Choroby autoimmunologiczne są coraz częściej występującymi chorobami w dzisiejszych czasach. Są to zazwyczaj zaburzenia o długotrwałym przebiegu. Wyróżniają się one okresami remisji oraz natężeń. W swoim przebiegu przeważnie doprowadzają do upośledzenia, i często chociażby do śmierci. Część z nich ma własne indywidualne przeciwciała.
Choroby autoimmunologiczne a system immunologiczny
Układ immunologiczny to zespół komórek oraz substancji syntetycznych, jakie rywalizują z przyczynami chorób oraz stanów zapalnych, takimi jak bakterie oraz zarazki. W skład układu immunologicznego wchodzą narządy limfatyczne, takie jak śledziona lub migdałki, naczynia chłonne, i też przeciwciała i komórki uczestniczące w odpowiedziach odpornościowych. Choroba autoimmunologiczna występuje, kiedy układ immunologiczny poprzez pomyłkę atakuje oraz finalnie pokonuje swoje tkanki.
Choroby autoimmunologiczne są generalnie dzielone na dwie grupy: „swoiste narządowo” atakujące poszczególny narząd i „nieswoiste narządowo”, jakie mogą atakować dużo narządów oraz systemów jednocześnie. Jest blisko 80 rozmaitych dolegliwości autoimmunologicznych, jakie dają różny stopień pogłębienia symptomów, od delikatnych po powodujące niepełnosprawność, we współzależności od systemu zaatakowanego poprzez chorobę oraz jej zaawansowania.
Z nieznanych czynników panie są niezwykle wrażliwe aniżeli panowie, szczególnie te w wieku reprodukcyjnym. Uważa się, iż hormony płciowe mogą być za to choć trochę odpowiedzialne. W chwili obecnej nie ma efektywnego środka na choroby autoimmunologiczne. Łagodzenie symptomów, lecz objawy dolegliwości autoimmunologicznych można kontrolować.
Skąd się biorą choroby autoimmunologiczne?
Do niedawna uważano, iż pod wpływem nieznanych elementów system odpornościowy całkowicie traci orientację. Uznaje wtedy, iż wszelkie komórki pewnego narządu są groźne dla organizmu. Bez zwłoki zaczyna produkcję przeciwciał, jakie mają je uszkodzić. W takiej sytuacji dochodzi do rozwoju wielu dolegliwości autoimmunologicznych, jakie popularnie określa się dolegliwościami z autoagresji. Teraz badacze odmiennie patrzą na tenże kłopot. System odpornościowy się nie myli, atakuje wówczas, kiedy potrzeba. Zawsze, gdy dochodzi do złamania tolerancji, więc wtedy, kiedy w organizmie pojawia się nadmiar uszkodzonych komórek. Jak to się dzieje?
Do organizmu mogą wpływać bakterie, zarazki lub grzyby, jakie mają możliwość łączenia się z komórkami naszego organizmu oraz tworzyć z nimi antygeny wszechstronne (piggy back). Kompleks taki to niezauważalne dla organizmu związanie jego komórki oraz np. wirusa. Wirus siedzi jakby na barana na komórce oraz dzięki temu łatwo się przenosi. Lecz takie oszustwo udaje się jedynie do czasu. Kiedy przekształcone komórki rozpoczynają się mnożyć oraz jest ich jeszcze więcej, system odpornościowy przystępuje do działania. Usuwa je, aby zachować cały organizm.
Niestety, dla nas kończy się to zazwyczaj rozwojem choroby. Do końca jednakże nie wiadomo, czemu dochodzi do takich sytuacji. Badacze twierdzą, iż odpowiedzialność za to ponoszą geny, lecz nadal brakuje niezbitych argumentów. Wiadomo tymczasem, iż elementem generującym atak na swoje tkanki może być choroba wirusowa bądź bakteryjna, ogromny stres, i chociażby długie przebywanie na słońcu.
Przykłady chorób autoimmunologicznych oraz ich diagnostyka
Cukrzyca typu I
W przebiegu cukrzycy typu I podchodzi do zwalczania komórek B trzustki produkujących insulinę. Prowadzi to do deficytu insuliny i zwiększonego stężenia glukozy we krwi. Nieleczona cukrzyca typu I jest wadą nieuleczalną. Jej wcześniejsza diagnostyka jest możliwa dzięki znaczeniu przeciwciał anty-GAD oraz anty-IA2. Przeciwciała anty-GAD skierowane są przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego. Badane są w większości nowo wykrytych wypadków cukrzycy typu I (60-85%). Przeciwciała anty-IA2 skierowane są przeciw fosfatazie tyrozynowej ( enzymowi połączonemu z ziarnistościami wysp trzustkowych). Pojawiają się one w końcowej fazie czasu przedklinicznego, stanowiąc tym samym współczynnik niezwykle dużego zagrożenia.
Miastenia
Miastenia jest to dolegliwość cechująca się zmęczeniem oraz osłabieniem mięśni szkieletowych występującym chociażby po małym treningu fizycznym. Źródłem choroby jest reakcja odpornościowa z wykształceniem przeciwciał przeciwko czujnikowi dla acetylocholiny(AChR) mięśni szkieletowych. W ocenie zatem oznacza się miano przeciwciał anty-AChR. Żeby postawić rozpoznanie musi też wystąpić symptom apokamnozy, więc wykazanie słabnięcia mięśni podczas pracy, i też odwrócenie symptomów przy wykorzystaniu środków ( np. Tensilonu).
Toczeń rumieniowaty układowy
Toczeń rumieniowaty układowy dotyczyć może niemalże każdego organu naszego ciała ( skóry, stawów, układu oddechowego, układu sercowo-naczyniowego, układu wydalniczego i nerwowego). Połączone jest to z rozmaitością autoantygenów zaatakowanych w przebiegu tocznia. Należą do nich: natywna postać DNA (n-DNA), antygen rybonukleoproteinowy (RNP), antygeny Ro oraz La, histony, białko p53 i dużo pozostałych. Ocena tocznia, poza widocznymi symptomami, opiera się też na oznaczania schorzeń odpornościowych (więc obecności wysoce wyszczególnionych antygenów) i obecności tak nazywanych antygenów przeciwjądrowych (ANA).
