Psychoza reaktywna zależy od czynników patogenetycznych oraz od bezpośrednich urazów, jakie wywierają wpływ na psychikę człowieka. Głównie poprzez ciężkie przeżycia i sytuacje życiowe. Niektóre zaburzenia reaktywne mogą utrzymywać się na tyle długo, ze mówi się o nich jak o chorobie chronicznej. Może mieć to miejsce w takich przypadkach, w których traumatyczne zdarzenia działają na człowieka przez długi okres czasu.
Przyczyny powstawania psychoz reaktywnych
Rozwojowi psychoz reaktywnych sprzyja okres pokwitania, jak również okres przekwitania. Także zasadnicze znaczenie ma niedorozwój psychiczny i cechy psychopatologiczne, które mają sprzyjającą rolę. Powstawanie psychoz reaktywnych jest również możliwe u osób, którzy uważają siebie za pełnowartościowych. Często są przemęczeni, mają przeciążony układ nerwowy oraz ciężkie sytuacje życiowe. Psychozy reaktywne bywają odwracalne, zwłaszcza kiedy minęła sytuacja, która spowodowała chorobę, ale też pomocne jest odpowiednie leczenie.
Nie ma możliwości ustalenia jakichkolwiek ścisłych związków zachodzących między typem wyższych czynności nerwowych, a rodzajem i systematyka występowania psychoz reaktywnych. Do przyczyn powstawania psychoz reaktywnych można także zaliczyć typ i charakter chorobotwórczych czynników środowiskowych. A także nagłość albo powolność i długotrwałość działania przeżyć. Duża wagę dla powstania psychoz reaktywnych maja szkodliwe czynniki natury socjalnej. Czynniki powstające w ścisłym związku z upośledzeniem klasowym w społeczeństwie. Główny wpływ mają ujemne warunki bytu oraz pracy człowieka.
Rodzaje psychoz reaktywnych
Znanych jest kilka postaci psychoz reaktywnych, które są skutkiem silnie działających sytuacji i wyrażają się w wystąpieniu komponentów zamroczeniowych przy prymitywnej symptomatyce. Do głównych rodzajów psychoz reaktywnych zaliczamy:
– otępienie rzekome, w którym stwierdza się objawy zahamowania i stan przypominający otępienie intelektualne, ale wyrażone w sposób stymulacji. Chory może mimowolnie odpowiadać na najprostsze pytania, jednocześnie jednak całe jego zachowanie pozwala stwierdzić, że ma on o wiele więcej wiadomości i niekiedy w warunkach poza badaniem potrafi odpowiedzieć na pytania znacznie trudniejsze, zmiany zachodzące w rozumowaniu osoby chorej dotyczą siły i obrazów, które wywierają wpływ na jego zachowanie.
– zespół Gansera, jest zbliżony do otępienia rzekomego pod względem zachowania chorego. Zburzenie świadomości w tym rodzaju psychoz jest znacznie. Charakterystyczne są odpowiedzi na opak i wykonywanie czynności na opak.
– osłupienie rzekomo katatoniczne, może niekiedy przypominać katatonii, jednak wnikliwa obserwacja pomaga stwierdzić, że stan chorego zmienia się w zależności od okoliczności zewnętrznych. W sytuacji badania chorego, bardzo często występuje nasilenie objawów osłupienia. Chorzy mają przy tym objawy zmieniające natężenie zamroczenia, mogą również występować objawy ganserowskie i rzekomo otępienne.
Psychoza reaktywna
– reakcje paranoidalno – depresyjne, chorzy się boją, mają urojenia prześladowcze, widzą w swoim otoczeniu prześladowców, którzy dążą do ich zguby, stany te są podobne do schizofrenii, jednak zależą od sytuacji,
– psychozy indukowane, są zaburzeniami psychicznymi o podłożu urojeniowym lub omamowym u ludzi sugestywnych, często mało rozwiniętych lub niedorozwiniętych umysłowo, którzy przebywając w towarzystwie osób chorych psychicznie zaczynają pod ich wpływem, sami wykazywać objawy psychotyczne. Zaburzenia te przemijają powoli po usunięciu osób zdrowych z towarzystwa osób chorych na psychozę prawdziwą.
– reakcja wstrząsowa, zmiany osłupienne afektywne, które pojawiają się pod wpływem nagłej sytuacji albo reakcji wstrząsowej. Może mu towarzyszyć stan pomroczności świadomości, halucynacje, iluzje, omdlenia, również reaktywne stany podniecenia i paniki. Niekiedy powstają zaburzenia wewnątrzwydzielnicze, a stany takie mogą powodować amnezję. Reakcje takie mogą się utrzymywać znacznie dużej w połączeniu z zaburzeniami naczynioruchowymi oraz wegetatywnymi.
– afekt patologiczny, jest to stan o silnie zmniejszonej orientacji i świadomości. Występuje w przebiegu jakiejś sytuacji działającej emocjonująco na osobnika pobudliwego. Psychopatę lub osobę znajdująca się w stanie wyczerpania po przebytych chorobach. Stany te mijają, jednak pozostawiają luki w pamięci, chory nie pamięta pewnych zdarzeń, które miały miejsce w chwili trwania afektu. Może dochodzić tutaj do wyładowań, które nie są celowe, ale mogą być brutalne.
Psychoza reaktywna – leczenie
Leczenie zaburzeń reaktywnych polega na usunięciu patogennej sytuacji, stosowaniu leczenia snem, może być zastosowane również leczenie insulinowe, psychoterapia oraz hipnoza. Ostatecznością w leczeniu zaburzeń reaktywnych jest umieszczenie chorego w szpitalu psychiatrycznym. Zastosowanie leczenia farmakologicznego, musi być dostosowane do rodzaju psychoz reaktywnych, jednak najczęściej stosowanymi lekami są przeciwpsychotyczne, których zadaniem jest eliminacja i zahamowanie halucynacji oraz urojeń. Pomocna jest również psychoterapia, która ma za zadanie kontrolę stanu umysłu chorego oraz rozpoznanie objawów. Choroby jak również pomaga w radzeniu sobie ze skutkami jakie powstały w organizmie człowieka, w wyniku psychozy reaktywnej.
