Zdrowie psychiczne, powinno być sprawą prywatną. Kiedy jednak musisz wziąć zwolnienie lekarskie od pracy ze względu na stan zdrowia, często trudno zachować prywatność. Jak najlepiej zarządzać życiem zawodowym, jednocześnie radząc sobie z chorobą psychiczną? Po pierwsze wbrew temu co może nam się wydawać, jest to powszechna sytuacja. Nie zaniedbuj swojego zdrowia i zgłoś się po pomoc w sytuacji, kiedy tego potrzebujesz.
Czy zwolnienie lekarskie spowodowane chorobą psychiczną, to powód do wstydu?
Absolutnie nie. Leczenie najczęstszych schorzeń psychicznych (mianowicie depresji) jest skuteczne w 80% przypadków. Niestety mniej, niż połowa osób potrzebujących pomocy często jej nie otrzymuje. Nierzadko z powodu piętna społecznego, strachu przed reperkusjami w pracy lub braku dostępu do opieki medycznej.
Kultura pracy przeważnie nie jest przyczyną choroby, jednak niektóre aspekty, mogą utrudnić leczenie. Brak odpowiedniej ilości snu, niezdolność do wykonywania rutynowych ćwiczeń, ograniczony kontakt z przyjaciółmi i bliskimi lub nadużywanie substancji może prowadzić do pogorszenia zdrowia psychicznego. Często może to utrudniać pracę.
Jak najlepiej oznajmić swojemu przełożonemu o zwolnieniu lekarskim?
Jeśli lekarz skierował Cię na zwolnienie lekarskie, najlepiej byłoby spokojnie poinformować swojego menedżera. Nie musisz przedstawiać całej historii choroby, wystarczy podzielić się tylko minimalną ilością informacji i zachować chorobę w tajemnicy.
Po poinformowaniu o zwolnieniu lekarskim mogą nasuwać Ci się pytania: Jak wrócić do pracy? Co powiedzieć współpracownikom? Jak zareaguje szef? Jak wrócić do obowiązków bez narażania zdrowia?
Wiele osób ma problemy ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym i decyduje się nie mówić o nich swoim współpracownikom, lub pracodawcom. Tutaj prawo jest po Twojej stronie. Twój przełożony nie jest uprawniony, by wiedzieć, na co konkretnie chorujesz i nie ma obowiązku, by mu taką wiedzę przekazywać. Zwolnienie lekarskie nie zawiera słownej informacji na temat rodzaju choroby.
Niezależnie od tego, czy powiadomisz o przyczynie swojej nieobecności, przygotuj się na pytania współpracowników. Dyplomatycznym rozwiązaniem, będzie powiedzenie: „Wziąłem zwolnienie lekarskie z powodów zdrowotnych, ale teraz wszystko jest w porządku i cieszę się, że wróciłem do pracy”.
Być w stałym kontakcie ze swoim specjalistą, odnośnie powrotu do pracy
Zastanów się, czy powinieneś od razu wrócić do pracy w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin. Radzenie sobie z chorobą psychiczną może być wyczerpujące, więc daj sobie czas, którego potrzebujesz.
Rozważ wpływ wszelkich leków, które przyjmujesz, czy będą wpływać na Twoją efektywność w pracy. Niektóre mogą powodować senność, inne rozdrażnienie lub zaburzenia koncentracji. Z czasem Twój psychiatra może chcieć dostosować odpowiednie leki. Mogą minąć dni, tygodnie lub miesiące, zanim lekarz będzie mógł stwierdzić, czy lek i dawkowanie są dla Ciebie odpowiednie. W tym okresie przejściowym mogą wystąpić reakcje fizyczne lub wahania nastroju.
Co możesz zrobić, aby szybciej powrócić do zdrowia?
- Polegaj na swojej zaufanej osobie, która może okazać Ci wsparcie — członku rodziny, bliskim przyjacielu, lekarzu lub terapeucie. Mogą oni pomóc Ci w szybszym powrocie do zdrowia.
- Trzymaj się rutyny, kiedy tylko jest to możliwe. Znajdź spokojne miejsce, w którym możesz robić krótkie przerwy w ciągu dnia. Zanim wrócisz do domu, zrób krótką listę priorytetów na następny dzień. Zastanów się, jak poradzisz sobie z podróżami służbowymi, czy innymi stresorami, które mogą czekać na Ciebie po powrocie do pracy.
- Wieczorem zanotuj kilka pozytywnych rzeczy, które wydarzyły się w ciągu dnia. Prowadzenie dziennika może pomóc w śledzeniu nastrojów i zachowań oraz ułatwić psychiatrze dopasowanie odpowiedniej dawki leków.
- Przy zapobieganiu komplikacjom, naucz się rozpoznawać wczesne znaki ostrzegawcze. Czy jesteś zestresowany, niespokojny lub popadasz w konflikty w pracy? Pamiętaj, że istnieje różnica między złym dniem a nawrotem choroby.
Jeśli chcesz porozmawiać ze swoim szefem lub współpracownikami o swoim zdrowiu, rób to na swoich warunkach. Możesz podzielić się swoją chorobą współpracownikom, którym ufasz, ale nie ma takiej konieczności. Mówienie o zdrowiu psychicznym, tak jak mówi się o zdrowiu fizycznym, wysyła potężny komunikat innym, że zwolnienie lekarskie z nim związane jest tak samo istotne oraz potrzebne.
