Oparzenie górnych dróg oddechowych najczęściej stanowi rezultat oddziaływania pewnych lotnych substancji o charakterze chemicznym bądź wysokiej temperatury. W tej sytuacji niezmiernie szybko dochodzi do postępującego obrzęku dróg oddechowych. Może to przyczynić się do znacznego utrudniania bądź w niektórych przypadkach uniemożliwiania oddychania. Jakie objawy obecne są w przypadku oparzenia górnych dróg oddechowych? Jak należy postąpić w sytuacji, gdy do takiej sytuacji dojdzie?
Oparzenie górnych dróg oddechowych obejmuje jamę nosową, ustną, gardła oraz nagłośni. Najczęściej dochodzi do niego przez działanie niektórych lotnych związków chemicznych. Oparzenia mające charakter chemiczny mogą być również rezultatem działania różnego rodzaju dymów, gazów, par, które wytwarzane są w trakcie pożaru. Do oparzenia inhalacyjnego może dojść w wyniku działania energii cieplnej. W takiej sytuacji mówi się o oparzeniu termicznym. Jest to najczęściej występująca przyczyna prowadząca do oparzeń górnych dróg oddechowych.
Oparzenie górnych dróg oddechowych – na jakie symptomy świadczące o oparzeniu należy wskazać?
Gdy dojdzie do oparzenia górnych dróg oddechowych w rezultacie pojawi się obrzęk błony śluzowej, a także modyfikacje martwicze w jej obszarze. Co więcej, w oskrzelach zaczyna magazynować się wydzielina zawierająca domieszkę sadzy. Odprowadzenie jej staje się niemożliwe, ze względu na uszkodzenie nabłonka rzęskowego. Określony rodzaj nabłonka ma za zadanie wychwytywanie różnych zanieczyszczeń pochodzących z wdychanego powietrza i doprowadza do wyprowadzania ich z płuc oraz oskrzeli w stronę jamy nosowej bądź gardła. Dochodzi także do upośledzenia odruchu kaszlowego, którego zasadniczą funkcją jest wyrzucenie powietrza z górnych dróg oddechowych, a tym samym różnych zanieczyszczeń przyczyniających się do podrażnienia błony śluzowej. W rezultacie tworzą się substancję powodujące niedrożność oskrzeli.
Wśród symptomów oparzenia górnych dróg oddechowych wymienia się następujące:
- obecność pęcherzy na ustach,
- oparzenie twarzy,
- oparzenia występujące w jamie ustnej,
- opalone włosy nozdrzy,
- obecność chrypki,
- odruch odkrztuszania wydzieliny z fragmentem sadzy.
Podczas badania osłuchowego można dostrzec występowanie zaostrzonego szmeru oddechowego w formie pojedynczych świstów, a także furczeń.
Oparzenie górnych dróg oddechowych – sposób leczenia
Pierwszym działaniem, które powinno być podejmowane w przypadku oparzenia górnych dróg oddechowych, jest tlenoterapia bierna. Przeprowadzana jest w celu zapobiegania występowania bądź nasilenia niedotlenienia organizmu. Podkreślić jednak należy fakt, że taki sposób leczenia może być stosowany, gdy pacjent zachowuje czynność oddechową. W przypadku tej kuracji tlen podawany jest z wykorzystaniem kaniul donosowych bądź też maski tlenowej.
Niezbędną czynnością jest działanie określane mianem toalety drzewa oskrzelowego. W tym przypadku przeprowadza się odsysanie zalegającej wydzieliny przez zastosowanie ssaka elektrycznego.
Gdy pojawia się konieczność, podejmowane jest leczenie z wykorzystaniem preparatów farmakologicznych zwalczających zakażenia bakteryjne.
Leczenie oparzeń górnych dróg oddechowych wymaga pobudzenia pacjenta do oklepywania czy też odkasływania. Dużą korzyść przyniesie także masaż wibracyjny klatki piersiowej. Niejednokrotnie zastosowanie ma również inhalacja z preparatów mukolitycznych. Przyczyniają się one do zmniejszenia lepkości śluzu znajdującego się w obszarze dróg oddechowych.
W sytuacji, w której dojdzie do niedrożności dróg oddechowych, działaniem koniecznym jest przeprowadzenie inkubacji dotchawicznej przez usta.
Oparzenie górnych dróg oddechowych – metody postępowania w przypadku, gdy dojdzie do niedrożności dróg oddechowych
Ostra niedrożność dróg oddechowych, która jest konsekwencją oparzenia dróg oddechowych, wymaga konieczności przeprowadzenia inkubacji dotchawiczej przez usta. Bardzo istotną kwestią jest stabilne umieszczenie rurki inkubacyjnej. Ma to duże znaczenie dlatego, że zwiększanie obrzęku śluzówki jamy ustnej, głębokie oparzenia skóry twarzy, a ponadto ograniczenie możliwości ruchowych żuchwy i szyi, mogą przyczynić się do tego, że kolejna inkubacja nie będzie mogła być przeprowadzona. Co więcej, koniecznie trzeba unikać stosowania związków zwiotczających, gdyż bezwład mięśni oddechowych może przyczynić się do niedotlenienia, a w konsekwencji do zgonu pacjenta. Dzieje się tak, ponieważ wentylacja z wykorzystaniem maski nosowo-twarzowej jest niejednokrotnie bardzo trudna oraz nieefektywna.
Zauważyć należy fakt, że inkubacja dotchawicza osoby, która doświadczyła oparzenia górnych dróg oddechowych, związana jest z niebezpieczeństwem wystąpienia powikłań. Do przeprowadzenia działań inkubacyjnych zaleca się w tym przypadku wykorzystanie rurki charakteryzującej się jak największym rozmiarem. Zapewnia ona mniejsze opory oddechowe. Dzięki temu wydzielina jest lepiej usuwana.
Inną metodą wykorzystywana w przypadku niedrożności dróg oddechowych jest tracheotomia. Jednakże jej zastosowanie niesie niebezpieczeństwo różnych niebezpiecznych powikłań. Przeprowadzenie tracheotomii u osoby z obecnością oparzenia skóry szyi może przyczynić się do niezwykle szybkiego zakażenia dróg oddechowych.
