Zespół Kannera, to odmienne autyzm wczesnodziecięcy. Zespół Kannera jest ciężkim zespołem uszkodzenia rozwoju, w jakim ważną funkcję gra działanie mózgu. Jest to dolegliwość neurologiczna, a nie całkowicie umysłowa, choć pośród charakterystycznych właściwości są kłopoty z komunikacją uczuć oraz związkami społecznymi. Występują także problemy z integracją wrażeń zmysłowych. W określonych wypadkach pojawia się w pierwszych trzech latach życia.
Autyzm w rodzinie
Autor pojęcia autyzmu, Leo Kanner wiązał powstawanie autyzmu wczesnodziecięcego z sytuacją rodzinną dziecka, natomiast w szczególności z osobą mamy. Wierzył, iż autyzm występuje kiedy zimna, odpychająca mama nie jest w stanie bądź nie chce spełnić potrzeb psychicznych dziecka. W tym okresie utrzymywano, iż przedwczesne osierocenie (oznaczające czy fizyczne, czy emocjonalne odrzucenie poprzez mamę) prowadzi do dużych, niejednokrotnie nieodwracalnych zmian w zachowaniu dziecka.
W latach sześćdziesiątych idea „deprywującej mamy” została zupełnie odrzucona. Sam Kanner ponadto odwołał się od własnych pierwszych założeń w obszarze podstaw autyzmu. Jednakże piętno winy, które zostało nałożone na rodziny, i przede wszystkim mamy pacjentów dzieci, towarzyszyło im jeszcze poprzez długie lata. W tej chwili uważa się, iż choroba rodziny dziecka autystycznego ma charakter wtórny.
Jakie są przyczyny autyzmu wczesnodziecięcego?
Jednej, danej przyczyny autyzmu wczesnodziecięcego do owej chwili nie udało się znaleźć – w świetle aktualnej wiedzy panuje podejście, iż jednostka ta jest zdeterminowana wieloczynnikowo. Najprawdopodobniej ogromny udział w podstawie zespołu Kannera mają geny – widoczne jest bowiem, iż u bliźniąt jednojajowych – mających przecież taki sam materiał genetyczny – jeśli jedno spośród nich zachoruje na autyzm, to zagrożenie wystąpienia owego kłopotu u kolejnego bliźniaka może być chociażby stokrotnie większe aniżeli w wypadku zagrożenia dla społeczności ogólnej.
Przyczyn autyzmu wczesnodziecięcego upatruje się także w różnych wadach dotyczących funkcji oraz formy systemu nerwowego. U dzieci z ową jednostką napotykane są bowiem różne zaburzenia, m.in. dotyczące układów neuroprzekaźnikowych (np. układu GABA-ergicznego), niewłaściwe zapisy w badaniu EEG lub rozbudowanie form systemu komorowego mózgu. Prócz wyszczególnionych, w procesie zespołu Kannera dochodzić może także do uszkodzenia przebiegu mechanizmu kształcenia osłonek mielinowych komórek nerwowych.
Specyficzne symptomy
Dziecko autystyczne sprawia wrażenie niezwykle wyizolowanego, nie może nawiązać relacji ze środowiskiem, nie umie się przytulać oraz unika kontaktu wzrokowego. Nie ma zachowania antycypacyjnego, np. nie wyciąga dłoni w kierunku osoby dorosłej, jaka chce go wziąć na ręce. Nie pokazuje także skłonności do dialogu tonicznego, tzn. nie dostosowuje pozycji ciała do ciała osoby dorosłej, jaka go nosi. Niejednokrotnie nie mówi zupełnie lub jedynie powtarza słowa wypowiedziane poprzez kolejną osobę. Pozostałe cechy to:
- brak wspólnej uwagi,
- zdolności naśladowania,
- schorzenia rozwoju motoryki,
- dedukcji snu, zachowania (nagłe ataki złości, brak poczucia humoru),
- stereotypie ruchowe,
- manipulowanie zabawkami w jeden określony sposób
- niemożliwość skoncentrowania się na jednym przedmiocie.
Typy autyzmu wczesnodziecięcego
Są różnorodne typy autyzmu. Autyzm wczesnodziecięcy ma trzy postacie. Pierwszy rodzaj wywołuje, iż symptomy autyzmu ujawniają się niezwykle wcześnie (po piątym miesiącu życia). Autyzm u dzieci drugiego typu jest odpowiedzialny za regres w rozwoju dziecka w przeciągu trzech pierwszych lat życia (np. zakłócenia mowy). Ostatni typ zaburzeń ma szkodliwy charakter oraz jest ciężki do wykrycia.
Gdy zobaczysz pewne nietypowe zachowania niemowlaka, np. brak odpowiedzi na głos mamy lub jej obecność, unikanie kontaktu wzrokowego, niechęć do przebywania z innymi, również z bliskimi, powiniśmy bacznie obserwować dziecko oraz zgłosić własne uwagi specjaliście. Dziecko autystyczne może być czasami autoagresywne, stronić od bliskości, czułości oraz pokazywać skłonność do samotnictwa. Ma ono własny indywidualny świat, do jakiego ciężko dojść. Autyzm wczesnodziecięcy to ciężka dolegliwość, więc jej przedwczesne zidentyfikowanie jest ogromne istotne w celu rozpoczęcia leczenia.
Terapia autyzmu wczesnodziecięcego: na czym polega?
Jak najwcześniejsze stwierdzenie autyzmu wczesnodziecięcego jest niezwykle istotne z owego względu, że umożliwia to po prostu szybsze zastosowanie u dziecka koniecznej mu kuracji. Działania lecznicze, wykorzystywane u dzieci z zespołem Kannera, są wielokierunkowe. Wykorzystywane są techniki ułatwiające komunikację (m.in. praca z logopedą), lecz także terapia behawioralna lub treningi umiejętności socjalnych.
Korzystnie na stan dziecka oddziaływać mogą również pozostałe działania, m.in. dogoterapia lub różnorodne zajęcia artystyczne. Co prawda żadnego środka na autyzm zupełnie nie ma. Jednakże mimo owego czasami u dzieci zmagających się z tymże kłopotem wdrażane jest leczenie farmakologiczne. Ma ono na celu obniżenie rozmaitych symptomów psychopatologicznych, m.in. wahań nastroju, postępowań agresywnych lub zaburzeń neurotycznych.
