Zespół pasm owodniowych to wada genetyczna czasu prenatalnego. Dolegliwość dotyka jedno dziecko na 15 tysięcy urodzeń. Przeważnie zespół pasm owodniowych kończy się poronieniem (strata 170 zarodków na 10 tysięcy wszystkich poronień). Zespół taśm owodniowych jest w czasie życia prenatalnego oraz jest wrodzoną wadą zarodka, powstałą na skutek nieświadomego zniszczenia jego tkanek. Określa się, iż zespół taśm owodniowych dotyczy 1 dziecka na 15 tys.
Czym jest zespół pasm owodniowych?
Zespół pasm owodniowych to wada genetyczna, jaka tworzy się na początku czasu prenatalnego. Połączona jest z wczesnym rozerwaniem worka owodniowego, jaki w efekcie przyczynia się do zniszczenia zdrowych tkanek zarodka poprzez pasma pękniętej owodni. Pasma tkanki łącznej łączą się do ciała zarodka. Potem zaciskają się one na ciele zarodka wraz z jego rozwojem, co w konsekwencji przyczynia się do niedokrwienia, obrzęku, i w ekstremalnym wypadku do całkowitej amputacji kończyny, części kończyny, lub pęknięcia głowy, ściany klatki piersiowej czy warstw brzucha.
Zespół pasm owodniowych: podstawy?
Specjaliści są pewni, iż do uszkodzenia worka owodniowego oraz wystąpienia ABS dochodzi pomiędzy 28. dniem i 18 tygodniem ciąży. Lecz zdarzają się także wypadki zespołu pasm owodniowych w późniejszej ciąży, jakie do owego nie były zauważone we wczesnych tradycyjnych badaniach USG. Przyczyna ABS nie jest znana. Na pewno eliminuje się źródło wrodzone. Poszczególni specjaliści uważają, iż choroba pojawia się „naturalnie” bądź jest spowodowana ogromnym wstrząsającym wydarzeniem mamy.
Zespół pasm owodniowych: symptomy
Zespół pasm owodniowych przeważnie rozwija się w pierwszym trymestrze ciąży. Dobrze rozwijające się dotychczas stronie ciała zarodka są ciasno owinięte pasmami owodni, co blokuje ich wzrost oraz zapobiega dalszy rozwój. Należałoby uzmysłowić sobie, iż każdy zarodek uszkodzony w efekcie owego zaburzenia, będzie prezentował odmienne schorzenia. Pasma owodniowe przeważnie otaczają się dookoła kończyn, na rozmaitej ich wielkości. Wywołuje to serię symptomów, jaką dosyć prosto możemy sobie wyimaginować: ciasno owinięta nóżka, rączka bądź palce dziecka z dystalnym obrzękiem i dużym upośledzeniem przepływu Do najpoważniejszych następstw takiego zniszczenia należą amputacje czy zmniejszenie palców oraz kończyn i zrośnięcie palców rąk bądź stóp (syndaktylia). Jedną spośród popularniejszych chorób kończyn, towarzyszących zespołowi pasm owodniowych, jest stopa końsko-szpotawa.krwi.
Zespół pasm owodniowych: jak rozpoznać chorobę?
Zespół pasm owodniowych można zobaczyć podczas tradycyjnego USG ciążowego, jakie robi się w drugim trymestrze (ok. 18.-20. tygodnia ciąży). Jednakże nie jest to proste. Pasma tkanki łącznej są niewielkie oraz niedostatecznie zauważalne. Żeby je wykryć, niezbędny jest dobry ultrasonolog i niezwykle dobry, innowacyjny aparat do USG 3D. Również badanie rezonansem magnetycznym pozwoli na rozpoznanie choroby. Zazwyczaj w USG zauważa się już rezultat oddziaływania pasm: ciało zarodka jest zniszczone. Wówczas należy kontrolować stan dziecka do końca ciąży. Nieraz robione są operacje wewnątrzmaciczne, aby uniknąć np. amputacji kończyny. Można także wykonać operację plastyczną od razu po urodzinach dziecka. Każdy wypadek zespołu pasm owodniowych jest traktowany indywidualnie, ponieważ wszystko zależy od stopnia niepełnosprawności.
Zespół pasm owodniowych – leczenie
Same pasma owodniowe są ciężkie do zobaczenia, gdyż potrzebuje to najnowszego aparatu. Jest to niewątpliwie możliwe, więc należałoby czerpać z wiedzy oraz pomocy fachowców dysponujących najdoskonalszym aparatem. Gdy specjalista zobaczy zatem tylko powstałe uszkodzenia, przeważnie poleci obserwowanie stanu dziecka do końca ciąży. Zazwyczaj polega ono na jeszcze częstszym wykonywaniu badań USG. W poniektórych wypadkach przeprowadza się wewnątrzmaciczne operacje, jakie pozwolą uniknąć amputacji oraz pomagają uwolnić tkanki dziecka spod krępujących pasm. Gdy operacja nie jest możliwa w ciąży, odbudowa tkanek może zostać zrobiona po urodzinach. Obejmuje ona np. plastykę kości, skóry lub protetykę.
Przeciwdziałanie
Wystąpieniu zespołowi pasm owodniowych nie da się zapobiec. Dlatego apelują specjaliści, o nie lekceważenie tradycyjnych, kontrolnych badań USG w ciąży. Każda ciężarna winna poddawać się badaniu USG raz na cztery tygodnie. Już w trakcie badań prenatalnych w dwunastym tygodniu ciąży, specjaliści mogą zobaczyć symptomy zespołu pasm owodniowych. Specjaliści zobowiązani są do badania choćby liczby paluszków u dłoni oraz stóp i sprawdzenia poprawności rozwoju dziecka. Co istotne, następne badanie poświadczające odpowiedni rozwój to USG wrodzone drugiego trymestru, nazywane połówkowym, gdy specjalista następny raz sprawdza prawidłowość wykształcenia dłoni, nóg, stóp, rąk lecz także organów wewnętrznych. Specjaliści zgodnie potwierdzają, iż odkrycie zespołu pasm owodniowych jest bardzo ciężkie oraz potrzeba do owego profesjonalnego, innowacyjnego sprzętu USG. Dlatego należałoby dobierać fachowców, jacy dysponują innowacyjnym aparatem i mają dokumenty poświadczające ich zdolności.
