Poronienie to bardzo trudna sytuacja dla obojga rodziców. Jest to utrata ciąży, która zwykle była wyczekiwana i upragniona. Niestety, poronieniem statystycznie kończy się nawet co szósta ciąża. Nie oznacza to jednak, że w przyszłości kobieta nie może się doczekać zdrowego potomstwa. Poronienie nie przekreśla bowiem szans na posiadanie dziecka, chociaż jest bardzo traumatycznym wydarzeniem.
Czym jest poronienie?
Poronieniem określa się utratę ciąży przed końcem 22 tygodnia, licząc od ostatniego dnia ostatniej miesiączki. W połowie przypadków poronienie następuje w I trymestrze ciąży, a dokładniej do 12 tygodnia. Później ryzyko utraty ciąży znacznie spada i zdarza się w jednej na 50 ciąż. Poronienie dzieli się na samoistne, czyli takie, które następuje spontanicznie z przyczyn naturalnych oraz sztuczne – możliwe jest bowiem przerwanie ciąży, choćby ze wskazań medycznych. Mimo tego, że co szósta ciąża kończy się poronieniem, zwykle następuje to na bardzo wczesnym etapie jej trwania – zwykle wtedy, kiedy kobieta jeszcze nie jest świadoma swojego odmiennego stanu.
Jakie mogą być przyczyny poronienia?
Przyczyn poronienia może być wiele i w większości przypadków utraty ciąży, medycyna jest bezsilna. Kwestię urodzeń reguluje sama natura, mimo że jest coraz więcej metod na to, by kobieta mogła szczęśliwie donosić ciążę. Można wyróżnić wiele przyczyn poronienia:
- Przyjmowane przez ciężarną leki i używki
- Niewydolność ciałka żółtego
- Niewydolność szyjki macicy
- Nieprawidłowe zagnieżdżenie się jaja płodowego w macicy
- Wady rozwojowe zarodka – szacuje się, że nawet połowa poronień spowodowana jest wadami rozwojowymi i genetycznymi zarodka
- Silny stres
- Nadmierny wysiłek fizyczny
- Wiek
- Zaburzenia hormonalne
- Choroby zakaźne
W przypadku przyczyn poronienia sztucznego, czyli aborcji wyróżnia się zagrożenie życia matki, ciężkie wady rozwojowe lub genetyczne dziecka, a także pochodzenie ciąży z gwałtu. W tych przypadkach polskie prawo dopuszcza przerwanie ciąży.
Jakie są objawy poronienia?
Każde poronienie ma charakterystyczne objawy towarzyszące. W razie zaobserwowania nieprawidłowości, kobieta powinna reagować i jak najszybciej udać się do lekarza – wiele ciąż można bowiem uratować. Medycyna wyróżnia objawy zagrażające poronieniu jak i te, które występują przy tzw. poronieniu w toku.
Poronienie zagrażające
Przy zagrażającym poronieniu zwykle można zaobserwować plamienie lub krwawienie z dróg rodnych, a także bóle brzucha oraz pleców. Bardzo często przypominają one bóle miesiączkowe. Możliwe jest zastosowanie leków podtrzymujących ciążę czy środków zachowawczych, takich jak leżenie. Rokowania są złe, kiedy objawy nie ustępują lub towarzyszy im czynność skurczowa macicy.
Poronienie w toku
Poronienie w toku prowadzi do utraty ciąży, ponieważ zwykle czynność skurczowa jest już rozpoczęta. Objawy są takie same jak w przypadku poronienia zagrażającego, jednak mają większe nasilenie. Można zaobserwować obfite krwawienie z dróg rodnych, rwący ból pleców oraz podbrzusza.
Powikłania po poronieniu
Poronienie, czyli utrata ciąży mająca przyczynę naturalną, zwykle wiąże się z samoistnym oczyszczeniem się macicy. Stąd po poronieniu dochodzi do krwawienia, skurczów i bólu brzucha jak w przypadku miesiączki. Może się jednak okazać, że kobiecy organizm nie poradzi sobie z oczyszczeniem macicy i może dojść do groźnych powikłań. Natychmiastowej konsultacji lekarskiej wymaga gorączka po poronieniu, której wartość przekracza 38 stopni Celsjusza, silne bóle połączone z krwawieniem z dróg rodnych, dreszcze. Powikłaniami po poronieniu może być zapalenie przydatków czy błony śluzowej macicy. W takim wypadku niezbędne jest podawanie odpowiednich antybiotyków. Jeśli nie dojdzie do samoistnego oczyszczenia się macicy, niezbędny będzie zabieg łyżeczkowania przeprowadzony w znieczuleniu ogólnym.
Czy poronieniu można zapobiec?
Połowa poronień ma przyczynę naturalną i niestety, takiej sytuacji nie da się zapobiec. Można powiedzieć, że jest to element naturalnej selekcji – kobiecy organizm ma bowiem zdolność do rozpoznania i następnie odrzucenia ciąży obarczonej wadami i niezdolnej do prawidłowego rozwoju. Można jednak zwiększyć szansę na poczęcie zdrowego dziecka, choćby poprzez racjonalne planowanie ciąży, zmianę stylu życia czy suplementację kwasem foliowym jeszcze przed zapłodnieniem. Ważne jest także oszczędzanie się szczególnie podczas I trymestru – kiedy kobieta dowie się o ciąży, powinna więcej odpoczywać, ograniczyć wysiłek fizyczny czy unikać źródeł stresu.
O ile występują ku temu przesłanki, ciężarna powinna także ograniczyć aktywność zawodową. Ważne jest stałe obserwowanie reakcji organizmu – plamienia, bóle podbrzusza czy pleców mogą zwiastować nieprawidłowości w rozwoju ciąży i wtedy konieczna jest wizyta u ginekologa, a nawet zwolnienie lekarskie. Wiele sytuacji, które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla rozwoju płodu, normują się zwykle w kilka tygodni po zmianie stylu życia czy wdrożeniu odpowiednich leków mających na celu podtrzymanie ciąży. Warto pamiętać, że nawet po przebytym poronieniu kobieta ma pełną szansę na poczęcie zdrowego dziecka.
