Intubacja dotchawicza jest przeważnie wykonywanym poprzez anestezjologa zabiegiem. Jest także bez wątpienia najpewniejszą oraz najlepszą przyrządową techniką, zapewniającą stałą przepuszczalność dróg oddechowych, co czyni ją zabiegiem ratującym życie. Trwa zwykle kilkanaście sekund, lecz od prawidłowości jej zrobienia mnóstwo zależy. Do wykonania owego zabiegu potrzebne jest znieczulenie ogólnechorego, gdyż jest on niezwykle bolesny.
Czym jest intubacja?
Intubacja to zabieg polegający na wprowadzeniu do tchawicy specjalistycznej rurki intubacyjnej. Rurka wprowadzana jest poprzez nos bądź usta. Udrażnia ona drogi oddechowe, zabezpiecza przed aspiracją treści pokarmowej do płuc (podczas wymiotów u nieprzytomnych chorych), zapewnia podłączenie pacjenta do respiratora oraz prowadzenie znieczulenia ze sztuczną wentylacją. Poprzez rurkę możliwe jest odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych lub stosowanie poniektórych środków. Przed operacją odbywa się to po podaniu środków usypiających oraz zwiotczających. W nagłych przypadkach chory jest zazwyczaj nieprzytomny. Teraz stosuje się giętkich, jednorazowych plastikowych rurek. Rurka ma długość blisko 20 centymetrów. Jej rozmiar wybierany jest pomiędzy innymi do płci oraz wieku.
Czemu służy intubacja?
Intubacja dotchawicza jest zabiegiem, jaki przeważnie robi anestezjolog. Jest to łatwy zabieg, jaki gwarantuje przepuszczalność dróg oddechowych, ratując tymże samym życie chorego. Jej podstawowym celem jest dostarczenie powietrza do płuc oraz jego stałe zachowanie, gdyż chory, który jest zwiotczony, na przykład środkami przeciwbólowymi, nie może sam oddychać. Dzięki intubacji, oddychanie chorego wspierane jest przez respirator bądź worek, jaki wprowadza powietrze do płuc, za sprawą uciśnięć. Intubacja pozwoli także oczyścić drogi oddechowe oraz uchronić chorego przed zachłyśnięciem się treścią żołądka.
Wskazania do zrobienia intubacji dotchawiczej
Jest mnóstwo wskazań do zrobienia intubacji dotchawiczej. Przede wszystkim zabieg tenże umożliwia udrożnienie dróg oddechowych, gwarantuje ochronę przed aspiracją treści pokarmowej do drzewa oskrzelowego oraz płuc, zapewnia podłączenie do respiratora oraz aparatury umożliwiającej znieczulenie. Dodatkowo gwarantuje drenaż oskrzeli, dzięki możliwości odsysania. Intubację dotchawiczą robi się w wypadku potrzeby wentylacji automatycznej, gdy pozostałe sposoby dystrybucji gazów oddechowych będą mniej efektywne, i również w wypadku operacji w obszarze głowy oraz szyi i w okresie nietypowego ułożenia chorego na stole chirurgicznym w okresie operacji.
Intubacja za pomocą rurki – przebieg
Głowa chorego podczas zabiegu winna być odchylona do tyłu, dzięki czemu lekarz ma głębszy ogląd jamy ustnej. Specjalista wprowadza rurkę za pomocą laryngoskopu – urządzenia zezwalającego na sprawdzenie górnej części tchawicy, poniżej strun głosowych. Narzędzie w okresie działania ponadto trzyma język. Wpierw lekarz wprowadza lewą ręką ostrze laryngoskopu po prawej stronie języka. Uchwyt urządzenia jest układany pod kątem 45º w górę, żeby podnieść język i nagłośnię. Dzięki temu zauważalne struny głosowe oraz krtaniowe są otwarte. Specjalista prawą dłonią wprowadza rurkę intubacyjną poprzez usta dokładnie pomiędzy struny do czasu aż przemieści się ona w stronę krtani.
Podziałka, jaka znajduje się na rurce winna zatrzymać się w wypadku dorosłych na poziomie ust pomiędzy 21 i 24 cm. Lekarz wyjmuje ostrze laryngoskopu. Może obecnie wprowadzać powietrze tak, żeby uniknąć jego wyciekowi podczas wentylacji. Wyjście to jest wybierane wtedy, kiedy osoba poszkodowana jest niezwykle chora. Niedobór tlenu w organizmie może doprowadzić do zniszczenia mózgu, zatrzymania akcji serca oraz w skrajności do śmierci. Kiedy chory jest nieprzytomny oraz wymiotuje może to poskutkować ostrą niewydolnością oddechową lub/i zapaleniem płuc. Rurka, jaka zostanie wprowadzona zbyt głęboko, może doprowadzić do owego, iż jedynie jedno płuco będzie miało swobodny dostęp do tlenu, zamiast dwóch.
Czy intubacja może dawać pewne powikłania?
Intubacja, tak samo jak każdy odmienny medyczny zabieg – może powodować wystąpieniem u chorego rozmaitych powikłań. Do komplikacji intubacji kwalifikuje się wspominane już wprowadzenie rurki intubacyjnej do przełyku. Także położenie jej w nieprawidłowym miejscu w obszarze dróg oddechowych. Wprowadzenie owej formy – zamiast do tchawicy – zbyt głęboko, do jednego z dwóch oskrzeli podstawowych, zagraża wystąpieniem w obszarze jednego płuca rozedmy oraz odmy, w kolejnym płucu może z kolei pojawiać się w takiej sytuacji niedodma.
Hipotetycznie ewentualne powikłania intubacji mogą powodować niechęć chorych do owego zabiegu, jednakże zaznaczyć tu należy jeden element. Jeśli nieodzowność intubacji pochodzi z konieczności ratowania życia chorego, to wówczas ewentualna strata zęba przestaje być ważnym elementem. Prócz owego anestezjolodzy faktycznie specjalizują się w intubacjach. Im większe doświadczenie konkretnego specjalisty, tymże mniejsze staje się po prostu zagrożenie, iż w trakcie bądź po intubacji dojdzie do jakichkolwiek powikłań.
