Wywoływanie porodu jest czynnością podejmowaną w celu doprowadzenia do akcji porodowej. Wskazane działanie stosowane jest w przypadku, gdy istnieje realne zagrożenie dla życia matki oraz dziecka. Metoda ma również zastosowanie, w sytuacji gdy ciąża kobiety znacznie się przedłuża. W terminologii medycznej ingerencja medyczna prowadząca do powstania akcji porodowej określana jest mianem indukcji.
Wywoływanie porodu – w jakich sytuacja jest przeprowadzane?
Dziecko przychodzące na świat przed 37 tygodniem ciąży jest wcześniakiem. Poród przed wskazanym terminem związany jest z różnymi zagrożeniami dla dziecka. Co więcej, im wcześniej następuje rozwiązanie, tym niebezpieczeństwo powikłań jest większe. Dlatego tak ważnym aspektem jest rozwiązanie ciąży w terminie. Istnieją jednak sytuacje zmuszające do wcześniejszego wywołania akcji porodowej. Są one związane z powstaniem zagrożenia dla życia matki oraz dziecka.
Określone rozwiązanie stosowane jest także wówczas, gdy okres ciąży się przedłuża lub w przypadku ciąży przeterminowanej, która zyskuje takie miano po 42 tygodniu. Większość ginekologów jest jednak zdania, że poród powinien być wywoływany tylko, gdy ciąża jest przeterminowana oraz gdy dochodzi do zmniejszania się ilości płynu owodniowego, a ponadto wydolności łożyska. Jest to sytuacja rzeczywistego zagrożenia dla życia malucha.
Gdy rozwiązanie nie następuje w terminie, pojawia się konieczność monitorowania sytuacji. Ciężarna powinna znaleźć się na oddziale położniczym bądź poddawać się badaniu KTG co kilka dni. Dzięki temu uzyska się informację wskazującą czy pojawiły się skurcze macicy oraz jaki jest stan dziecka. Co więcej, często sprawdzane jest wówczas zabarwienie płynu owodniowego przy wykorzystaniu wziernika określanego mianem aminoskopu. Zielonkawe zabarwienie wód płodowych jest wskazaniem, że doszło do wydalenia smółki. W takiej sytuacji należy przystąpić do wywoływania akcji porodowej.
Innym czynnikiem przyczyniającym się do podjęcia działań związanych z wcześniejszym wywołaniem akcji porodowej, jest przedterminowe pękniecie pęcherza płodowego w przypadku ciąży donoszonej. Określone wyżej procedura stosowana jest, gdy wystąpi niebezpieczeństwo obumarcia płodu, co ma miejsce na przykład przy nieustabilizowanej cukrzycy u kobiety. Powoduje ona nadmierny rozwój płodu, a także inne niekorzystne zmiany.
Podkreślić należy również fakt, że nieprawidłowe wyniki badań kobiety mogą być czynnikiem skłaniającym specjalistę do powzięcia decyzji prowadzącej do wcześniejszego wywołania akcji porodowej.
W pewnych sytuacjach podaje się dziecku preparaty, których zadaniem jest przyspieszenie rozwoju płuc. Jednakże najczęściej czeka się w wywołaniem porodu do 37 tygodnia ciąży.
Wywoływanie porodu – w jaki sposób jest przeprowadzane?
Wcześniejsze wywołanie akcji porodowej najczęściej odbywa się przez podanie matce syntetycznego hormonu (oksytocyna), który przyczynia się do skurczy macicy. Zauważyć należy fakt, że środek prowadzi nawet do mocniejszych skurczy niż podczas naturalnego porodu. W związku z tym, w pierwszej kolejności przeprowadza się próbę oksytocynową. Dla jej wykonania w pierwszej kolejność podaje się małe dawki oksytocyny, w celu sprawdzenia reakcji kobiety i dziecka na określony związek. Wszystko odbywa się pod kontrolą KTG. Istnieją przypadki, w których zastosowanie opisanej techniki przyczynia się do niedotleniania bądź innych zaburzeń. W związku z tym metoda oksytocynowa obarczona jest dużym ryzykiem.
Przed zaprezentowanym powyżej sposobem czasami wykorzystuje się technikę określaną mianem preindukcji porodu. Podczas tego działania matce aplikowany jest żel zawierający prostaglandyny. Są to hormony, które ponoszą odpowiedzialność za proces dojrzewania szyjki macicy. Stanowi do znaczne ułatwienie porodu, gdyż podanie samej oksytocyny nie doprowadza do tak skutecznego rozwierania szyjki macicy, jak prostaglandyna.
Zauważyć należy, że oksytocyna wykorzystywana jest do wczesnego wywołania akcji porodowej, ale także w sytuacji, gdy poród się opóźnia.
Proces indukcji odbywa się także przez przebicie pęcherza płodowego. W terminologii medycznej jest to określane manem amniotomii. Takie działanie doprowadza do wytwarzania się prostaglandyn. Działanie tych związków zostało opisane powyżej.
Wywoływanie akcji porodowej na skutek przebicia pęcherza jest metodą, która wykorzystywana jest, w sytuacjach gdy czas trwania ciąży się przedłuża (ponad 42 tygodnie). Przed zastosowaniem określonej techniki szyjka macicy musi osiągnąć rozwarcie przynajmniej 2-3 cm. Co więcej, do porodu musi dojść nie później niż 12 godzin po przebiciu pęcherza. Jest to bardzo istotna kwestia, gdyż po upływie wskazanego czasu zwiększa się niebezpieczeństwo powstania infekcji.
Podsumowując, warto podkreślić, że każda ingerencja polegająca na sztucznym wywołaniu akcji porodowej związana jest z dużym niebezpieczeństwem zagrożeń dla matki oraz dziecka. Biorąc pod uwagę powyższe, indukcja wykonywana jest tylko sytuacjach koniecznych, w których nie widzi się innego rozwiązania problemu.
