Ciążowa choroba trofoblastyczna składa się z czterech jednostek patologicznych: zaśniadu groniastego, zaśniadu inwazyjnego, raka kosmówki, guza miejsca łożyskowego. Wspólnymi ich cechami są wysyłanie do krwi gonadotropiny kosmówkowej (HCG) oraz wysoka chemiowrażliwość (poza guzem miejsca łożyskowego).
Co to jest ciążowa choroba trofoblastyczna?
Ciążowa choroba trofoblastyczna (ang. gestational trophoblastic disease – GTD) jest anomalią łożyska kształtującą się na skutek niewłaściwego zapłodnienia, jaka pojawia się zwykle w II–III trymestrze ciąży. W prawdzie jednakże ciążowa choroba trofoblastyczna nie jest jednostką kliniczną o standardowym profilu. Ciążowa choroba trofoblastyczna może znaczyć rozwój zaśniadu groniastego całkowitego. Dolegliwość ta jest anomalią łożyska, jaka powstaje ze schorzeń chromosomalnych. Jest to łagodna postać ciążowej choroby trofoblastycznej występująca sporadycznie w Europie z częstotliwością ok. 1/1000 ciąż. Pojawia się zazwyczaj u pań przed 20. oraz po 40. roku życia. Rozróżniamy dwa typy zaśniadu groniastego: całkowity oraz częściowy.
Istoty ciążowej choroby trofoblastycznej
Ciążowa choroba trofoblastyczna przyjmuje mnóstwo formy, jakie różnią się od siebie stopniem inwazyjności oraz prognozowaniem. W najłagodniejszych wypadkach jednocześnie z chorobowym trofoblastem rozwija się zarodek oraz łożysko, natomiast ciąża taka może być nieraz zakończona narodzeniem zdrowego dziecka. W pozostałych sytuacjach jedyną rozwijającą się strukturą są komórki trofoblastu. Najpowszechniejszą formą GTD jest tak nazywany zaśniad groniasty – dolegliwość, w jakiej tkanki trofoblastu rozrastają się zbytnio w jamie macicy, tworząc specyficzne, zauważalne w obrazie ultrasonograficznym groniaste, pęcherzykowe formy.
Namnażające się intensywnie, wywołują rozszerzenie macicy oraz brzucha w sposób charakterystyczny dla ciąży, chociażby gdy nie wytworzył się zarodek. W badaniach laboratoryjnych znajduje się zbytnią aktywność hormonalną łożyska (trofoblastu) – niezwykle wysokie poziomy hCG, więc gonadotropiny kosmówkowej. Łącznie symptomy owe mogą poprzez długi okres udawać odpowiedni rozwój ciąży.
Ciążowa choroba trofoblastyczna – podstawy
W warunkach prawidłowych po zapłodnieniu (więc powiązaniu właściwego plemnika z odpowiednią komórką jajową) powstaje zygota – pierwsza komórka nowego organizmu. Zarówno plemnik, jak również komórka jajowa mają jedynie połowę materiału genetycznego typowej komórki ojcowskiej lub matczynej (są haploidalne, więc mają 22 chromosomy autosomalne oraz jeden chromosom płciowy). Dzięki temu, po ich związaniu, nowo powstała zygota dysponuje zestawem materiału genetycznego – w połowie wychodzącym od ojca (z jego plemnika), natomiast w połowie od mamy (z jej komórki jajowej).
Zygota jest już zatem komórką diploidalną (posiada 44 chromosomów autosomalnych oraz dwa chromosomy płciowe, jakie predestynują płeć nowego organizmu). Zygota podlega następnym rozdziałom – ilość komórek rośnie, natomiast nowy organizm nosi sukcesywnie nazwę moruli, blastuli, natomiast ostatecznie blastocysty. Stworzona blastocysta (powstała blisko tygodnia po zapłodnieniu) składa się z dwóch podstawowych części – węzła zarodkowego (embrioblastu), z jakiego rozwinie się zarodek (płód) i trofoblastu, z jakiego rozwinie się łożysko.
Ciążowa choroba trofoblastyczna – diagnoza
W wypadku podejrzenia ciążowej choroby trofoblastycznej robi się ultrasonograficzne badanie przezpochwowe (USG). Pojawia się na nim specyficzny obraz, przywodzący zamieć śnieżną. Z kolei w badaniach krwi stwierdza się podwyższone natężenie beta hCG (beta gonadotropiny kosmówkowej). Poza tymże ciężarna ma podniesione ciśnienie arterialne krwi oraz białko w moczu. Specjalista może także sprawdzić funkcję nerek, wątroby i tarczycy, ponieważ może dojść do choroby tychże organów. Główne zidentyfikowanie stawia się na bazie rezultatów badania histopatologicznego materiału otrzymanego z jamy macicy.
Leczenie
Jak traktuje się GTD zależy od owego, jaki jest rodzaj rozproszenia, czy także pragniesz mieć dzieci w przyszłości. Większość pań może mieć zdrową ciążę po leczeniu GTD. Chirurgia jest niejednokrotnie podstawowym etapem w wypadku nowotworów, jakie nie rozprzestrzeniły się. Dylatacja oraz kuret (D &C) jest popularnym zabiegiem, w jakim specjalista przedłuża szyjkę macicy oraz złomuje macicę urządzeniem nazywanym curetyną. Zazwyczaj możesz powrócić do domu tego samego dnia. Gdy nie chcesz mieć więcej dzieci, to histerektomia – zabieg usunięcia macicy – to następna propozycja.
To nie jest wspólne dla Hms. Jest wzorcem dla PSTts oraz ETts, żeby potwierdzić się, iż wszelkie komórki rakowe zostały wyeliminowane. Chemioterapie mogą być zastosowane, gdy GTD przenosi się w macicy bądź w pozostałych partiach ciała. To niejednokrotnie po zabiegu pomaga przeciwdziałać powstaniu raka. Może zostać zastosowana również radioterapia. Wtedy stosuje wiązki wysokiej energii z promieni X bądź pozostałych źródeł w celu usunięcia komórek rakowych. Zwykle jest stosowany jedynie w wypadku, kiedy GTD przenosi się oraz chemioterapia nie działa dobrze.
