Gorączka połogowa określana jest inaczej mianem zakażenia połogowego. Jest patologią, do której dochodzi w okresie poporodowym. Może ona ograniczać się wyłącznie do ogniska pierwotnego. Jednakże zdarza się także, że za pośrednictwem naczyń krwionośnych bądź limfatycznych dochodzi do rozprzestrzeniania się bakterii po całym organizmie. Drobnoustroje powodują ogólnoustrojową infekcję. Zwrócić należy uwagę na fakt, że źródło infekcji, to cały kanał rodny matki, przez który przechodzi maluch podczas porodu. Uszkodzenia mogą być związane z trzonem oraz szyjką macicy, pochwą bądź sromem. Co więcej, rana powstała po przecięciu krocza może stanowić wspaniałe warunki do rozwoju drobnoustrojów.
Gorączka połogowa w początkowej fazie ma charakter miejscowy, najczęściej ograniczony do rany poporodowej. Jednakże może dojść do rozprzestrzeniania się stanu zapalnego na pozostałe elementy układu rozrodczego kobiety. Bardzo często występującym powikłaniem jest zapalenie przydatków, które jest rezultatem transportu patogenów do jajowodów przez błony śluzowe. W trudnych sytuacjach poza stanem zapalnym może ujawnić się ropniak jajowodu, a nawet zapalenie otrzewnej, które ograniczone jest do okolicy miednicy mniejszej. Stan pacjentki jest bardzo trudny, gdy pojawia się rozlane zapalenie otrzewnej. Jest to sytuacja stanowiąca zagrożenie dla zdrowia oraz życia kobiety.
Połogowe zapalenia przymacicz stanowi następny rodzaj powikłania w zakażeniu połogowym. Dochodzi tutaj do rozprzestrzeniania się infekcji za pośrednictwem naczyń chłonnych. Pacjentki doświadczają wówczas odczucie silnego bólu, który promieniuje do kończyny dolnej. W tym przypadku również współtowarzyszącym symptomem jest gorączka. Co więcej, podczas badania fizykalnego obserwowany jest bolesny naciek o charakterze zapalnym. Powiększenie tego elementu może prowadzić do powstania dyskomfortu w czasie defekacji bądź mikcji. Pojawia się nadmierny ucisk pęcherza moczowego bądź odbytnicy.
Gorączka połogowa – przyczyny
Najczęściej występującym drobnoustrojem chorobotwórczym są bakterie tlenowe, na przykład Escherichia coli, Streptococcus. W rzadkich przypadkach są to bakterie beztlenowe, na przykład Clostridium bądź Bacteroides. Nie mniej jednak w odniesieniu do większości zakażeń nie ma możliwości wyizolowania pojedynczego szczepu, który ponosi odpowiedzialność za zakażenie. Najczęściej jest to kilka gatunków bakterii. Podkreślić należy fakt, że poza drobnoustrojami pochodzącymi z rany poporodowej, pewne szczepy mogą mieć źródło z rąk personelu medycznego.
Gorączka połogowa – objawy
Właściwie funkcjonujący mechanizm immunologiczny może poradzić sobie z większością bakterii. Element, które zwiększają niebezpieczeństwo pojawienia się gorączki połogowej to przede wszystkim: duża utrata krwi po porodzie, osłabienie układu odpornościowego, a także przebyte zabiegi położnicze.
Wymienia się następujące symptomy:
- obecność stanów podgorączkowych, a następnie gorączką osiągającą wartość nawet 39 stopni Celsjusza,
- pojawienie się upławów z jamy macicy, które zmieniają konsystencję w czasie zakażenia, mogą wyróżniać się brzydkim zapachem,
- nieprawidłowości związane z obkurczaniem macicy po porodzie. Element ten zwiększa ryzyko krwotoku, co może przyczyniać się do wstrząsu hipowolemicznego, a więc wynikającego z niewłaściwego wypełnienia łożyska naczyniowego,
- dotkliwy ból podczas palpacji. Powłoki brzuszne charakteryzują się bardzo dużą tkliwością, ból jest kłujący, w pierwszym etapie jednostronny, a następnie w miarę jak dochodzi do rozwoju zakażenia, występują inne dolegliwości, takie jak wymioty, złe samopoczucie, przyspieszone tętno, suchy oraz spękany język, szybki i płytki oddech. Objawy te świadczą o zbliżającym się wstrząsie.
- W pewny sytuacjach dochodzi do miejscowego podrażnienia jelit.
- zatrzymanie odchodów połogowych, jednakże jest to symptom obecny przy lekkiej postaci gorączki połogowej.
Gorączka połogowa – sposób leczenia
Zauważyć należy fakt, że zakażenie połogowe jest stanem, który wymaga hospitalizacji. Leczenie ambulatoryjne jest błędnym rozwiązaniem. Rozprzestrzenianie się zakażenia połogowego wymaga przeprowadzenia działań diagnostyczno-terapeutycznych w sposób relatywnie szybki. Jest to postępowanie niezbędne w celu uniknięcia powikłań, które stanowią duże niebezpieczeństwo dla zdrowia oraz życia pacjentki. Zasadniczy sposób leczenia polega na antybiotykoterapii. Co więcej, dobrze żeby była ona zgodna z antybiogramem. Podkreślić należy, że najczęściej wybiera się preparaty charakteryzujące się szerokim spektrum działania.
Dzięki temu można zlikwidować większość szczepów bakteryjnych. Innym sposobem walki z gorączką połogową jest podjęcie leczenia objawowego. W tym przypadku dopuszcza się stosowanie różnego typu okładów oraz środków mających działanie rozkurczowe. Pewne sytuacje wymagają interwencji chirurgicznej. Istotną kwestią jest jak najszybsze podjęcie działań leczniczych, przez wykorzystanie antybiotyku szerokowidmowego. Po uzyskaniu antybiogramu czynności lecznicze powinny ulec znacznej intensyfikacji.
