Hipokamp, to struktura mózgu o ważnym znaczeniu dla mechanizmów tzw. pamięci świeżej i dla przekazywania danych do pamięci trwałej. Jego właściwe działanie jest warunkiem skutecznego uczenia się. Postępujące z wiekiem mechanizmy degradacyjne hipokampa są odpowiedzialne za zmniejszanie się pamięci u ludzi starszych. Udowodniono, iż ze względu na oddziaływanie kortyzolu może on podlegać zniszczeniom pod wpływem ogromnego strachu.
Hipokamp, więc róg Amona
Hipokamp, szerzej zespół hipokampa, to forma znajdująca się w ludzkim umyśle, jaka jest współodpowiedzialna za zbieranie danych – pamięć długotrwałą i przestrzenną. Nie jest także do końca zbadana poprzez badaczy. Forma ta wyglądem przypomina konika morskiego. Jest parzysta – w każdej półkuli mózgu znajduje się po jednym hipokampie. Jego części to: stopa, koryto oraz strzępek. To część tzw. systemu limbicznego, jaki wiązany jest z powstaniem oraz wykorzystywaniem emocji. Hipokamp umieszczony jest w części płata skroniowego.
Odpowiedzialny jest za mechanizmy uwagi, uczenie się oraz najistotniejszą rolę – pamięć. Hipokamp związany istnieje wieloma neuronami, więc komórkami nerwowymi, z rozmaitymi rozmiarami mózgu, od których otrzymuje różne znaki oraz do których je również przekazuje. Każdy teren hipokampa odpowiada za odmienny typ pamięci – przednio-lewy za uczenie się języków, prawy za zadania przestrzenne, przedni oraz tylny odpowiednio za poznawanie nowego bądź znanego już materiału. Dzięki owej formie umysł jest w stanie wybierać istotne oraz mniej istotne dane, jakie musi zapamiętać.
Hipokamp – położenie oraz rola
Hipokamp to mała forma znajdująca się w obszarze prawego oraz lewego płata skroniowego naszego mózgu. Nazwa hipokampupochodzi od konika morskiego, jaki wyglądem przypomina tenże narząd. Hipokamp odpowiada zwłaszcza za przesyłanie danych z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej. Ponadto oddziałuje na zdolność orientacji w terenie i uczenia się. Badania pokazują, iż pamięć długotrwała rozwija się wraz z wiekiem, i zatem hipokamp z czasem się przekształca.
Funkcje – hipokamp
Hipokamp odpowiada zwłaszcza za pamięć deklaratywną (dotyczącą rozmaitych wydarzeń i sytuacji), i również za pamięć przestrzenną – to, iż pamiętamy drogę do domu, do pracy lub do bliskiej kawiarni, zawdzięczamy oczywiście jemu. Dane, jakie dochodzą do mózgowia, umieszczane są najpierw w obszarze tzw. pamięci krótkotrwałej. Hipokamp uważany jest za strukturę, jaka przetwarza dane znajdujące się w obszarze pamięci krótkotrwałej oraz jaka może poniekąd umieszczać je w obszarze pamięci długotrwałej, prowadząc do powstawania u nas rozmaitych wspomnień, i również do nabywania poprzez nas wiedzy.
Co może prowadzić do jego zniszczenia? – Hipokamp
Hipokamp to delikatna forma, jaka identycznie, jak cały umysł może ulec zniszczeniu. Niezwykle zagraża mu niedotleniene, niedokrwienie, urazy lub dolegliwości, jak np. zapalenie mózgu. Wybrane badania wskazują, iż przewlekły stres również może mieć negatywny wpływ na jego działanie. Owego typu kłopoty przeważnie widziane są u osób z zespołem Cushinga. Osób u których nadnercza tworzą za dużo hormonu stresu, więc kortyzolu.
Stymuluje on tzw. oś stresu (złożoną z podwzgórza, przysadki oraz nadnerczy), natomiast to może doprowadzać do zmniejszenia rozmiaru hipokampu. Osoby z tymże zaburzeniem niezwykle niejednokrotnie mają kłopoty ze skórą (m.in. trądzik, rumień, tendencja do sińców). Charakterystyczne dla zespołu Cushinga zaburzenia hormonalne niezwykle niejednokrotnie powodują kłopoty ze stawami, zaburzenia emocjonalne (jak depresja, stany lękowe). W wypadku pań wielkim kłopotem jest nadmierne owłosienie, jakie pojawia się tam, gdzie naturalnie występuje tylko u panów. Więc nad wargą lub na brodzie oraz policzkach.
Hipokamp oraz pamięć
Najnowocześniejsze badania nad nadal mało znanymi możliwościami umysłu, każą patrzeć na hipokamp jak na „serce mózgu”. Wyjaśniają także, iż nowo odkryta aktywność o niewielkiej frekwencji prawdopodobnie ma znaczenie dla rozwijania się, ponieważ aktywności owego typu występują w mózgu przeważnie w głębokiej fazie snu, jaka pozwoli m.in. na konsolidację danych w pamięci. Może się zdarzyć, iż na skutek ogromnego lęku bądź występującemu po nim zespołu stresu pourazowego, hipokamp może ulec zniszczeniu.
Człowiek poddany stresowi doświadcza wzrostu aktywności tzw. osi stresu (w jej skład wchodzi podwzgórze, przysadka, nadnercze), i przy pobudzonym układzie nerwowym wydzielają się nierozerwalne związki sztuczne, m.in. kortyzol, doprowadzając do zniszczenia hipokampu. Szkodliwy wpływ na hipokamp mają również glikokortykosteroidy – po ich używaniu wykazywano obniżenie objętości oraz uszkodzenie funkcji owej formy mózgowia.
Hipokamp – leczenie
Jak na razie nie ma efektywnych form liczenia zniszczeń hipokampu. Jest to wywołane pomiędzy innymi jego złożoną konstrukcją i brakiem odpowiednich badań na temat działania. W wypadku pojawienia się kłopotów z pamięcią osobom cierpiącym oferuje się przeróżnego typu ćwiczenia. A także treningi mające na celu usprawnienie działania hipokampu. Jednakże w praktyce techniki owe nie zapewniają trwałej ani efektywnej poprawy.
