Lęk uogólniony, polega na nieustannym oraz niepotrzebnym zamartwianiu się oraz czuciu strachu bez żadnej konkretnej przyczyny. Dzieci i dorośli dotknięci ową dolegliwością niejednokrotnie denerwują się tymże, co już się wydarzyło, i tymże, co będzie. Lęk uogólniony jest typem schorzenia lękowego, jakie wyróżnia się prawie trwałym oraz nadmiarowym zamartwianiem się z powodu rozmaitych spraw oraz wydarzeń. Osoba cierpiąca z powodu owego schorzenia ma trudność bądź całkowity brak zdolności do zapanowania nad lękiem, więc nad jego istotą – zamartwianiem.
Czym jest lęk uogólniony?
Zespół lęku uogólnionego, nazywany także po prostu lękiem uogólnionym, to schorzenie emocjonalne z zakresu zaburzeń lękowych. Okazuje się chorobowym lękiem przed nieokreślonym niebezpieczeństwem. Osoba dotknięta ową dolegliwością stale się zamartwia, tworzy czarne scenariusze. Najpowszechniejszą tematyką takich „czarnych myśli” są kłopoty finansowe oraz zagrożenie dolegliwościami. Co interesujące, osoba cierpiąca nie jest w stanie określić dokładnie, jaka straszna rzecz miałaby się przydarzyć – tylko przewiduje, iż może stać się coś niedobrego.
Poprzez cały czas czuje stany poczucia zagrożenia, lęk przed tymże, co przyniesie przyszłość. Cierpiący na GAD są nad wyraz ostrożni – doszukują się we własnym środowisku zagrożeń tak bardzo, iż ich koncentracja uwagi oraz funkcjonowanie w życiu normalnym podlegają znacznemu pogorszeniu. Mogą zamykać się w domu, nie być w stanie załatwić żadnej sprawy, nie pójść do pracy, rezygnować ze spotkań ze znajomymi, spacerów, pewnej postaci zabawy. Każda sytuacja może wydawać się groźna. Nie można cieszyć się życiem, ponieważ wyobrażona porażka jest tuż, tuż.
Lęk a zaburzenia nerwicowe
Wszystkim planowaniom oraz zamartwianiu się towarzyszy napięcie lękowe, będące głównym aspektem wszystkich schorzeń neurotycznych. Odczuwany w tymże wypadku strach można zdefiniować jako rozwijający się poprzez długi czas, długotrwały oraz wolno płynący. Znaczy to, iż jego intensywność podlega jedynie małym zmianom oraz odczuwana jest właściwie jako utrzymujące się napięcie. Natomiast nie jako szybki atak. Ma on zatem odmienny obraz aniżeli w wypadku ataków strachu panicznego, gdy to strach rośnie niezwykle błyskawicznie do wysokiego poziomu pogłębienia, lecz zazwyczaj po maksymalnie kilkudziesięciu minutach opada. Lęk uogólniony odczuwany jest zatem jako długie uczucie wewnętrznego strachu oraz pobudzenia, objawiającego się np. trudnością w „odnalezieniu sobie miejsca” lub pobudliwością.
Przyczyny zespołu lęku uogólnionego
Identycznie jak w wypadku wielu chorób oraz schorzeń emocjonalnych, również w zespole lęku uogólnionego przyczyny są zdeterminowane wieloczynnikowo. A także wypadkową interakcji wpływów biologicznych, psychologicznych oraz społecznych. Po stronie tychże pierwszych zwraca się uwagę m.in. na wpływ dziedziczenia i elementy neurochemiczne.
Z perspektywy psychospołecznej popularnych wyjaśnień dla owego schorzenia dostarczają: podejście poznawczo–behawioralne (CBT) i psychodynamiczne. Pierwsze spośród nich podkreśla znaczenie wykształconego, charakterystycznego sposobu postrzegania rzeczywistości. Koncentracji na poszukiwaniu ewentualnych chociaż mało realnych zagrożeń. A także szkodliwych elementach otaczającego świata i przekonaniu o ograniczonych możliwościach radzenia sobie z trudnościami.
Lęk uogólniony (zespół lęku uogólnionego) – symptomy
Pacjent poprzez cały czas czuje stany poczucia ryzyka, lęk przed tymże, co przyniesie przyszłość. Zakłada, iż jego bądź najbliższych czeka pewna tragedia, np. pewna choroba, strata finansowa, wypadek. Chociaż pacjent czasami nie wie bądź także ciężko jest mu ustalić, jaka dokładnie starsza rzecz miałaby się przydarzyć. Czuje, iż stanie się coś niedobrego. Jednym słowem – chory postrzega świat jedynie w ciemnych barwach, bierze pod uwagę jedynie niezwykle czarny scenariusz. Tymże samym wyróżnia się nadmierną uwagą oraz troską o bezpieczeństwo najukochańszych. Pacjent może niejednokrotnie dzwonić do bliskich oraz pytać, czy są bezpieczni. Może kontrolować ich koszty, aby zabezpieczyć ich przed stratą finansową itp. Należy podkreślić, iż chorobowy strach zwiększa się w sytuacjach stresowych, natomiast obniża się w czasie względnego spokoju emocjonalnego.
Leczenie lęku uogólnionego
Leczenie osób z zaburzeniami o charakterze lęku uogólnionego obejmuje farmakoterapię oraz psychoterapię. Dodatkowo chory otrzymuje określone wskazania dotyczące stylu życia, jakie mają na celu ograniczyć natężenie symptomów. Dotyczy to wyeliminowania środków pobudzających w formie kofeiny lub nikotyny, i również wyeliminowania lęku oraz prowadzenia zdrowego stylu życia.
Okazuje się, iż osoby ze skłonnością do rozwoju lęku uogólnionego mogą wykazywać wzmożoną nadwrażliwość na kofeinę aniżeli populacja ogólna. Wszelka aktywność ruchowa niewątpliwie pozytywnie oddziałuje na skutek leczenia pacjentów z zespołem lęku uogólnionego. Najlepiej jednakże sprawdza się lekki oraz umiarkowany trening fizyczny, i przede wszystkim joga. Aktywność ruchowa winna być podejmowana co najmniej 3 razy w tygodniu po 20 minut.
