Terapia skojarzona – nazywana jest również terapią kombinowaną lub łączoną. To zabieg stosowany w fizykoterapii, w którym łączy się równoczesne działanie fal ultradźwiękowych z elektrostymulacją. W czasie zabiegu aparat generuje fale ultradźwiękowe odpowiednio modulowane oraz mikroprądy, prądy niskiej i średniej częstotliwości lub prądy TENS.
Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi czynnikami fizykalnymi, dzięki którym w tkankach zostaje pobudzony proces zdrowienia. W metodzie tej wykorzystujemy takie metody jak:
– prądy,
– pole magnetyczne,
– ultradźwięki,
– lampę sollux,
– laser,
– krioterapię.
Najbardziej klasycznym obszarem zastosowania fizykoterapii jest ortopedia. Fizykoterapia może być stosowana jako leczenie uzupełniające ale także jako podstawowa forma leczenia. Stosuje się ją jako przygotowanie do zastosowania innych form terapii, na przykład rozgrzanie tkanek przed masażem lub krioterapia przed ćwiczeniami czyli kinezyterapią.
Terapia skojarzona to połączenie dwóch różnych bodźców fizykalnych. Umożliwia to uzyskać większe działanie rozluźniające i przeciwbólowe jakie dają zarówno elektroterapia i ultradźwięki. Dodatkowo stymulację nerwów i mięśni uzyskujemy poprzez przepływ prądu leczniczego. Stosowanie różnych prądów pomaga lepiej dobrać wskazany zabieg do schorzenia.
Dzięki aparatom do terapii skojarzonej uzyskujemy efekt łączący falę mechaniczną jaką są ultradźwięki z impulsowym prądem terapeutycznym co w konsekwencji zwiększa i przyspiesza efekt leczniczy i rehabilitację niż kiedy te zabiegi miałyby być wykonywane osobno.
W terapii łączonej wykonując równocześnie ultradźwięki i elektroterapię wywołuje się reakcje organizmu, w efekcie których dochodzi do większego ukrwienia tkanek poprzez rozszerzenia naczyń krwionośnych i wytworzenia w nich ciepła.
Powoduje to także przyspieszenie wchłaniania tkankowego, zwiększa przepuszczalność błon komórkowych i skóry. Dzięki temu ostatniemu zjawisku dobre efekty lecznicze może przynieść przezskórne podanie leku podczas zabiegów sonoterapii czyli elektrofonoforeza lub fonoforeza.
Fonoforeza – to nowoczesna metoda wprowadzenia leku za pomocą ultradźwięków. W celu wzmocnienia działania ultradźwięków, zamiast tradycyjnego środka sprzęgającego, stosuje się żel zawierający substancje czynne, czyli przeciwzapalne, przeciwbólowe, poprawiające ukrwienie lub ułatwiające uelastycznienie blizn. Wprowadzanie ich do tkanek za pomocą ultradźwięków zapewnia szybsze i głębsze wnikanie substancji leczniczych.
Terapia kombinowana czyli skojarzona stosowana w rehabilitacji ma połączone właściwości oddziaływania ultradźwięków i elektroterapii na organizm człowieka. W szczególności znane jest jej działanie przeciwbólowe, przeciwzapalnie, pobudzające reakcje chemiczne, przyspieszające metabolizm w komórkach oraz działa rozluźniająco poprzez zmniejszenie napięcia mięśni, pobudzające nerwy i mięśnie, zwiększające ruchomości stawów, przyspieszające przemianę materii, przyspieszające regeneracje tkanek, polepszające trofikę tkanek, przeciwobrzękowe, poprawiające ukrwienie tkanek, rozluźniające, zwiększające rozciągliwość włókien kolagenowych.
Podstawowe wskazania do stosowania terapii skojarzonej w fizjoterapii
Terapia skojarzona umożliwia zastosowanie terapii ultradźwiękowej w połączeniu z elektryczną stymulacją mięśni. W trybie terapii skojarzonej ultradźwięki łączone są z wysokonapięciowym prądem impulsowym, przebiegami wstępnie modulowanymi albo prądami tens w celu uzyskania efektu terapeutycznego.
Korzyści płynące z użycia ultradźwięków połączone są ze stymulacją elektyczną a wskazanie do zastosowanie terapii skojarzeniowej stanowią:
– zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa takie jak; lumbago, dyskopatia, rwa kulszowa, rwa barkowa,
– ostroga piętowa, haluksy,
– stany zapalne mięśni, pochewek ścięgnistych i ścięgien ,
– stany pourazowe: zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia, naciągnięcia, krwiaki
– łokieć tenisisty, łokieć golfisty,
– zespół bolesnego barku,
– zespół kanału nadgarstka,
– blizny po urazach i zabiegach operacyjnych
– choroba zwyrodnieniowa stawów obwodowych takich jak stawu kolanowego, biodrowego, barkowego, rąk i stóp,
– przewlekła choroba reumatyczna stawów,
– zwapnienia tkanek miękkich,
– nerwobóle znanego pochodzenia,
– nerwoból nerwu trójdzielnego,
– przykurcze,
– łagodzenie bólu, skurczów mięśniowych i przykurczów stawów,
– zapalenie kaletki,
– zapalenie torebki stawowej,
– zapalenie mięśni,
– uszkodzenie tkanek miękkich,
– skrócenie ścięgien spowodowane dawnymi urazami i bliznami,
– miopatie,
– tendopatie,
– zapalenie pochewek ścięgnistych,
– stany przeciążeniowe
– stany pooperacyjne
– choroby reumatyczne
– bóle neuralgiczne
– nerwobóle
– przykurcze
– utrudniony zrost kości
– zaburzenia krążenia obwodowego
– zapalenia okołostawowe
– stany pourazowe stawów i mięśni
– stany po udarze i urazie mózgu
– achillodynia (ból ścięgna piętowego-Achillesa)
– artrozy
– epikondynopatie
– periostozy.
Istnieje także wiele przeciwwskazań do zastosowania terapii skojarzonej. Do najczęstszych z nich zaliczamy:
– stany zapalne na skórze, znamiona skórne, rany
– nerwobóle niewyjaśnionego pochodzenia
– skazy krwotoczne
– niezakończony wzrost kostny u dzieci i młodzieży
– metalowe i niemetalowe ciała obce
– rozrusznik serca, implanty elektroniczne
– nowotwory
– ciąża
– ostre procesy zapalne,
– stany gorączkowe lub ogólny zły stan zdrowia
– niewydolność krążeniowa,
– arytmia
– rozstrzenie oskrzeli
– zakrzepowe zapalenia żył
– czynna gruźlica płuc
– krwawienia z przewodu pokarmowego i inne.
