Zespół Roszpunki jest chorobą, w przypadku której należy podjąć przede wszystkim działania mające na celu leczenie przyczynowe, a więc wymaga kuracji o charakterze behawioralnym. W przypadku, gdy wystąpi niedrożność jelit, niezbędne są czynności chirurgiczne, gdyż dochodzi do stanu zagrażającemu życiu danej osoby.
Zespół Roszpunki to bardzo rzadka choroba, której objawem jest niedrożność jelit. Bezpośrednim powodem takiego stanu jest zjadanie włosów (trichifagia), który bardzo często pojawia się w towarzystwie trichotillomanii, która związana jest z nawykiem wyrywania włosów. W przypadku tego zespołu potrzebna jest nie tylko wsparcie lekarza z dziedziny chirurgii, ale także psychiatry. Zabieg chirurgiczny jest konieczny, gdyż niedrożność jelit jest sytuacją, która w sposób bezpośredni zagraża życiu człowieka.
Zespół Roszpunki – co to jest?
W przypadku opisywanego schorzenia wyróżnić można kilka wspólnych elementów, których rozpoznanie świadczy o obecności zespołu Roszpunki. Istotnym elementem jest to, że obecny jest głównie u osób leczonych psychiatrycznie i u ludzi ze stanem nerwicowym. Zauważyć należy, że odruch zjadania włosów jest działaniem niekontrolowanym. Bardzo często towarzyszy trichotillomanii, a więc nieprawidłowości psychicznej polegającej na wyrywaniu włosów. W sytuacji, w której te elementy współistnieją, w jelitach tworzą się trichobezoary. A więc niestrawione włosy, które przyczyniają się do aktywowania się niedrożności.
Trichobezoary obecne są nie tylko u ludzi cierpiących na zespół Roszpunki, ale u mężczyzn mających brody oraz ich partnerek i dzieci, które połknęły na przykład włosy ze szczotek bądź lalek Występują więc także u osób, które połykają włosy w sposób przypadkowy.
Bezoary mogą wystąpić w odpowiedzi na zażywanie niektórych preparatów leczniczych (farmakobezoary), owoców (fitobezoary), a ponadto materiału bądź papieru. Ostanie sytuacje dotyczą najczęściej dzieci.
Wskazanie „bezoar” ma swoje źródło w języku hebrajskim i oznacza preparat na truciznę. W odległych czasach bezoarami określano kamienie pochodzące z odległych krain, które miały być wykorzystywane jako środek zaradczy na różnego typu trucizny.
Zespół Roszpunki ze współistnieniem trichotillomanii
Trichotillomania to zaburzenie o charakterze psychicznym, które związane jest z uporczywiej, wewnętrznej konieczności wyrywania swoich włosów. Jest to nieprawidłowość, która najczęściej jest nieuświadomiona, co świadczy o tym, że konkretna osoba nie zdaje sobie sprawy z faktu, że wyrywa sobie włosy. Zdarzają się także sytuacje trichotillomanii skupionej, a więc dokonywanej w wyniku stanu niepokoju wewnętrznego. Wyrywanie włosów w tym przypadku zapewnia relaks i odprężenie. Niejednokrotnie zdarza się, że wyrwane włosy są zjadane, co jest przyczyną rozwoju zespołu Roszpunki. Innym elementem, na który należy zwrócić uwagę jest to, że włosy wyrywane są nie tylko z różnych fragmentów swojego ciała. Również z różnego rodzaju włókien dywanowych bądź nawet sierści zwierząt. Choroba może uaktywnić się w każdym wieku. Najczęściej jednak zaczyna się w dzieciństwie, przed ukończeniem dziesiątego roku życia, szczególnie w odniesieniu do dziewczynek. Wzmocnienie odruchu zjadania włosów występuje przede wszystkim przy silnym stresie.
Zespół Roszpunki – symptomy
Przed wystąpieniem niedrożności, u osoby chorej najpierw występuje trichotillomania. Wówczas można dostrzec obszary łysienia bez dodatkowych parametrów o charakterze zapalnym, bliznowacenia. Inne które mogą wskazywać na przyczynę braku włosów. Zjedzenie włosów doprowadza do tego, że zaczynają one gromadzić się w przewodzie pokarmowym. Są one elementem, który nie może być strawiony. To przyczynia się do powstania nieprawidłowości związanych z wchłanianiem składników odżywczych oraz trawieniem. Najczęstsze symptomy, które wówczas się pojawiają to bóle brzucha, uczucie pełności, a także odbijanie.
O obecności niedrożności jelit świadczą silne bóle brzucha. Co więcej, dochodzi także do zatrzymania perystaltyki jelit.
Zespół Roszpunki – sposoby leczenia
W przypadku, gdy choroba nie jest jeszcze zaawansowana i nie doszło do powstania niedrożności jelit, działaniem wystarczającym może być zastosowanie preparatów o charakterze przeczyszczającym. Jednakże, w przeważającej ilości przypadków niezbędne jest profesjonalne leczenie schorzenia. Leczenie przede wszystkim przyczynowe, a więc dotyczące leczeni nieprawidłowości funkcjonowania sfery psychicznej. Środkiem farmakologicznym jest na przykład dopamina. Istotną kwestią są kurację behawioralne osób dotkniętych wskazanym problemem. Jeżeli chodzi o trichotillomanię to jest ona leczona przy użyciu środków przeciwdepresyjnych. Niezmiernie ważnym aspektem jest zapobieganie tworzenia się niedrożnych jelit.
Trichobezoary usuwane są z wykorzystaniem metody chirurgicznej. Pamiętać należy o tym, że gdy interwencja lekarska nie zostanie przeprowadzona we właściwym czasie, w pewnych sytuacjach może dojść do infekcji. Także pęknięcia wrzodu, co w ostatecznym rozrachunku może skończyć się śmiercią.
