Pregoreksja (inaczej nazywana ciążoreksją lub anoreksją w ciąży) jest zaburzeniem odżywiania występującym u kobiet w ciąży. Obecnie to powszechny problem wielu osób. Badania londyńskich naukowców wykazują, że na różnego rodzaju zaburzenia związane z przyjmowaniem pokarmów w czasie ciąży cierpi jedna na czternaście kobiet, a około 80% z nich jest niezadowolonych ze swojego wyglądu. Dzieje się to między innymi dlatego, że przyszłe mamy nie wiedzą jak należy się właściwie odżywiać i dostają wiele różnych porad, które wzajemnie się wykluczają (np. „teraz musisz jeść za dwoje”, „jedz tyle co zwykle, nie potrzebujesz więcej”, „musisz jeść same warzywa i owoce, bo to zdrowe”).
Co to jest pregoreksja?
Pregoreksja polega na głodzeniu się lub prowokowaniu wymiotów. Ciężarna, bojąc się przyrostu wagi robi wszystko, by do niego nie doszło. Stale powiększający się brzuch, grubsze uda, większe piersi i masywniejsze, szersze biodra powodują, że kobieta chce ukryć ciążę. Pragnie nadal wyglądać szczupło i nie rozumie, że w obecnej chwili jest to niemożliwe. Przyrost wagi wiąże z utratą atrakcyjności, a chęć posiadania idealnej figury przedkłada nad zdrowie dziecka.
Jakie są przyczyny pregoreksji?
Pregoreksja posiada wiele złożonych przyczyn. Jedną z nich jest obniżona samoocena kobiety. Przez jej niskie poczucie własnej wartości nie akceptuje swojego wyglądu. Chce być piękna za wszelką cenę, jednak wszystkie starania są niewystarczające. Pregoreksja dotyka częściej kobiet, które w dzieciństwie przeżyły jakąś traumę. Ciąża oraz stres z nią związany może wywoływać to zaburzenie, przypominając o traumatycznych wydarzeniach. Aktualnie dużą rolę w życiu ludzi odgrywają media. Przyszłe matki narażone są na oglądanie wizerunków ciężarnych gwiazd, wyglądających idealnie.
Oprócz niewielkiego brzucha, nie widać u nich żadnych niedoskonałości, co doprowadza zwyczajne kobiety do kompleksów, narastającej frustracji i chęci wyglądania równie dobrze. Nie dostrzegają, że zdjęcia znanych modelek, aktorek, piosenkarek, czy innych gwiazd są przerabiane w różnych programach przez osoby profesjonalnie się tym zajmujące. Pregoreksja częściej stwierdzana jest u osób chorujących wcześniej na anoreksję, albo bulimię. Zdarza się, że zaburzenie to pojawia się u przyszłych matek niegotowych do pełnienia swojej roli. Obserwacje wskazują również na znaczenie czynników genetycznych.
Objawy pregoreksji
Objawy są zróżnicowane. Do głównych nalezą wymioty (prowokowane, by pozbyć się jedzenia), wyczerpujące wysiłki fizyczne, diety (ograniczające w dużym stopniu ilość i jakość przyjmowanego pokarmu), głodówki. Niewielkie ilości pokarmu o niskiej kaloryczności tłumaczy nudnościami, brakiem apetytu, złym samopoczuciem. Ponadto kontroluje wagę i z góry zakłada ile maksymalnie może przytyć. Sięga też po środki moczopędne oraz przeczyszczające. Posiłki woli spożywać w samotności, ponieważ ukrywa przed bliskimi swoje niejedzenie.
Skutki dla ciężarnej i jej dziecka
W związku z niedoborami jedzenia u kobiety i jej dziecka występują niedobory witamin. Prowadzi to m.in. do uszkodzenia centralnego układu nerwowego dziecka, układu kostnego, oczu, nerek, Oprócz tego, niedożywienie często jest powodem samoistnego poronienia. Przyszłej matce grozi niedokrwistość, nadciśnienie tętnicze, krwawienie z dróg rodnych, anemia, przedwczesny poród. Dziecko może mieć niewydolność oddechową, mniejszy obwód głowy, zaburzenia fizyczne i umysłowe, niski wynik w skali APGAR, niską wagę podczas narodzin, zaburzenia w rozwoju mózgu, zwiększone ryzyko wystąpienia wad genetycznych, deformacje ciała, niewykształcony odruch ssania i zaburzenia łaknienia. Istnieje większe prawdopodobieństwo, że urodzi się przed planowanym terminem porodu.
Leczenie pregoreksji
Podobieństwo pregoreksji do anoreksji umożliwia podjęcie tego samego leczenia w obu zaburzeniach. Przede wszystkim cenna jest tutaj pomoc psychologa, ginekologa, dietetyka i położnej. Kobieta musi zmienić swoje nawyki żywieniowe. Ważne jest, żeby zaczęła inaczej postrzegać samą siebie i zrozumiała, że nie jest nieatrakcyjna. Praca z dietetykiem umożliwi ustalenie odpowiednio zbilansowanej diety. Ciężarna będzie odżywiała się zdrowo i w odpowiednich proporcjach.
Psycholog (lub psychoterapeuta) pomoże jej podnieść zaniżoną samoocenę, zaakceptować wszelkie niedoskonałości. Ginekolog oraz położna mają z kolei zadbać o prawidłowy przebieg ciąży i rozwój płodu. Ważne jest, by przyszła mama uzyskała wsparcie od najbliższych. Zrozumienie i niebagatelizowanie przez nich zaburzenia sprawi, że będzie czuła się bezpiecznie. Chętniej podejmie próby poradzenia sobie z problemem. Pregorektyczka powinna mieć poczucie, że nie musi ukrywać swojego zaburzenia lub się go wstydzić.
Ciąża to okres, w którym nie należy się odchudzać. Do odpowiedniego rozwoju płodu, konieczny jest przyrost masy ciała. Kobiety muszą pamiętać, że nie należy ulegać wpływowi telewizji, kolorowych czasopism i portali społecznościowych (typu Instagram, Facebook). Rzeczywistość, którą kreują jest zazwyczaj wyidealizowana i w dużym stopniu odbiega od prawdziwego życia
