Immunoglobuliny typu G (IgG) to najtrwalsze przeciwciała, jakie występują w organizmie człowieka, a przy tym są jednocześnie najliczniejszymi spośród wszystkich białek odpornościowych. Pełnią one szereg istotnych funkcji, dlatego tak ważne jest, aby ich poziom był właściwy. Immunoglobuliny typu G wytwarzane są przez komórki plazmatyczne (limfocyty B), gdy dojdzie do kontaktu z antygenami (na przykład fragmentami grzybów czy pokarmów), a więc różnego rodzaju cząsteczkami, przed którymi organizm powinien się bronić.
Jednak w niektórych przypadkach przeciwciała, o których mowa, wytwarzane są również pod wpływem autoantygenów, czyli antygenów, które występują w tkankach w sposób prawidłowy. W normalnych warunkach organizm nie powinien więc reagować na nie odpowiedzią odpornościową. Czasami zdarza się jednak inaczej, co może być przyczyną poważnych chorób o charakterze autoimmunologicznym.
Typy immunoglobulin G
Ze względu na to, że łańcuchy immunoglobulin G posiadają różną budowę (występują aż w czterech odmianach), to te ostatnie podzielić można na cztery zasadnicze typy. W śród nich wymienić należy Immunoglobuliny typu G1 (biorą one udział w tak zwanej wtórnej odpowiedzi immunologicznej, a także posiadają zdolność łączenia się z białkami paciorkowca oraz gronkowca złocistego, najsilniej oddziałują na tzw. układ dopełniacza), Immunoglobuliny typu G2 (one również zdolne są do łączenia z wymienionymi białkami), Immunoglobuliny typu G3 (łączą się z białkami paciorkowca) oraz Immunoglobuliny typu G4 (ich rola jest najbardziej istotna w późniejszych fazach odpowiedzi immunologicznej, ponieważ to w nich IgG4 wykazują najwyższą aktywność).
Wskazania do przeprowadzenia badań na poziom immunoglobuliny typu G
Jednym z najbardziej powszechnych powodów, dla których specjalista zleci badanie na poziom ummunoglobuliny typu G, jest konieczność określenia, kiedy doszło do występującego w organizmie zakażenia. Jeżeli wynikiem wspomnianego badania będzie zbyt duża ilość tych przeciwciał, to będzie to oznaczało, że mamy do czynienia z tak zwanym zakażeniem przetrwałym. Oznaczenie poziomu immunoglobulin typu G wykonuje się najczęściej razem z oznaczeniem stężenia immunoglobulin typu M. Wysokie stężenie tych ostatnich świadczy o tym, że do zakażenia doszło niedawno.
Inne powody, dla których wykonuje się omawiane badanie, jest przede wszystkim diagnostyka marskości wątroby i diagnostyka konfliktu serologicznego. Odbiegający od normy poziom IgG wskazuje również na niedobory odpornościowe, zarówno te o charakterze pierwotnym, jak i wtórnym. Wskazaniem do oznaczenia stężenia przeciwciał typu G może okazać się również konieczność zdiagnozowania choroby autoimmunologicznej lub nowotworów układu krwiotwórczego, w tym zwłaszcza chłoniaków nieziarnistych, białaczki limfatycznej czy szpiczaka plazmocytowego.
Badania – charakterystyka
Aby określić poziom przeciwciał typu G w organizmie, lekarz może zlecić wykonanie tak zwanego proteinogramu. Polega on na analizie surowicy krwi pobranej od pacjenta i określeniu stężenia w niej omawianych białek. Innym, często uważa się, że i bardziej dokładnym badaniem, jest tak zwany test ELISA (czyli test immunoenzymatyczny lub immunoenzymosorpcyjny). Podstawą jego wykonania jest surowica lub osocze krwi. Aby wykryć obecne w materiale biologicznym immunoglobuliny typu G podczas badania wykorzystuje się przeciwciała poliklonalne lub monoklonalne.
Stężenie immunoglobulin typu G – norma
W zdrowym organizmie poziom immunoglobulin typu G powinien mieścić się pomiędzy 8 a 16 mg/ml. Jeżeli w wyniku badań okazuje się, ze stężenie wspomnianych białek jest wyższe, to świadczy to o występowaniu określonej choroby. Choroby, która znajduje się w zaawansowanej już fazie. Zaburzenia w poziomie przeciwciał typu G oznaczają między innymi, że organizm boryka się z jedną z poniższych chorób:
- z marskością wątroby;
- AIDS;
- z wirusowym zapaleniem wątroby;
- z jedną z chorób o charakterze autoimmunologicznym.
Jeśli jednak stężenie IgG jest zbyt niskie, to przyczyną tego stanu może być zwłaszcza:
- niedożywienie;
- niewydolność nerek;
- cukrzyca;
- jedna z chorób zakaźnych;
- przyjmowanie przez chorego leków immunosupresyjnych.
Niedobory immunoglobulin u noworodków
Noworodki, bardziej niż inni, są narażone na niedobory immunoglobuliny. Dlaczego? Ponieważ układ odpornościowy małego dziecka nie jest jeszcze na tyle dojrzały, aby produkować odpowiednie ilości niezbędnych przeciwciał. Z tego powodu tak istotne jest, aby noworodek karmiony był piersią. To właśnie za pośrednictwem mleka matka jest w stanie przekazać dziecku własne przeciwciała i tym samym wzmocnić jego odporność.
Podobnie dzieje się podczas ciąży, kiedy to właśnie przeciwciała wytwarzane przez matczyny organizm chronią jeszcze nienarodzone dziecko.
Podsumowując, immunoglobuliny typu G pełnią wiele istotnych funkcji, w tym przede wszystkim pomagają zwalczyć pojawiające się w organizmie człowieka zapalenie. Ich nieprawidłowa ilość może świadczyć o różnych, często poważnych chorobach. Dlatego tak ważne jest kontrolowanie ich stężenia.
