Świńska grypa powstaje na skutek aktywności wirusa A/H1N1. Po raz pierwszy został on wyizolowany u świń w roku 1930. Przez dłuższy okres rzadko zapisywano przypadki zakażeń u ludzi. Najczęściej dotyczyły one osób mających bezpośrednią łączność z trzodą chlewną Rok 2009 w historii tej choroby zapisał się atakiem zmutowaną wersją wirusa na mieszkańcach Ameryki Północnej, która zawierała zarówno geny świńskiej, ptasiej jak i ludzkiej grypy. Wirus zaatakowała przede wszystkim ludność Stanów Zjednoczonych oraz Meksyku.
W dniu 11 czerwca 2011 roku Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła najwyższy poziom zagrożenia, który oznacza pandemię określonego wirusa. Po upływie dwóch miesięcy alarm został odwołany, jednakże choroba nadal jest groźna. Natomiast pochodzenie wirusa świńskiej grypy do dziś dnia stanowi zagadkę dla ludzi nauki.
Świńska grypa – objawy
Zwiększenie zachorowań na określoną chorobę dostrzegalne jest w okresie jesienno-zimowym. Związane jest to prawdopodobnie z większą przeżywalnością wirusa w niskich temperaturach. Zakażenie powstaje najczęściej za pośrednictwem drogi bezpośredniej, przez kontakt z osobą chorą albo też zainfekowanymi zwierzętami. Możliwa jest także droga kropelkowa. Istnieją szacunki, że wirus świńskiej grypy rozchodzi się na odległość 1m, jednakże w warunkach sprzyjających może przenosić się nawet na odległość od 2 do 3 km. Ma to miejsce szczególnie w regionach charakteryzujących się dużą gęstością zaludnienia. Sprzyja to bowiem szybkiemu rozprzestrzenianiu się określonej choroby.
Pomimo powszechnego przekonania, spożywanie mięsa wieprzowego nie przyczynia się do zwiększenia ryzyka zakażenia wirusem świńskiej grypy, ponieważ nie rozprzestrzenia się on w tkance mięśniowej. Co więcej, jest on niezwykle wrażliwy na działanie warunków termicznych. W związku z tym obróbka termiczna mięsa, w sposób skuteczny eliminuje niebezpieczeństwo.
Świńska grypa
Z osoby na osobę wirus rozchodzi się w sposób podobny jak w przypadku zwykłej grypy o charakterze sezonowym. Najczęściej za pośrednictwem kichania, kataru, a ponadto łączności z wydzieliną pochodzącą z dróg oddechowych osoby chorej. Co więcej, może być także obecny na wykorzystywanych przez niego rzeczach, na przykład ręczniku albo klamce.
Objawy określonej choroby przypominają problemy związane z zarażeniem grypą o charakterze sezonowym. W związku z tym wymienia się tutaj takie aspekty jak: wysoką gorączka (więcej niż 38 stopni Celsjusza), dreszcze, katar, ból głowy, bóle kostno – stawowe oraz mięśniowe, ból gardła i suchy kaszel, stan wyczerpania, a ponadto ogólnego rozbicia, zaburzenia jelitowe takie jak nudności, wymioty, biegunki.
W przypadku niektórych osób takich jak dzieci poniżej 24 miesiąca życia, ludzi po 65 roku życia oraz w przypadku przewlekle chorych na astmę, serce albo cukrzycę, określona choroba może być niezmiernie niebezpieczna. Jej powikłania mogą w takich przypadkach stanowić zagrożenie dla życia, szczególnie w sytuacji kiedy świńska grypa przyczynia się do powstania dezorientacji, duszności lub też utraty przytomności. W sytuacji nasilenia tych problemów należy niezwłocznie nawiązać kontakt z lekarzem.
Świńska grypa – leczenie
Diagnostyka choroby polega na przeprowadzeniu specjalistycznych badań o charakterze laboratoryjnym. Pośrednia technika diagnostyczna to serologiczne badanie surowicy krwi. W tym aspekcie najlepiej jest pobrać krew po upływie mniej więcej dwóch tygodni od prawdopodobniej chwili zakażenia albo też optymalnie dwukrotnie – po zakażeniu oraz po następujących po sobie dwóch tygodniach.
Leczenie świńskiej grypy polega na podjęciu działań leczniczych podobnych do tych, które występują w przypadku obecności grypy sezonowej. W uzasadnionych przypadkach leczenie uzupełniane jest specjalistycznymi środkami o charakterze przeciwwirusowym, a więc inhibitorami neuraminidazy, a także preparatami oddziałującymi na białko M2, które potrzebne jest w procesie replikacji wirusa grypy, o typie A.
Świńska grypa – w Polsce
Świńska grypa w naszym kraju nie stanowi problemu powszechnie występującego, jednakże każdego roku odnotowuje się przypadki zachorowań, a także zgonów, które spowodowane są powikłaniami związanymi z zakażeniem wirusem. Nie wyklucza się także tego, że liczba chorych na świńską grypę może być większa, gdyż lekarze w niektórych przypadkach nie rozpoznają tej choroby. Co więcej, wirus grypy mutuje, dodatkowo różne rodzaje wirusa atakują w różnym sezonie. Największa zachorowalność na świńską grypę przypadła na okres 2009/2010.
Bardzo ważną kwestią jest prawidłowa profilaktyka świńskiej grypy. Zakażenia można uniknąć, przez rezygnację z zatłoczonych lokalizacji, częste oraz dokładne mycie rąk, dbanie o odporność, spożywanie mięsa wieprzowego, które poddane zostało obróbce termicznej. Dodatkowo, ważne jest także unikanie kontaktu z przedmiotami wykorzystywanymi przez osobę chorą, stosowanie jednorazowych chusteczek higienicznych podczas kichania i natychmiastowe ich wrzucenie do kosza na śmieci.
Najskuteczniejsza metoda uniknięcia zakażenia wirusem świńskiej grypy jest profilaktyczne zaszczepienie się przeciw chorobie. Podkreślić należy jednak fakt, że wirusy podlegają szybkiej mutacji, dlatego też szczepienie powinno być powtarzane każdego roku wczesną jesienią. Szczepienie nie zwalnia z przestrzegania zasad higienicznych.
