Śródmiąższowe zapalenie płuc jest to choroba, która objawia się w takiej samej formie zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Podkreślić jednak należy fakt, że symptomy mają charakter niespecyficzny. W związku z tym łatwo jest określoną chorobę pomylić z innymi schorzeniami. Wskazana wyżej kwestia może spowodować, ze postawienie właściwej diagnozy przesunie się w czasie, a co jest z tym związane także i podjęcie właściwych działań o charakterze leczniczym. Jakie przyczyny i objawy związane są z śródmiąższowym zapaleniem płuc?
Jakie działania lecznicze podejmowane są w tym przypadku?
Śródmiąższowe zapalenie płuc jest schorzeniem pęcherzyków płucnych, którego podstawę stanowi stan zapalny przyczyniający się do włóknienia płuc. Jest to choroba o charakterze przewlekłym, a także postępującym.
Podkreślić należy fakt, że wymienia się kilka rodzajów śródmiąższowego zapalenia płuc:
- zwyczajne (zwykłe) śródmiąższowe zapalenie płuc (samoistne włóknienie płuc),
- niespecyficzne (nieswoiste) śródmiąższowe zapalenie płuc,
- kryptogenne organizujące zapalenie płuc,
- ostre śródmiąższowe zapalenie płuc,
- limfocytarne śródmiąższowe zapalenie płuc.
Przyczyny śródmiąższowego zapalenia płuc
Jeżeli chodzi o przyczynę śródmiąższowego zapalenia płuc, to zaznaczyć należy fakt, ze jest ona nieznana. Jednakże istnieją przypuszczenia, ze jest to wynik nieprawidłowego gojenia wielokrotnych, niewielkich uszkodzeń nabłonka pęcherzyków płucnych w wyniku działania czynników bliżej nieokreślonych. Pewne źródła informacji wskazują także, że w nieznacznych przypadkach choroba może być wynikiem dziedziczenia. Określone schorzenie pojawi się najczęściej u osób po 50 roku życia. Podkreślić należy, że znacznie częściej dotyka mężczyzn.
Niebezpieczeństwo powstania choroby wzrasta wraz z wiekiem.
Natomiast nieswoiste śródmiąższowe zapalenie płuc może pojawić się w przebiegu schorzeń tkanki łącznej, alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych, a także reakcji na preparaty lecznicze. Ponadto, pojawia się u osób w wieku 40-50 lat i nie ma powiązania z paleniem tytoniu.
Przyczyna kryptogennego organizującego zapalenia płuc w 2/3 przypadków jest nieznana, natomiast w pozostałych aspektach uwarunkowana jest przez choroby tkanki łącznej, nowotwory płuc bądź innych organów, reakcje na preparaty lecznicze po przeszczepieniach narządów, infekcyjnym zapaleniem płuc.
W odniesieniu do limfocytarnego śródmiąższowego zapalenia płuc przyczyna może być znana, jednakże częściej jest wynikiem innych schorzeń, wśród których wymienia się pierwotną żółciowa marskość wątroby zakażenie wirusem HIV, oraz choroby tkanki łącznej.
Przyczyna postaci ostrej śródmiąższowego zapalenia płuc nie jest znana. Jednakże podkreślić należy fakt, że w określonym przypadku uwzględniane są czynniki o charakterze zakaźnym, takie jak wirusy, toksyczne czynniki wziewne oraz uwarunkowania genetyczne.
Śródmiąższowe zapalenie płuc – objawy
Początkowy etap określonej choroby niezależnie od rodzaju schorzenia zawsze przebiega w sposób podstępny. Bardzo często trudny do określenia. Jednakże osoby chore najczęściej wskazują na takie elementy jak obecność:
- uporczywego kaszlu,
- duszności, która na początku ma miejsce po wysiłku fizycznym, a w dalszej kolejności podczas spoczynku. Wskazany objaw może nasilać się od miesięcy, a nawet lat.
Biorąc pod uwagę zwykłe śródmiąższowe zapalenie płuc pojawiają się dodatkowo palce pałeczkowate.
Natomiast w odniesieniu do kryptogennego organizującego się zapalenia płuc występują symptomy podobne do infekcji wirusowej z objawami podobnymi do grypy. Z pominięciem kaszlu oraz duszności, a także gorączki i osłabienia. Objawy podobne do grypy, jednakże tylko w początkowej fazie mają miejsce również w odniesieniu do ostrego śródmiąższowego zapalenia płuc.
Śródmiąższowe zapalenie płuc – narzędzia diagnostyczne
W przypadku podejrzewania obecności śródmiąższowego zapalenia płuc wykorzystuje się następujące narzędzia diagnostyczne:
- osłuchanie osoby chorej,
- przeprowadzenie badania czynnościowego płuc, którego podstawę stanowi spirometria,
- RTF klatki piersiowej bądź tomografia komputerowa płuc (wysoka rozdzielczość),
- badanie mikroskopowe części płuca.
Śródmiąższowe zapalenie płuc – leczenie
W przypadku każdego z wymienionych typów śródmiąższowego zapalenia płuc wykorzystywane są glikosteroidy. Działania lecznicze powinny polegać na skierowaniu osoby chorej do ośrodka domowego leczenie tlenem. W takiej sytuacji określona osoba dostaje koncentrator, które pozwala na nieustanną produkcję potrzebnego pacjentowi tlenu.
Jeżeli chodzi o rokowania to najgorsze występują w odniesieniu do ostrego śródmiąższowego zapalenia płuc. W przypadku tego typu schorzenia skuteczność podjętych działań leczniczych jest niezwykle niska, natomiast śmiertelność kształtuje się na poziomie 50-10 procent. Podkreślić należy również fakt, ze niezwykle oporne na leczenie jest również zwyczajne śródmiąższowe zapalenie płuc. Wskazać należy również, ze średnie przeżywanie w określonej chorobie jest zbliżone do przeżycia w chorobach nowotworowych. Kształtuje się na poziomie 2-3 lat od chwili rozpoznania choroby.
