Trójkąt śmierci – każdy, kto chociaż raz doświadczył problemu krostek pojawiających się na twarzy, wie jak trudno się powstrzymać przed ich wyciskaniem. Zwłaszcza uciążliwe są te znajdujące się w okolicach nosa oraz ust. Nie dosyć, iż bardzo wyraźnie je widać, to również powodują ból. Jest taki obszar na twarzy, z którego lepiej nie wyciskać pryszczy. To tzw. trójkąt śmierci.
Czym jest trójkąt śmierci?
Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu miał na twarzy pryszcza – zwykle pojawiają się one w czasie dojrzewania, wielokrotnie jednakże borykamy się z nimi również w życiu dorosłym. Przeważnie umiejscawiają się one na czole oraz brodzie, zdarza się jednakże, iż „wyskakują” także w okolicy ust lub na nosie. Gdy krosty pojawiają się u nas właśnie w tych miejscach, dwa razy zastanówmy się, nim je wyciśniemy – takie postępowanie może albowiem być dla nas groźne.
Trójkątem śmierci określamy zakres twarzy obejmujący piramidę nosa i górną wargę. Miejsce to jest specyficzne ze względu na dwa odpływy żylne, jakie się znajdują na jego terenie: jeden prowadzi drogą żyły twarzowej do żyły szyjnej wewnętrznej, natomiast drugi przez żyłę kątową oraz żyły oczne górne oraz dolne do zatoki jamistej. tany zapalne w obszarze trójkąta są groźne właśnie ze względu na odpływ krwi na tym obszarze oraz mogą doprowadzać do niebezpiecznych dla życia powikłań wewnątrzczaszkowych, np. zakrzepowego zapalenia zatoki jamistej.
Rozprzestrzenianiu się mechanizmu zapalnego w tym miejscu służy także charakterystyczna budowa żył w obszarze twarzoczaszki, jakie nie mają zastawek. Żeby zatem nie doprowadzać do niebezpiecznych dla zdrowia sytuacji, nie powinniśmy wyciskać zmian skórnych, które pojawiają się w części twarzy nazywanej trójkątem śmierci.
Trójkąt śmierci – niebezpieczne powikłania
Samodzielne usuwanie zmian skórnych w obszarze trójkąta śmierci może zakończyć się infekcją. Wyciskanie pryszczy sprzyja namnażaniu się bakterii, jakie mają łatwy dostęp do tkanek. Gdy dojdzie do zakażenia może ono niezwykle szybko się rozprzestrzenić za pomocą żyły twarzowej i żyły ocznej dolnej oraz górnej. Mają one połączenie ze znajdującą się we wnętrzu czaszki zatoką jamistą. Pozornie mała infekcja w obszarze twarzy może przeobrazić się w zapalenie opon mózgowych lub ropień mózgu. Mogą pojawić się także pozostałe choroby: zapalenie żył, zapalenie tkanek oczodołu, zakażenie zatok, zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej.
Czyraki
Czyrak przeważnie tworzy się w strefie nosa czy górnej wargi. Jest to ostre, ograniczone oraz duże martwicze zapalenie mieszka włosowego, gruczołu łojowego czy potowego i obejmującej go skóry właściwej. Czyraki tworzą się zwykle po zakażeniu skóry gronkowcem. Rozwojowi zakażenia służą: urazy mechaniczne, chemiczne, zaburzenia przemiany materii, zaburzenia hormonalne, utajone ogniska zakażenia i zła higiena. Czyraki rozwijają się niezwykle szybko.
W przeciągu paru godzin pojawia się wysoka gorączka oraz nieprzyjemny obrzęk, jaki może przechodzić na wargę górną, skrzydełka nosa, policzek, i chociażby na powieki. Czyrak można porównać do kopczyka zbudowanego przez kreta. Na jego szczycie widoczna jest ropna krosta, i wewnątrz czop tkanki martwiczej. Jeśli pacjent nie otrzyma szybko stosownego leczenia, jego stan będzie się pogarszał, i owrzodzenie będzie się poszerzało.
Zakażenie przeniesie się przez naczynia żylne do zatoki jamistej, gdzie spowoduje zakrzepicę. Żeby nie doszło do takiego stanu w wypadku zapalenia tkanek miękkich twarzy obowiązuje pełen zakaz manipulacji, wyciskania zmian lub drenażu chirurgicznego.
W pierwszym okresie, kiedy zmiana jest zawężona do mieszka włosowego, wykorzystuje się miejscowo maść z antybiotykiem. Stosuje się również kompresy z 3 procentowego roztworu sody oczyszczonej czy Rivanolu w stężeniu 1:1000. W wypadku formowania się czyraka czy rozszerzania się obrzęku w obszarze twarzy, potrzebne jest szybka hospitalizacja, ale specjaliści mogli zapobiec powikłaniom wewnątrzczaszkowym. Chorym podaje się również antybiotyki o szerokim spectrum działania przeciwko gronkowcom. Kuracja trwa dwa tygodnie.
Poleca się także ograniczenie mówienia, żeby drgania koniuszka nosa nie przyczyniały się do przepływania zanieczyszczonej krwi do zatoki jamistej. Zignorowanie takich czynności, może doprowadzić do:
- zakrzepowego zapalenia żył twarzy oraz oczodołu,
- zapalenia tkanek oczodołu
- nadmienionego wcześniej zakrzepowego zapalenia zatoki jamistej.
Najbardziej niebezpiecznym z nich oraz wymagającym specjalnego omówienia jest zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej.
Zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej
Zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej to poważne powikłanie wewnątrzczaszkowe, jakie teraz, dzięki rozpowszechnieniu antybiotyków, występuje sporadycznie. Rozwój tejże choroby jest jednakże niezwykle szybki, przebiega w przeciągu zaledwie 1-2 dni. Osoby, u których rozwija się zakrzepowe zapalenie zatok, mogą narzekać na objawy miejscowe w obszarze twarzy oraz wczesne symptomy, do których należą: gorączka, dreszcze, ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia świadomości. W późniejszym etapie rozwoju infekcji pojawiają się trudności z widzeniem, co jest rezultatem porażenia nerwów czaszkowych.
