę dolegliwości chorego prowadzące do pogorszenie widzenia, pojawienie się zasłony przed oczami, uczucie nacisku. Aby potwierdzić diagnozę, okulista musi przeprowadź szczegółowe badanie.
Wstępną diagnozę jaskry torebkowej może wykonać okulista podczas rutynowego badania dna oka. Konieczne są dodatkowe badania, aby potwierdzić. Obejmują one pomiar ciśnienia (tonometria i elastometria) i zaleca się przeprowadzanie go kilka razy dziennie. Zwykle ta wartość mieści się w zakresie od 9 do 21 mm Hg, w ciągu dnia dopuszczalne są wahania do 5 mm Hg.
Ocenia również odpływ płynu śródgałkowego metodą komputerowej tonografii elektronicznej. Stopień pogorszenia widzenia peryferyjnego sprawdza się przy użyciu perymetrii. Jeśli to konieczne, dodatkowo zbada wewnętrzne struktury oka pod kątem ultrasonografii lub tomografii. Używane w leczeniu pseudo-złuszczających się leków na jaskrę mają wiele przeciwwskazań, dlatego też konieczne jest ogólne badanie w celu wykrycia chorób ogólnoustrojowych.
Rozpoznanie uznaje się za potwierdzone, jeżeli tonometria ujawnia zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe, a obecność osadów pseudo-złuszczających na tęczówce, beleczkach, soczewce jest wizualnie ustalona.
Jaskra torebkowa – leczenie
Terapia jaskry torebkowej ma na celu spowolnienie postępu procesu lub zmniejszenie jego prędkości, ponieważ niemożliwe jest całkowite wyeliminowanie choroby.
W leczeniu choroby za pomocą następujących metod:
- Chirurgiczne
- Laserowe
- Leczenie farmakologiczne.
Leczenie zachowawcze obejmuje wyznaczenie następujących grup leków:
- Cholinomimetyki
Działając na receptory w ścianie naczynia, leki je rozszerzają i przyczyniają się do normalizacji wydajności płynu wewnątrzgałkowego. Tryb aplikacji – od 1 do 2 kropli trzy razy dziennie.
- Inhibitory karboanhydrazy
Zmniejszają produkcję cieczy wodnistej. Przypisuj w 1 kropli 2 do 3 razy dziennie.
- Prostaglandyny
Leczenie lekami z tej grupy ma najbardziej wyraźny wpływ. Ponadto, w przypadku ciągłego obniżania ciśnienia śródgałkowego wystarczająca jest pojedyncza dawka w ciągu dnia.
- Adrenoblockery
Są przepisywane na równi z prostaglandynami. Powinny być stosowane w ilości 1 kropli dwa razy dziennie.
Leczenie laserowe stosuje się w przypadku niemożności leczenia farmakologicznego (nietolerancji leku) lub jego nieskuteczności.
Do tej pory opracowano kilka sposobów leczenia patologii. Jednak w jaskrze torebkowej najczęściej sugeruje się trabekuloplastykę laserową. Trabecula jest częścią systemu drenażowego znajdującego się w przedniej komorze oka. Podczas zabiegu na powierzchnię nanosi się około 50 mikroskopijnych oparzeń za pomocą wiązki laserowej.
Operacja sama w sobie jest bezbolesna, wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym i trwa około pół godziny. Proces powrotu do zdrowia zależy od wieku chorego i stadium jaskry. W niektórych przypadkach krótkotrwały wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego jest możliwy w ciągu pierwszych 7 dni po trabekuloplastyce.
Chirurgia jest zalecana przy braku wyników leczenia lekiem i laserem. W tym przypadku operację można przypisać w celu ułatwienia odpływu płynu wewnątrzgałkowego lub interwencji, w wyniku, czego zmniejsza się wytwarzanie wilgoci. Wczesne wykrycie i szybkie leczenie tej choroby w większości przypadków może stabilizować redukcję wzroku.
