Depresja po zdradzie bardzo często dotyka osób, które wcześniej z zaangażowaniem podchodziły do zakończonego związku. Przyczyną jest tutaj traumatyczne wydarzenie, które wiąże się z nagłym obniżeniem własnej wartości, natrętnymi myślami, skłaniającymi do ciągłego roztrząsania bolesnej sytuacji i ogólne obniżenie nastroju. Jeśli osoba zauważająca u siebie te objawy w porę nie sięgnie po pomoc, pojawia się ryzyko wystąpienia poważnych zaburzeń depresyjnych.
Depresja po zdradzie – dlaczego jej doświadczamy?
Warto mieć na uwadze, że traumatyczne wydarzenia są główną przyczyną zaburzeń depresyjnych, zaraz obok czynników środowiskowych. Stąd też tak wiele osób popada w choroby psychiczne po śmierci bliskiej osoby, rozwodzie czy właśnie zdradzie. W tym przypadku do głosu również dochodzi obniżone poczucie własnej wartości, które często występuje u osób, które zostały zdradzone przez partnera. Naturalnym jest, że w takiej sytuacji kwestionujemy własną wartość, pojawiają się problemy z samooceną i przesadne dbanie o wygląd lub wręcz przeciwnie – jego zaniedbanie.
Śmiało można stwierdzić, że depresja po zdradzie wynika przede wszystkim z tego, że po tak traumatycznym wydarzeniu wiele osób jest po prostu bardziej „odsłoniętych” i częściej pojawiają się u nich zaburzenia psychiczne. Czyni to je bardziej narażonymi nie tylko na depresję reaktywną, ale również zaburzenia lękowe, objawiające się problemami z zaufaniem, czy zaburzenia obesyjno-kompulsywne. Osoby które niedawno doświadczyły traumatycznych zdarzeń potrzebują więc szczególnej opieki rodziny i przyjaciół, którzy pomogą im przejść przez ten trudny okres. Brak wsparcia ze strony bliskich często doprowadza właśnie do zaburzeń psychicznych.
Objawy depresji
Depresja po zdradzie lub innym traumatycznym wydarzeniu objawia się dokładnie tak samo, jak każdy inny typ zaburzeń depresyjnych. Objawy są dość charakterystyczne, a do najpopularniejszych zalicza się:
- obniżony nastrój i niskie poczucie własnej wartości,
- brak zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały choremu przyjemność (anhedonia),
- zaburzenia apetytu,
- zaburzenia snu (problemy z zasypianiem, częste wybudzanie się w ciągu nocy),
- niski poziom energii, w tym również motywacji do działania i niechęć do utrzymywania kontaktów społecznych,
- zmniejszenie libido,
- objawy psychosomatyczne: przewlekłe bóle głowy (migreny), bóle brzucha, suchość w gardle i ciągłe zmęczenie,
- myśli samobójcze.
Objawy te mogą różnić się pod kątem intensywności, zwłaszcza na wczesnym etapie epizodu depresyjnego, dlatego na początku prawidłowe zdiagnozowanie depresji może być trudne. Chory często sam lekceważy chorobę, nie zdając sobie sprawy z tego, że odczuwane przez niego obniżenie nastroju staje się patologią. Do sięgnięcia po pomoc dochodzi zwykle wtedy, kiedy pojawiają się bardziej groźne objawy (zaburzenia snu, objawy psychosomatyczne, myśli samobójcze).
Przebieg depresji reaktywnej
Depresja po zdradzie może mieć przebieg łagodny, umiarkowany bądź ciężki. Wiele zależy od osobowości osoby dotkniętej tym zaburzeniem i jej świadomością, z jaką chorobą ma on do czynienia. Warto nadmienić, że w odpowiedzi na przykre doświadczenia życiowe występuje najczęściej depresja reaktywna, charakteryzująca się krótkim czasem trwania i dobrą reakcją na leczenie. W wielu przypadkach samo wsparcie najbliższych i rozpoczęcie psychoterapii skutkuje znaczną poprawą.
Nieleczona depresja po zdradzie (nazywana dalej depresją reaktywną) może znacząco przybrać na sile, co będzie skutkować zwiększeniem intensywności objawów. W niektórych przypadkach dochodzi do samoistnego zaniku zaburzenia. Dużą rolę w samoistnym leczeniu odgrywa jednak samoświadomość chorego i wsparcie ze strony otoczenia. Można założyć, że trwanie w negatywnym stanie psychicznym i ciągłe rozpamiętywanie trudnego wydarzenia życiowego, jakim jest w tym wypadku zdrada, przyczyni się raczej do zwielokrotnienia intensywności objawów. Dopiero poczynienie kroku naprzód i sięgnięcie po pomoc w jakiejkolwiek formie zapewnia szansę szybkiego wyleczenia zaburzeń depresyjnych.
Leczenie depresji
Proces leczenia depresji polega w dużej mierze na psychoterapii. Psychoterapii, która ma pomóc choremu w nauce radzenia sobie z negatywnymi stanami emocjonalnymi. Przeprowadzana pod okiem psychoterapeuty lub lekarza i dobrana do osobistej sytuacji pacjenta przynosi efekty w postaci zmniejszenia nasilenia objawów. Wymaga jednak zaangażowania ze strony chorego i ewentualnie jego bliskich. W przypadku depresji reaktywnej o łagodnym przebiegu najczęściej sama psychoterapia jest wystarczająca. Zaś kiedy objawy są intensywniejsze, zaleca się skorzystanie z pomocy lekarza psychiatry.
Farmakoterapia w przypadku zaburzeń depresyjnych jest dość skuteczna i zapewnia szybkie efekty. Wykorzystuje się w niej indywidualnie dobrane środki przeciwdepresyjne, które chory przyjmuje pod ścisłą obserwacją lekarza. Połączenie farmakoterapii z psychoterapią i zaangażowaniem chorego w wielu przypadkach wystarcza, by wyleczyć depresję reaktywną i zminimalizować ryzyko nawrotu.
