Immunoglobuliny typu M (IgM), czyli białka odpornościowe, znane są również pod nazwą przeciwciała typu M. Ich źródłem są komórki plazmatyczne przynależące właśnie do układu odpornościowego. W ludzkim organizmie pełnią one niezwykle istotne funkcje, a powodem ich namnażania jest kontakt z antygenami (są to obce cząsteczki, takie jak na przykład fragmenty grzybów, jedzenia, wirusów czy też pyłków pochodzenia roślinnego).
Zaburzony poziom immunoglobuliny może więc wskazywać, że coś niedobrego dzieje się z naszym zdrowiem. Dlatego tak ważne jest kontrolowanie IgM i w razie czego podjęcie szybkiej reakcji. Z czym wiąże się niski lub zbyt wysoki poziom przeciwciał typu M? Kiedy warto udać się na badania? Na te i inne pytania odpowiadamy w dalszej części niniejszego artykułu. Jeżeli więc Ty również nie wiedziałeś do tej pory zbyt wiele na temat immunoglobulin, to koniecznie zapraszamy do lektury!
Immunoglobuliny typu M (IgM) – funkcje
Immunoglobuliny typu M to przeciwciała o wielospecyficznym charakterze. To przede wszystkim one uczestniczą w pierwszej odpowiedzi odpornościowej organizmu, kiedy to ten ostatni ma kontakt ze wspomnianym wcześniej patogenem. To one w pierwszej kolejności podejmują walkę z intruzem. Niezwykłą właściwością immunoglobulin typu M jest umiejętność do zapamiętania charakterystycznych dla niego cech.
Wszystko po to, aby możliwe było szybkie rozpoznanie i natychmiastowa reakcja w momencie, kiedy ten sam patogen znowu się pojawi. Jest to tak zwana wtórna odpowiedź immunologiczna. Dodatkową zaletą tych białek jest to, że dzięki zdolności do jednoczesnego łączenia się z różnego rodzaju patogenami umożliwiają organizmowi skuteczną walkę przed chorobami z autoagresji.
Cel i przebieg badania oraz wskazania do jego wykonania
Badania dotyczące poziomu immunoglobuliny typu M dokonuje się zwłaszcza w celu wykrycia jej niedoborów, które mogą mieć zarówno charakter nabyty, jak i być dziedziczone. Badanie okazuje się być pomocne również w rozpoznaniu makroglobulinemii Waldenstroma (inaczej chłoniaka limfoplazmocytowego. To nowotwór układu chłonnego, którego rezultatem jest znaczny spadek odporności).
Badania, o których mowa, warto wykonać również wtedy, gdy do organizmu wdarło się zakażenie. Dzięki badaniu możliwe jest określenie fazy, w której to zakażenie się znajduje. Dlaczego? Ponieważ, kiedy mam do czynienia z początkową jego fazą, to poziom przeciwciał typu M ulega zauważalnemu podwyższeniu.
Badanie poziomu immunoglobuliny typu M nie jest dla pacjenta uciążliwe. Aby możliwe było jego przeprowadzenie, konieczne jest jednorazowe pobranie krwi. Sposób, w jaki pobór ten zostanie wykonany, zależny jest przede wszystkim od wieku osoby poddającej się badaniu. W przypadku dorosłego krew pobierana jest z żyły znajdującej się w dole łokciowym. Natomiast, jeśli pacjentem jest dziecko, to konieczne może okazać się wykonanie na skórze niewielkich rozmiarów nacięcia, którego celem jest doprowadzenie do krwawienia umożliwiającego pobór materiału.
Aby pacjent mógł oddać krew, nie powinien wcześniej w tym dniu spożywać żadnego posiłku (badanie wykonywane jest na czczo). Specjaliści zalecają, aby w dniu poprzedzającym badanie zjeść kolację o godzinie osiemnastej. Ma być to ostatni posiłek przed poborem krwi.
Badanie pobranej krwi przeprowadzane jest w laboratorium, do którego zostaje ona odesłana. Wyniki uzyskuje się stosunkowo szybko. Najczęściej są one dla pacjenta dostępne już następnego dnia.
Wskazaniem do wykonania badań dotyczących poziomu immunoglobuliny M w organizmie są zwłaszcza:
- zauważalny spadek wagi;
- bóle stawowe;
- wysoka temperatura;
- uczucie swędzenia na skórze;
- uczucie zmęczenia;
- ogólne osłabienie;
- zaczerwienienia na skórze;
- niewielkie guzki o czerwonym lub sinym zabarwieniu;
- przewlekły kaszel;
- bóle brzucha;
- rumień na skórze.
Jeśli wystąpi u nas któryś z wymienionych wyżej objawów, udajmy się do lekarza specjalisty. To właśnie on, w razie potrzeby, zaleci wykonanie niezbędnych badań dotyczących poziomu immunoglobuliny M (i nie tylko) w organizmie. Wiele wspomnianych objawów może nie wydawać się istotna, jednak zdarza się, że świadczą o wystąpieniu poważnych stanów chorobowych. Z tych względów nie należy unikać konsultacji lekarskich.
Podwyższony poziom immunoglobuliny M
Jeśli wyniki badań wskazują na podwyższenie przeciwciał typu M w organizmie, może to wskazywać na następujące problemy:
- marskość wątroby;
- reumatoidalne zapalenie stawów;
- uzależnienie od heroiny;
- ostre stany zapalne;
- wirusowe zapalenie wątroby;
- makroglobulinemia Waldenstroma.
Obniżony poziom immunoglobuliny M
Zbyt niski poziom przeciwciał typu M charakterystyczny jest dla:
- poparzeń;
- zespołów niedoborów immunologicznych (obniżony poziom tych białek występuje niezależnie od tego, czy niedobory są wynikiem dziedziczenia czy też mają charakter nabyty);
- enteropatii (dotyczy ona jelita cienkiego i oznacza jego stan zapalny. Jelito, pod wpływem stanu chorobowego, staje się bardziej przepuszczalne. Ma także niższe zdolności do absorpcji);
- zespołu utraty białek;
- niskiego stopnia dojrzałości układu odpornościowego;
- szpiczaka non-IgM;
- niedożywienia.
